Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

Ο όρκος: Eνα θεολογικό σχόλιο μ' αφορμή τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου για τη κατάργηση της ορκοδοσίας



ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ Μ’ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

Πρέπει να

ορκιζόμαστε,

ή όχι;

* Τι επιτάσσει το Ευαγγέλιο, τι προτρέπουν οι Πατέρες της Εκκλησίας; * Tι απεφάσισε το ΣτΕ;

Του Χάρη Ανδρεόπουλου *

«Η κατάργηση του όρκου δεν δημιουργεί πρόβλημα στην Εκκλησία, αντιθέτως είναι συνέπεια της διδασκαλίας της», δηλώνει σε συνέντευξή του (στη κυριακάτικη «Καθημερινή», 28/12/2008, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100095_28/12/2008_297508 ) ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, αναδεικνύοντας, εκ μέρους της διοικούσας Εκκλησίας, τη θεολογική διάσταση ενός απλού μεν, ωστόσο πολυβασανισμένου - για μικροπολιτικούς, κυρίως, λόγους – θέματος.

Για το ίδιο ακριβώς θέμα – και από την ίδια, τη θεολογική, οπτική - είχαμε αρθρογραφήσει στην «Ελευθερία», στις 28/09/2007 (σελ. 8), εξ αφορμής της άρνησης ενίων βουλευτών να προσέλθουν και να δώσουν στη νέα Βουλή τον νενομισμένο και καθιερωμένο (θρησκευτικό) όρκο. Επανήλθαμε με άρθρο μας στο τελευταίο τεύχος (Μαϊου 2008) του επιστημονικού περιοδικού της Δ/νσης Β/θμιας Εκπαίδευσης ν. Λάρισας, την «Εκπαιδευτική Κιβωτό» (σελ. 46, 47), όταν το θέμα της κατάργησης του όρκου απασχόλησε εκ νέου την επικαιρότητα μ΄ αφορμή την απόφαση (Φεβρουάριος 2008) του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), βάσει της οποίας «η διαδικασία του όρκου στο ιερό Ευαγγέλιο για την απόκτηση αδείας ασκήσεως δικηγορικού επαγγέλματος, που υποχρεώνει τους νέους δικηγόρους να δηλώνουν δημοσίως τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία» (βλ. σχετικό ρεπορτάζ στην «Ε», 23/02/2008, σελ. 21).

Για το θέμα του όρκου στο δημόσιο διάλογο αντιπαρατίθενται συνήθως δύο ιδεολογικοποιημένες στη βάση τους απόψεις: α) εκείνων που για λόγους παράδοσης θέλουν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν (να συνεχίσει, δηλαδή, να ισχύει το σημερινό καθεστώς της (θρησκευτικής) ορκοδοσίας, και β) εκείνων που θέλουν να καταργηθεί και το επιδιώκουν για λόγους ξεκάθαρα ιδεολογικοπολιτικούς, όπως π.χ. κάποιοι πολιτικοί σχηματισμοί και ενώσεις πολιτών, οι οποίοι τάσσονται αναφανδόν υπέρ ενός κοσμικού – άθρησκου κράτους («etat laique»). Και έχει απόλυτο δίκιο ο Αρχιεπίσκοπος όταν επισημαίνει ότι «η προσπάθεια της κατάργησης του θρησκευτικού όρκου, έτσι όπως επιδιώκεται σήμερα, δεν υποκρύπτει ενδιαφέρον για συνέπεια και ειλικρίνεια, αλλά έχει γίνει κι’ αυτή ένα αντιθρησκευτικό ιδεολόγημα».

Μιας και μιλάμε, όμως, για όρκο που προϋποθέτει τη θρησκευτική πίστη και ειδικότερα για μας τους ορθοδόξους χριστιανούς τη πίστη στον Τριαδικό Θεό, αξίζει να δούμε και μια τρίτη άποψη και συγκεκριμένα τη θεολογική, την οποία ανέδειξε ο Αρχιεπίσκοπος και η οποία , δυστυχώς, στον δημόσιο διάλογο, αν δεν αποσιωπάται, τουλάχιστον, υποβαθμίζεται. Επειδή, ωστόσο, για εμάς τους χριστιανούς η θεολογική θα πρέπει να είναι η άποψη που θα σηματοδοτεί τη στάση και τη συμπεριφορά μας απέναντι στο θέμα, αξίζει να δούμε τι λέγουν σχετικώς η Αγία Γραφή και οι Πατέρες.

* Ξεκινώντας από την Παλαιά Διαθήκη, διαβάζουμε στο Δεκάλογο: «Ου λήψει το όνομα του Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» («δεν θα προφέρεις καταχρηστικά το όνομα του Κυρίου, του Θεού σου», Εξ. 20,7. Δευτ. 5,11).

Περνώντας στη Καινή Διαθήκη ακούμε το Χριστό να λέει: «Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως (…) έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ού ού, το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστί…» («εγώ, όμως, σας λέω να μην ορκίζεστε καθόλου (…) να λέτε μόνο ναι ή όχι, καθετί πέρα απ’ αυτά προέρχεται από τον πονηρό», Ματθ. 5, 33 – 37). Σαφέστατη είναι η προτροπή που μας απευθύνει και ο αδελφόθεος Ιάκωβος στην Επιστολή του (5, 12): « Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη ομνύετε μήτε τον ουρανόν, μήτε την γήν , μήτε άλλον τινά όρκον. Ητω δε υμών το ναί, ναί, και το ού, ού, ίνα μη υπό κρίσιν πέσητε» («Προ παντός, αδελφοί μου, να μην ορκίζεσθε ούτε στον ουρανό, ούτε στη γή, ούτε να κάνετε άλλον όρκο. Ας είναι το «ναί» σας πραγματικό ναί, και το «όχι» σας πραγματικό όχι, για να μη βρεθείτε κατηγορούμενοι στη τελική κρίση»).

Πάμε στους Πατέρες της Εκκλησίας: Ο Μεγ. Βασίλειος επισημαίνει ότι ο όρκος απαγορεύθηκε μια για πάντα (Κανών 29). Στο ερώτημα πως μπορεί κάποιος να πείθει τους άλλους, όταν αποφεύγει τον όρκο, ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος απαντά: με το λόγο και τη συμπεριφορά που θα πιστοποιεί το λόγο του ("Επη Ηθικά", PG 37, 940). O Aγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς απορρίπτει επίσης τελείως τη χρήση του όρκου. Σε όσους δεσμεύθηκαν με όρκο προτείνει να τηρήσουν πιστά τις υποσχέσεις τους, αν αυτές είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού, αλλά και να ζητήσουν ταυτόχρονα το έλεος του Θεού, γιατί ακόμη και σε περίπτωση ευορκίας δεν παύουν να είναι παραβάτες της εντολής ("Δεκάλογος κατά Χριστόν νομοθεσίας", P.G. 150, 1093 BC).

* Η χρήση, λοιπόν, του όρκου στη καθημερινή ζωή αποτελεί καταστρατήγηση της ρητής εντολής του Χριστού «μη ομόσαι όλως», όπως αναφέρει στην συνέντευξή του στη «Καθημερινή» και ο Αρχεπίσκοπος. Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση, που είναι, αν μη τι άλλο, θεολογικά παράδοξη, εμφανίσθηκε - όπως επισημαίνει ο κορυφαίος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Χριστιανισμού Γ. Μαντζαρίδης στο μνημειώδες έργο του «Χριστιανική Ηθική» (εκδ. Π. Πουρναρά, 1995, σελ. 415) - με την ανασύσταση του ελληνικού κράτους και έχει τις ρίζες της στη φιλοσοφία της βαυαροκρατίας που κυριαρχούσε στα διοικητικά πράγματα της χώρας τη περίοδο εκείνη (1833, με βασιλιά της ορθόδοξης Ελλάδος τον ρωμαιοκαθολικό Οθωνα και αντιβασιλιά επί των εκκλησιαστικών τον προτεστάντη Μάουρερ).Εξ αιτίας της δημιουργήθηκε η έντονη διαμάχη ανάμεσα στον Οικονόμο τον εξ Οικονόμων και τον Θεόκλητο Φαρμακίδη. Ο πρώτος ακολουθώντας την διδασκαλία, αλλά και τη πράξη της Εκκλησίας υποστήριξε ότι οι χριστιανοί δεν πρέπει να ορκίζονται. Αντίθετα, ο Φαρμακίδης θεώρησε τον όρκο επιτρεπτό, ιδίως όταν επιβάλλεται από την πολιτεία.

Αντιμετωπίζοντας το θέμα αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε το 1849 εγκύκλιο επιστολή «Προς τους απανταχού Ορθοδόξους» που υπογράφεται και από τους προκαθημένους των τριών άλλων πρεσβυγενών πατριαρχείων. Στη επιστολή αυτή καυτηριάζεται με δριμύτητα ή φαρμακίδειος άποψη ότι η χριστιανική πίστη δεν απαγορεύει τον όρκο και ότι οι πιστοί μπορούν να ορκίζονται στα δικαστήρια «απροκριματίστως και οσίως».- Βεβαίως είν’ αλήθεια ότι την ορκοδοσία την επέβαλε, όχι η Εκκλησία (πως θα μπορούσε άλλωστε; ), αλλά το …ανορθόδοξο - επί βασιλείας του ρωμαιοκαθολικού Οθωνος και αντιβασιλείας του προτεστάντου Μάουρερ – νεοσύστατο, τότε, ελληνικό κράτος, θέλοντας να «αξιοποιήσει» τη θρησκευτική συνείδηση των διαδίκων, των μαρτύρων και εν γένει των διοικουμένων για τους δικούς του σκοπούς. Πέρασαν, όμως, από τότε 180 και πλέον χρόνια. Οι καιροί για αλλαγές προς ορθόδοξη κατεύθυνση, δηλαδή για την κατάργηση της ορκοδοσίας και την αντικατάστασή της με άλλες διαβεβαιώσεις (όπως δίνουν οι νεοεκλεγόμενοι μητροπολίτες ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας) ή εγγυήσεις της αξιοπιστίας του μάρτυρα, ωρίμασαν.

Yπάρχει μάλιστα και η σχετικά πρόσφατη υπ’ αριθμ. 2601/1998 (ορθοδοξότατη!) απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) βάσει της οποίας έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να αρνηθεί να ορκισθεί εκείνος που επικαλείται κώλυμα για λόγους θρησκευτικής συνείδησης. Με την απόφαση αυτή δικαιώθηκε απόφοιτος του τμήματος Θεολογίας του παν/μίου Αθηνών ο οποίος προσέφυγε κατά της πράξεως του προέδρου του τμήματος που επέβαλλε υποχρεωτικά θρησκευτικό όρκο (καθομολόγηση). Ο απόφοιτος αρνήθηκε να ορκισθεί διότι ο όρκος είναι απαράδεκτος για το ορθόδοξο δόγμα το οποίο πρεσβεύει – και το ΣτΕ δεχόμενο τη προσφυγή του, ακύρωσε τη πράξη του προέδρου του τμήματος.

Το ΣτΕ πήρε θέση. Αναφορικά με την διοικούσα Εκκλησία, η μέχρι τώρα - δίκην Ποντίου Πιλάτου - «ουδέτερη» στάση επί του θέματος (αν συνάδει, ή όχι ο όρκος με το Ευαγγέλιο, με τη χριστιανική διδασκαλία), το μόνο που κατάφερε είναι να επιτείνει τη σύγχυση. Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος με τις δηλώσεις του διαλύει το νέφος αυτής της σύγχυσης και με λόγο πεντακάθαρο, κρυστάλλινο, προσεγγίζει το θέμα θεολογικά, πνευματικά. Από δώ και πέρα, πιστεύουμε ότι μια απλή επίσημη δήλωση – διακήρυξη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας μας, ότι η θεολογία μας, ως ορθοδόξων χριστιανών, απαγορεύει τον όρκο, θα ήταν αρκετή για την κατάργηση της επιβολής του. Αλλά και θα έδινε οριστικά τέλος σ’ ένα θέμα τόσο απλό, αλλά τόσο βασανισμένο…

* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι δημοσιογράφος - θεολόγος ΑΠΘ (xaan@theo.auth.gr), συνεργάτης του Ρ/Σ της Ι. Μητρόπολης Λάρισας (96,3 FM), της εφημ. "Ελευθερία", Γεν. Γραμματέας της Ενωσης Θεολόγων ν. Λάρισας και καθηγητής στο Γυμνάσιο & Λύκειο Αρμενίου.

* To άρθρο δημοσιεύεται στην "Ελευθερία" (31/12/2008, σελ. 8, http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=5223&pid=19&CategoryID=19)

* Aναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της Ενωσης Θεολόγων ν. Λέσβου: :http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=543&Itemid=48

Ο Θεός της Αγάπης και της Ελπίδας θα έλθει και φέτος..."


"Ο Χριστός θα έλθει όχι σαν Θεός - κριτής και εξουσιαστής

των ανθρώπων, αλλά σαν φίλος και σωτήρας"


Γράφει ο Ανδρέας Αργυρόπουλος *

Πριν λίγα χρόνια, ο Αντώνης Σαμαράκης σε μια συνέντευξή του σε καθημερινή εφημερίδα των Αθηνών, ανέφερε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο, πως ο Χριστός φέτος δεν θα έλθει, γιατί μπούχτισε πλέον με αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο. Όμως ΟΧΙ. Δεν θα τους κάνει τη χάρη o Χριστός. Θα έλθει και φέτος. Κάποιος που αγαπάει θεϊκά, δεν μπουχτίζει, η αγάπη Του δεν έχει όρια. Και θα έλθει όπως πάντα μέσα στη φάτνη Του, όχι σε έπαυλη, όχι εν μέσω των επισήμων, αλλά εν μέσω απλών ανθρώπων. Θα κάνει πάλι αυτή την επιλογή, γιατί ξέρει καλά πως δεν έρχεται για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει.

«Ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι», λέει η Γραφή. Η άφιξή Του, όπως και τότε, θα προκαλέσει όλους αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Αυτούς που έχουν μάθει να εκμεταλλεύονται και να καταδυναστεύουν τους λαούς και τις κοινωνίες. Το πολιτικό, κοινωνικό και θρησκευτικό κατεστημένο, όλους αυτούς που από νήπια τον αντιμετώπισαν και τον αντιμετωπίζουν σαν ξένο. («Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω»), σαν περίεργο θα λέγαμε, και τον κυνήγησαν σε όλη τη δημόσια δράση Του, καταφέρνοντας στο τέλος να τον θανατώσουν. «Ο Χριστός», γράφει μια μεγάλη μορφή της σύγχρονης Ορθοδοξίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, «παραμένει ξένος στις άδικες επιλογές που καθορίζουν την πορεία του κόσμου, βάσει των δεδομένων “δογμάτων” της διεθνούς οικονομίας, της πολιτικής σκοπιμότητας, των ιδιοτελών στόχων των εκάστοτε ισχυρών». Ο Χριστός θα έλθει όχι σαν Θεός - κριτής και εξουσιαστής των ανθρώπων, αλλά σαν φίλος και σωτήρας. «Ουκ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ’ ίνα σώσω τον κόσμον» (Δεν ήλθα για να καταδικάσω τον κόσμο, αλλά για να τον σώσω). Θα έλθει ως απελευθερωτής, για να λυτρώσει τους ανθρώπους από κάθε μορφή δουλείας (πνευματική, κοινωνική, θρησκευτική), να τους απελευθερώσει από δεισιδαιμονίες, προλήψεις, ανασφάλειες, προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Όπως είπε ο ίδιος, στάλθηκα «για να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους τσακισμένους ψυχικά, στους αιχμαλώτους να κηρύξω τη λευτεριά και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους» (Λουκ. 4, 18). Ο Χριστός θα έλθει και φέτος, για να ταρακουνήσει τη βολεμένη θρησκευτικότητά μας και τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό μας.Δεν θα έλθει για τους λίγους, τους εκλεκτούς, αλλά για όλους, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που δεν έχουν κανένα. Ο Χριστός ήλθε για ολόκληρη την Οικουμένη, για όλους τους λαούς. Όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος, επιθυμία του Χριστού είναι «να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να λάβουν γνώση της αλήθειας». Αιώνες πριν τον ερχομό του Χριστού, ο Ψαλμωδός τονίζει προφητικά: «Και ενευλογηθήσονται εν αυτώ πάσαι αι φυλαί της γης, πάντα τα έθνη μακαριούσιν αυτόν και πληρωθήσεται της δόξης αυτού πάσα η γη» (…Και θα απολαύσουν τις ευλογίες Του όλες οι φυλές της γης και όλα τα έθνη θα Τον επευφημούν και θα Τον μακαρίζουν…ας πληρωθεί από τη δόξα Του όλη η γη», (Ψαλμ. 71: 17, 19).

Σε μια εποχή παράξενη και απρόβλεπτη σαν τη δική μας, που η ξενοφοβία και ο ρατσισμός απλώνονται παντού, έρχεται ο Χριστός, για να θυμίσει ότι δεν αποτελεί ιδιοκτησία κάποιων και μάλιστα ανάξιων, αλλά προσφορά σε όλους. Θα έλθει και, πριν καλά - καλά προλάβει να κάνει τα πρώτα βήματα στη ζωή, θα αναγκαστεί να μεταναστεύει, όπως χιλιάδες συνάνθρωποι μας στις μέρες μας. Απ’ τη Βηθλεέμ που γεννήθηκε, φυγαδεύτηκε αμέσως στην Αίγυπτο, γυρνάει στη Ναζαρέτ, όπου και μεγαλώνει. Ο Υιός του Ανθρώπου θα φτάσει στο σημείο να μην έχει «που την κεφαλήν κλίναι», (που να γύρει το κεφάλι), όπως ακριβώς στις μέρες μας η φτωχολογιά του τρίτου κόσμου, τα εκατομμύρια πρόσφυγες, οι εγκαταλελειμμένοι, οι μοναχικοί, οι περιθωριακοί, οι άνεργοι. Θα έλθει, λοιπόν, για να δώσει χαρά και ελπίδα σ’ όλους αυτούς που, όπως ο Θεός τους, δεν έχουν «πού να γύρουν το κεφάλι τους». «Τω ονόματι αυτού τα έθνη ελπιούσι», γράφει ο Ματθαίος (στο όνομά Του ελπίζουν όλα τα έθνη).

Έρχεται ο Θεός της ελπίδας και της χαράς. Το ερώτημα είναι πώς Τον περιμένουμε. Είναι αλήθεια ότι στις μέρες μας το νόημα των Χριστουγέννων έχει χαθεί για τους περισσότερους. Έτσι εξηγείται, ίσως, γιατί έχει χαθεί και η ανθρωπιά.Αξίες της παράδοσής μας, που κατ’ εξοχήν βιώνονται αυτές τις μέρες, όπως η αδελφοσύνη, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, έχουν μπει στο περιθώριο. Τη θέση τους έχουν πάρει η καταναλωτική μανία και η επίδειξη. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας θυμίζει ότι ο εορτασμός των Χριστουγέννων δεν πρέπει να γίνεται με τρόπο που να φροντίζει ο ένας να ξεπεράσει σε σπατάλη τον άλλον και, μάλιστα, αυτό να γίνεται τη στιγμή που άλλοι άνθρωποι πεινούν και έχουν ανάγκες. Ο Θεός της ΑΓΑΠΗΣ και της ΕΛΠΙΔΑΣ θα έλθει και φέτος και ο ερχομός Του θα είναι ακόμα πρόκληση και πρόκληση. Αν θέλετε να τον συναντήσετε, μην ψάξετε στα εορταστικά shows των τηλεοπτικών καναλιών ούτε στα γυαλιστερά περιοδικά για νεογιάπηδες. Σας περιμένει στους στενούς δρόμους γύρω απ’ την Ομόνοια, στους καταυλισμούς των προσφύγων, στα στρατόπεδα των αιχμαλώτων, στα ορφανοτροφεία, στις σελίδες του Παπαδιαμάντη, του Κόντογλου, του Ντοστοφιέφκσι, στη Λειτουργία το πρωί των Χριστουγέννων.Η μέρα της χαράς, της ελπίδας και της χαμένης μας ανθρωπιάς, πλησιάζει.«Χριστός γεννάται, δοξάσατε!»

* Ο κ. Ανδρέας Αργυρόπουλος είναι Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων Περιφέρειας Β. Αιγαίου.

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Αλλαγές στις πανελλαδικές για ΑΕΙ - ΤΕΙ



ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ
135.000 ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΟ 2009

Τι αλλάζει στις

πανελλαδικές
εξετάσεις *

Ηλεκτρονικό Μηχανογραφικό», Αιτήσεις-Δηλώσεις για πρώτη φορά όλων των υποψηφίων μέσα στο α΄ 20ήμερο του Φεβρουαρίου, νέοι όροι πρόσβασης και συντελεστές για τους υποψηφίους των ΕΠΑΛ και των ΤΕΕ, είναι οι αλλαγές για τους περίπου 135.000 υποψηφίους των Πανελλαδικών Εξετάσεων του 2009.

Aπό 2 έως 20 Φεβρουαρίου 2009 θα κληθούν από το υπουργείο Παιδείας να υποβάλουν αίτηση-δήλωση φέτος όλοι οι υποψήφιοι, τελειόφοιτοι και απόφοιτοι του Γενικού Λυκείου και τελειόφοιτοι του ΕΠΑΛ.
1. Για πρώτη φορά φέτος (μέχρι πέρυσι τα δήλωναν δέκα ημέρες πριν από τη λήξη των μαθημάτων του Β' τετραμήνου) η επιλογή από τους μαθητές του δευτέρου μαθήματος Γενικής Παιδείας όπου επιθυμούν να εξεταστούν σε πανελλαδικό επίπεδο ή του μαθήματος επιλογής Αρχές Οικονομικής Θεωρίας όπου επιθυμούν να εξεταστούν επίσης σε πανελλαδικό επίπεδο θα γίνει με αίτηση - δήλωση που θα υποβάλουν στο Λύκειο, κατά το χρονικό διάστημα από 2 μέχρι 20 Φεβρουαρίου 2009.
2. Για πρώτη φορά φέτος υποβάλλουν επίσης αίτηση - δήλωση στο ίδιο χρονικό διάστημα οι μαθητές της τελευταίας τάξης των ΕΠΑΛ που έχουν επιλέξει την ομάδα Β' των μαθημάτων και θα συμμετάσχουν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
3. Οι απόφοιτοι υποβάλλουν επίσης αίτηση - δήλωση στο ίδιο χρονικό διάστημα, στην οποία θα δηλώνουν επιπλέον και την Κατεύθυνση στα μαθήματα της οποίας επιθυμούν να εξετασθούν.
Προσοχή στις αιτήσεις - δηλώσεις
Η αίτηση όλων των κατηγοριών των υποψηφίων είναι δεσμευτική και δεν αλλάζει σε καμία περίπτωση. Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, υποψήφιος που δήλωσε με την αίτηση - δήλωση ότι θα εξεταστεί πανελλαδικά σε κάποιο μάθημα ή ότι θα εξεταστεί πανελλαδικά και στο 7ο μάθημα Αρχές Οικονομικής Θεωρίας, στην εξέταση του οποίου τελικά δεν προσήλθε, θεωρείται ότι εξετάστηκε και πήρε γραπτό βαθμό μηδέν (0), ο οποίος θα συνυπολογιστεί και στον τελικό ΓΒΠ του υποψηφίου. Αντίθετα, αν υποψήφιος με την αίτηση - δήλωση δήλωσε ότι επιθυμεί να συμμετάσχει στην εξέταση ειδικού μαθήματος ή στις προκαταρκτικές εξετάσεις για Στρατιωτικές και Αστυνομικές Σχολές ή στις πρακτικές δοκιμασίες για τα ΤΕΦΑΑ και δεν προσέλθει στις εν λόγω εξετάσεις δεν έχει καμία βαθμολογική επίπτωση, αλλά αποκλείεται από τις διαδικασίες εισαγωγής σε Τμήματα ή Σχολές που απαιτούν τέτοιες εξετάσεις.
Αν υποψήφιος δεν πάρει μέρος στην εξέταση μαθήματος Κατεύθυνσης, Γενικής Παιδείας ή Επιλογής, που επέλεξε να εξετασθεί σε εθνικό επίπεδο, τότε θεωρείται ότι εξετάσθηκε στο συγκεκριμένο μάθημα και πήρε γραπτό βαθμό μηδέν (0).
Οι συντελεστές βαρύτητας
Για τους κατόχους απολυτηρίου ΕΠΑΛ (Α' ΟΜΑΔΑ) που θα είναι υποψήφιοι για εισαγωγή το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010 στα ΤΕΙ, ΑΣΠΑΙΤΕ, ΑΣΤΕ, στις Στρατιωτικές Σχολές Υπαξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, στη Σχολή Αστυφυλάκων της Ελληνικής Αστυνομίας και στις Σχολές των Ακαδημιών του Εμπορικού Ναυτικού, οι συντελεστές βαρύτητας για τα μαθήματα Γενικής Παιδείας και Ειδικότητας καθώς και για τα Ειδικά Μαθήματα καθορίζονται αντιστοίχως ως εξής:
- Νεοελληνική Γλώσσα: 1,5
- Μαθηματικά: 1,5
- Α' Μάθημα Ειδικότητας: 3,5
- Β' Μάθημα Ειδικότητας: 3,5
- Ειδικό μάθημα: 2
Οι κάτοχοι απολυτηρίου ΕΠΑΛ (Β' ΟΜΑΔΑ) που είναι υποψήφιοι για εισαγωγή το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010 στις Πανελλαδικές Εξετάσεις για εισαγωγή σε όλα τα Τμήματα και τις Σχολές των Πανεπιστημίων (ΑΕΙ), των Ανωτάτων Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΑΤΕΙ), της ΑΣΠΑΙΤΕ, των Ανωτέρων Σχολών Τουριστικής Εκπαίδευσης (ΑΣΤΕ), των Ανώτατων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, των Στρατιωτικών Σχολών Υπαξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σχολών της Αστυνομικής και Πυροσβεστικής Ακαδημίας, των Σχολών της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού καθώς και των Ανώτατων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών θα διεκδικήσουν το ίδιο ποσοστό θέσεων με τους υποψηφίους του Γενικού Λυκείου, εξεταζόμενοι σε 6 μαθήματα, εκ των οποίων τα 4 είναι Γενικής Παιδείας και τα 2 Ειδικότητας.
Ειδικά για την εισαγωγή σε Σχολές και Τμήματα του 5ου Επιστημονικού Πεδίου οι υποψήφιοι εξετάζονται σε 7 μαθήματα, 5 Γενικής Παιδείας και 2 Ειδικότητας. Η εξέταση στα μαθήματα Γενικής Παιδείας είναι κοινή με τους υποψηφίους του ημερήσιου Γενικού Λυκείου.
Οι εισαγωγικές εξετάσεις των κατόχων πτυχίου Β' κύκλου ημερησίων ΤΕΕ, πρώην ημερησίων ΤΕΛ και Ναυτικών Λυκείων για εισαγωγή σε χωριστό ποσοστό θέσεων στα ΤΕΙ, ΑΣΠΑΙΤΕ, ΑΣΤΕ, στις Ανώτερες Στρατιωτικές Σχολές Υπαξιωματικών, στις Σχολές Αστυφυλάκων και στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού, θα διενεργηθούν και τα έτη 2009 και 2010, στα ίδια μαθήματα. Η εξεταστέα ύλη των ημερησίων

* Ρεπορτάζ της εφημ. "Τα Νέα" (15/12/2008)

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Η Γέννηση του Χριστού και οι προφητείες της Π.Δ.


Η Γέννηση του Χριστού και οι

προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης


Γράφει ο Νίκος Παύλου, *
Θεολόγος-Ιστορικός

Διαβάζοντας κάποιος την αφήγηση του Ματθαίου για τη γέννηση του Ιησού Χριστού παρατηρεί πως ο ευαγγελιστής τεκμηριώνει τα γραφόμενά του χρησιμοποιώντας προφητικά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Πιο συγκεκριμένα αναφερόμενος στις αμφιβολίες του Ιωσήφ, που επιθυμούσε να διακόψει τον αρραβώνα του με τη Μαρία, όταν διαπίστωσε την εγκυμοσύνη της (Ματθ. 1,18-21), κλείνει τη σχετική ενότητα, χρησιμοποιώντας την παρακάτω προφητεία του Ησαΐα (Ησ. 7,14), με προφανή στόχο να διαλύσει τις αμφιβολίες των αναγνωστών του σχετικά με τη θαυματουργή σύλληψη του Ιησού:
«ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ» (Ματθ. 1,23 Μετάφραση: Να η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ).

Στη συνέχεια, αναφερόμενος στην προσπάθεια του Ηρώδη να πληροφορηθεί τον τόπο γέννησης του Μεσσία, το κείμενο χρησιμοποιεί την προφητεία από το βιβλίο του Μιχαία (Μιχ. 5,1), που αναφέρεται στη Βηθλεέμ: «και συ Βηθλεέμ, γη Ιούδα, ουδαμώς ελαχίστη ει εν τοις ηγεμόσιν Ιούδα. εκ σου γαρ εξελεύσεται ηγούμενος, όστις ποιμανεί τον λαόν μου τον Ισραήλ» (Ματθ. 2,6, Μετάφραση: Και εσύ Βηθλεέμ, στην περιοχή του Ιούδα δεν είσαι διόλου ασήμαντη ανάμεσα στις σπουδαιότερες πόλεις του Ιούδα, γιατί από σένα θα βγει αρχηγός, που θα οδηγήσει το λαό μου, τον Ισραήλ).

Η φυγή στην Αίγυπτο του Ιωσήφ, της Θεοτόκου και του Ιησού τεκμηριώνεται με προφητεία που ο Ματθαίος δανείζεται από τα βιβλίο του Ωσηέ (Ωσ. 11,1):
«εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου» (Ματθ. 2,15 Μετάφραση: Από την Αίγυπτο κάλεσα το γιο μου).
Τέλος, η σφαγή των νηπίων, που συνδέεται με την προσπάθεια του Ηρώδη να ανακαλύψει το βρέφος Ιησού, δίνει την ευκαιρία στον πρώτο Ευαγγελιστή να αναφέρει την εξής προφητεία που την αποδίδει στον Ιερεμία (Ιερ. 31,15) : «φωνή εν Ραμά ηκούσθη, κλαυθμός και οδυρμός πολύς. Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής, και ουκ ήθελεν παρακληθήναι, ότι ουκ εισίν» (Ματθ. 2,18 Μετάφραση: Ακούστηκε στη Ραμά κραυγή, κλάματα και στεναγμός βαρύς, για τα παιδιά της κλαίει η Ραχήλ και πουθενά δε βρίσκει παρηγοριά, γιατί δεν υπάρχουν πια στη ζωή).
Η χρήση των παραπάνω προφητειών από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο είναι γεγονός αυτονόητο, αφού τα βιβλία που απαρτίζουν την Παλαιά Διαθήκη, είναι μέρος του χριστιανικού κανόνα. Εντούτοις, θα πρέπει αυτές να τοποθετηθούν μέσα στο ιστορικό τους πλαίσιο, για να γίνει η απόλυτη διασάφησή τους, ενώ είναι απαραίτητο να ερευνηθούν και οι λόγοι που χρησιμοποιούνται τα συγκεκριμένα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης για να τεκμηριωθούν οι αναφορές στη γέννηση του Χριστού. Καταρχήν είναι σημαντικό να τονιστεί πως ο Ματθαίος θεωρεί πολύ σημαντική την παράθεση των παλαιοδιαθηκικών χωρίων παράλληλα με την αφήγηση των γεγονότων από τη ζωή και τη δράση του Ιησού.

* * *

Για τα μέλη των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων, στις οποίες ανήκαν και οι Ευαγγελιστές, η χριστολογική ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης ήταν αυτονόητη. Αυτό σημαίνει πως το κέντρο της, για τους χριστιανούς συγγραφείς, είναι ο Ιησούς Χριστός, ενώ ο σκοπός των συντακτών της ήταν να τονίσουν την προετοιμασία της ανθρωπότητας για να τον υποδεχτεί. Αυτή η θέση προβάλλεται σε έργα των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Έτσι, για παράδειγμα, στο υπόμνημα στο Άσμα Ασμάτων του Ιππόλυτου, που ήταν επίσκοπος στη Ρώμη, ο Νόμος της Παλαιάς Διαθήκης και τα Ευαγγέλια θεωρούνται πως έχουν κοινό στόχο, ενώ ο Μωυσής ονομάζεται από τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα Θεολόγος και Προφήτης (Στρωματείς 1,22).
Η προφητεία του Ησαΐα που χρησιμοποιεί ο Ματθαίος, ανήκει στο πρώτο μέρος του βιβλίου του προφήτη. Οι ειδικοί ερευνητές το έχουν ονομάσει «Πρωτοησαΐας» και σε αυτό θεωρείται πως περιέχονται λόγοι που η αρχική τους καταγραφή έγινε τον 8ο αι. π.Χ. Είναι μία εποχή δύσκολη για το Νότιο βασίλειο των Ισραηλιτών, το οποίο, εκτός από την απειλή, που προβάλλει εξαιτίας των επεκτατικών βλέψεων της Ασσυριακής υπερδύναμης, έχει να αντιμετωπίσει και το συνασπισμό του βασιλιά της Συρίας Ρεσίν και του βασιλιά του Βορείου βασιλείου Πεκάχ (735-732 π.Χ.). Πιο συγκεκριμένα, αυτοί οι δύο ηγεμόνες προσπαθούν να δημιουργήσουν μία συμμαχία μαζί με το βασιλιά του Ιούδα Άχαζ (741-725) εναντίον του Ασσύριου αυτοκράτορα Τιγλάθ πιλεσέρ Γ΄ (745-727). Ο Άχαζ όμως είναι αναποφάσιστος, προτιμάει την ουδετερότητα και ενημερώνει, όπως φαίνεται, τους Ασσύριους. Ξεσπάει τότε ο συροεφραϊμιτικός πόλεμος (π. 734), ενώ ο Ησαΐας διαφοροποιείται από την πολιτική του Άχαζ. Σε αυτό το πλαίσιο της αντιπαράθεσης ανήκει και η προφητεία του για τον Εμμανουήλ, που χρησιμοποιεί ο ευαγγελιστής Ματθαίος, αναφερόμενος στα γεγονότα της γέννησης του Χριστού.

Η προφητεία του βιβλίου του Μιχαία για την καταγωγή του Μεσσία από τη Βηθλεέμ φαίνεται να προέρχεται από τη μεταιχμαλωσιακή εποχή (δηλαδή την εποχή που ακολούθησε τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία). Μέσα σε ένα κλίμα που τόνιζε την ιδέα της αποκατάστασης του λαού από το Θεό, αναδεικνύεται η ιδέα του απεσταλμένου Του που θα φέρει τη λύτρωση. Σαν τόπος γέννησής του προβάλλεται η Βηθλεέμ, που συνδέονταν με τον ένδοξο ηγέτη του Ισραήλ, τον Δαβίδ. Ο Μεσσίας, σύμφωνα με το βιβλίο του Μιχαία, θα είναι ένας ειρηνικός ποιμένας που θα φέρει την αγάπη και τη συναδέλφωση σε όλους τους ανθρώπους.
Η προφητεία που συνδέεται με τη φυγή στην Αίγυπτο ανήκει, όπως έχει τονιστεί, στο βιβλίο του Ωσηέ. Ο προφήτης κάνει μία σύντομη ανακεφαλαίωση στην ιστορία του λαού του Θεού για να δείξει πως η αγάπη είναι βασική ιδιότητά Του. Αν και οι άνθρωποι απομακρύνονταν από το δρόμο Του, αυτός τους κρατούσε με την καλοσύνη και την αγάπη.
Τέλος, στο επεισόδιο της σφαγής των νηπίων, χρησιμοποιείται η προφητεία του Ιερεμία (Ιερ. 31,15, Ο΄38,15) για την επιστροφή των τέκνων της Ραχήλ. Αν και αρχικά παρατίθεται από τον προφήτη ο θρήνος για την καταστροφή, στη συνέχεια ακούγεται ο παρηγορητικός λόγος του Θεού.

Δεν αποκλείεται η κοινότητα του ευαγγελιστή Ματθαίου να είχε μία συλλογή από μεσσιανικές προφητείες, σαν αυτές που αναφέρθηκαν προηγουμένως, η οποία χρησιμοποιούνταν ανάλογα με την περίσταση. Όλες φαίνεται να προέρχονται από τη μετάφραση των Ο΄ (Εβδομήκοντα. Είναι η μετάφραση των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης στην ελληνική γλώσσα), και όχι από το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο. Οπότε το πιο πιθανό είναι τα μέλη της κοινότητας να ήταν ελληνιστές Ιουδαίοι. Σαν τόπο κατοικίας τους πολλοί ερευνητές δέχονται την Αντιόχεια.

Ο λόγος για τον οποίο ο Ευαγγελιστής χρησιμοποιεί τις μεσσιανικές προφητείες στην αφήγηση της γέννησης του Ιησού, αλλά και σε άλλα μέρη του Ευαγγελίου του, εξηγείται από τον ίδιο: Η εκπλήρωσή τους έχει ήδη γίνει με την έλευση του Κυρίου στη γη. Επομένως τα γεγονότα, όπως η γέννηση του Ιησού, παρατίθενται, για να αποδείξουν την πραγματοποίηση των παλαιοδιαθηκικών λόγων, μέσα βέβαια σε ένα πλαίσιο χριστολογικής ερμηνείας τους.

Ο Ματθαίος με αυτό τον τρόπο ενώνει τις δύο Διαθήκες και φανερώνει πως αφηγούνται το ίδιο γεγονός, που είναι οι ενέργειες του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Τοποθετώντας τις προφητείες, που περιέχονται στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, στο σώμα του Ευαγγελίου του, φανερώνει πως αυτή είναι ένα χριστιανικό βιβλίο, και δίνει έτσι απάντηση σε όλους αυτούς που αμφισβητούν τη θέση της στον κανόνα των ιερών βιβλίων του χριστιανισμού.

(Βιβλιογραφική σημείωση: Για το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης χρησιμοποίησα την έκδοση Biblia Hebraica Stuttgartensia, Stuttgart 1990. Για την απόδοσή του στην ελληνική το έργο των Μιλτιάδη Κωνσταντίνου και Βασιλείου Τσάκωνα, Η Παλαιά Διαθήκη. Μετάφραση από τα πρωτότυπα εβραϊκά κείμενα, Αθήνα 1997. Για τη μετάφραση των Ο΄ το Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους Ο΄. Επιστημονική επιμέλεια A. Rahlfs, Αθήναι 1981.
- Για τους στίχους της Καινής Διαθήκης, χρησιμότατη αποδείχτηκε, για μία ακόμη φορά η μετάφραση που έχουν κάνει οι Σ. Αγουρίδης, Π. Βασιλειάδης, Ι. Γαλάνης, Γ. Γαλίτης, Ι. Καραβιδόπουλος, Β. Στογιάννος (Αθήνα 1985. Προσωπικά τη θεωρώ την καλύτερη ).
Πολλές πληροφορίες πήρα από το έργο του Rainer Albertz , Ιστορία της θρησκείας του Ισραήλ κατά τους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης, μετ. Πολυξένη Αντωνοπούλου, Αθήνα 2006 και από το έργο του Gunneweg Antonius A. Η ιστορία του Ισραήλ έως την εξέγερση του Βαρ-Κοχβά, μετ. Ιωάν. Χ. Μούρτζιος, Θεσσαλονίκη 1997)


* Ο κ. Νικ. Παύλου είναι Διευθυντής του 14ου Γυμνασίου Λάρισας. Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημ. "Ημερήσιος Κήρυκας" (25/12/2008, σελ. 32).
To άρθρο αναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της Ενωσης Θεολόγων ν. Λέσβου:
καθώς επίσης και στο Ιστολόγιο Βιβλικών Σπουδών:

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Σας ευχαριστούμε!

Εικοσι πέντε ημέρες από την έναρξη της μέτρησης αναγνωσιμότητας («Counter») στο ιστολόγιό μας, σήμερα, ανήμερα των Χριστουγέννων, το «κοντέρ» ξεπέρασε τις 4.100 αναγνώσεις, που σημαίνει ότι έχουμε σταθεροποιηθεί κοντά στις 160 - 170 αναγνώσεις την ημέρα με τάσεις ανοδικές.
* Σημειώνεται ότι κατά τις ημέρες λειτουργίας των σχολείων η αναγνωσιμότητα πολλές φορές φθάνει στις 200 αναγνώσεις την ημέρα, γεγονός εκ του οποίου συνάγεται η εκτίμηση περί της υψηλής αναγνωσιμότητας του ιστολογίου μας στο χώρο των εκπαιδευτικών.

Σας ευχαριστούμε θερμά για την εμπιστοσύνη και την αγάπη σας!

"H Oρθοδοξία δεν εφησυχάζει", τονίζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης σε συνέντευξή του στην "Ελευθερία"



Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΔΗΛΩΝΕΙ
ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ «Ε»:



Η Ορθοδοξία δεν εφησυχάζει

* Η εκκοσμίκευση δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο κανέναν λαό και καμία τάξη

- Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη *

Πώς προσεγγίζονται σήμερα τα Χριστούγεννα από το σύγχρονο άνθρωπο; Αλήθεια ποιο είναι το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων; Σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα απαντά σήμερα στην «Ε» παραχωρώντας συνέντευξη ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.
Μεταξύ άλλων τονίζει:

«Τα Χριστούγεννα είναι η απαρχή της αναγεννήσεως, της υιοθεσίας και της θεώσεώς μας. Το ξεκίνημα της επιστροφής μας από το παρά φύσιν εις το κατά φύσιν, για να καταλήξωμε κατά χάριν εις το υπέρ φύσιν της θεώσεως. Για να μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι εορτάζομεν Χριστούγεννα, πρέπει να οικειωθούμε την προσφερόμενην Χάριν διά μετανοίας και συνεπούς εκκλησιαστικής ζωής. Διαφορετικά, τα Χριστούγεννα, όσο κι αν στολιζόμαστε, όσο κι αν τρυφούμε θα είναι μια ξένη υπόθεση για μας».

Ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο Α', κατά κόσμο Δημήτριος Αρχοντώνης, γεννήθηκε στο χωριό Άγιοι Θεόδωροι της Ίμβρου στις 29 Φεβρουαρίου 1940. Διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα στην ιδιαίτερή του πατρίδα και στη συνέχεια ήλθε στην Κωνσταντινούπολη για τις εγκύκλιες σπουδές. Στη συνέχεια διακρίθηκε ως σπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και αναδείχτηκε πτυχιούχος της το 1961.

Στις 13 Αυγούστου 1961 χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Μελίτωνα, που του έδωσε το όνομα Βαρθολομαίος, τιμώντας τον Ίμβριο μοναχό Βαρθολομαίο τον Κουτλουμουσιανό, διορθωτή και εκδότη των Μηναίων της Εκκλησίας και άλλων λειτουργικών βιβλίων.

Το 1963 έρχεται στη Ρώμη, ως υπότροφος του Πατριαρχείου, και παρακολουθεί μαθήματα Εκκλησιαστικού Δικαίου στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών, που είναι παράρτημα του Γρηγοριανού Πανεπιστημίου της Ρώμης για θέματα που σχετίζονται με τη θεολογία των Ανατολικών Εκκλησιών. Μετά τη φοίτησή του αναγορεύεται «Διδάκτωρ» του ανατολικού Κανονικού Δικαίου παρουσιάζοντας τη διατριβή του με θέμα: «Περί την κωδικοποίησιν των ιερών κανόνων και των κανονικών διατάξεων εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία».
Συμπληρωματικές σπουδές, επίσης, έκανε στο Οικουμενικό Ινστιτούτο τού Bossey της Ελβετίας, καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Αφού περάτωσε τις σπουδές του, επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη το 1968 και διορίζεται βοηθός Σχολάρχη στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έλαβε και το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα.

Το 1972, επί Πατριαρχίας Δημητρίου του Α', τοποθετήθηκε ως επικεφαλής του ιδιαίτερου Πατριαρχικού Γραφείου. Το ίδιο έτος η Ιερά Σύνοδος τον εκλέγει Μητροπολίτη Φιλαδελφείας. Από το 1974 και μέχρι της εκλογής του στον Πατριαρχικό θρόνο ήταν μέλος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, καθώς και πολλών Συνοδικών Επιτροπών. Το 1990, μετά το θάνατο του γέροντα και πνευματικού του Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα, εκλέχτηκε διάδοχός του στη Μητρόπολη της Χαλκηδόνος. Τέλος, στις 22 Οκτωβρίου 1991, μετά το θάνατο του Πατριάρχη Δημητρίου, εκλέγεται παμψηφεί Οικουμενικός Πατριάρχης.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι γλωσσομαθής, γνωρίζει και μιλάει, εκτός από την Ελληνική και Τουρκική γλώσσα, την Ιταλική, Γαλλική, Αγγλική και Γερμανική. Διαθέτει ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, που περιλαμβάνει πολυάριθμες μελέτες πάνω σε θέματα Κανονικού Δικαίου, άρθρα και λόγους που έχουν δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες.

Επίσης, με σύνεση και προσοχή διαλέγεται με τις ετερόδοξες εκκλησίες και δεν τον φοβίζει να δίνει τη μαρτυρία της Ορθοδοξίας και στις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες. Ενδιαφέρεται, ακόμη, για θέματα κοινωνικά, οικολογικά κ.λπ. Τον αποκαλούν και «Πράσινο Πατριάρχη» για τη στήριξή του προς τα περιβαλλοντικά ζητήματα.

Η συνέντευξη

* Παναγιότατε πιστεύετε ότι τα Χριστούγεννα, αλλά και κάθε μεγάλη γιορτή προσεγγίζεται από το σύγχρονο άνθρωπο επιφανειακά, εξωτερικά, καταναλωτικά, αλλοτριωτικά; Το βάρος δίδεται στο συναισθηματικό διάκοσμο και στο υλιστικό περιτύλιγμα της γιορτής και αγνοείται το πνευματικό και υπαρξιακό της μήνυμα; Αν ναι πού οφείλεται αυτή η κατάσταση;

-Δυστυχώς ναι. Αυτή είναι η πραγματικότητα και είναι καρπός της εκκοσμικεύσεως η οποία δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο κανέναν λαό και καμία τάξη.

* Αλήθεια ποιο είναι το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων; Τι αποτελούν τα Χριστούγεννα;

-Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει ότι ο Υιός του Θεού «μεταλαμβάνει του χείρονος, της ημετέρας φύσεως, ίνα δι’ εαυτού και εν εαυτώ ανακαινίση μεν το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, διδάξη δε ημάς την ενάρετον πολιτείαν, ταύτην δι’ εαυτού ποιήσας ημίν ευεπίβατον, και τη της ζωής κοινωνία ελευθερώση της φθοράς, απαρχή γενόμενος της ημών αναστάσεως, και το συντριβέν και αχρειωθέν σκεύος ανακαινίση, ίνα της τυραννίδος του διαβόλου λυτρώσηται, προς θεογνωσίαν ημάς καλέσαι» (Έκθ. Όρθ. Πίστεως 4,4 PG 94, 1108C). Όχι μόνον δε εις θεογνωσίαν, αλλά και εις υιοθεσίαν. Όπως σημειώνει ο Απ. Παύλος, «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν Αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4). Συνεπώς, τα Χριστούγεννα είναι η απαρχή της αναγεννήσεως, της υιοθεσίας και της θεώσεώς μας. Το ξεκίνημα της επιστροφής μας από το παρά φύσιν εις το κατά φύσιν, για να καταλήξωμε κατά χάριν εις το υπέρ φύσιν της θεώσεως. Για να μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι εορτάζομεν Χριστούγεννα, πρέπει να οικειωθούμε την προσφερόμενην Χάριν δια μετάνοιας και συνεπούς εκκλησιαστικής ζωής. Διαφορετικά, τα Χριστούγεννα, όσο κι αν στολιζόμαστε, όσο κι αν τρυφούμε θα είναι μια ξένη υπόθεση για μας.

* Το κακό, η αμαρτία ως αιτία κάθε αρνητικής συμπεριφοράς μας έναντι του εαυτού μας και των άλλων δεν είναι αιώνια και δεν έχει οντολογική άξια. Αυτό μας το δίδαξε ο Χριστός με την ενσάρκωσή του, το πάθος και την Ανάστασή του «θανάτω θάνατον πατήσας». Πώς ερμηνεύονται οι πόλεμοι, η εκμετάλλευση των αδυνάμων, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η κοινωνική ανισότητα από την Ορθοδοξία; Τι έχετε να πείτε;

- «Οντολογικώς η αμαρτία είναι «μη όν». Το σκοτάδι είναι η απουσία του φωτός. Αντικειμενικώς βεβαίως το φως υπάρχει. Εμείς βιώνομεν το σκοτάδι όταν κλείνωμεν τα μάτια μας στο φως. Αγαθόν είναι ο Θεός. Ο Ων. Αυτός που έχει εξ εαυτού και απολύτως το είναι, την ύπαρξιν. Όταν ο άνθρωπος καταχρώμενος της ελευθερίας του κλείνει τα μάτια του μπροστά στην πραγματικότητα του Θεού, βιώνει την απουσίαν του Θεού, με όλες τις τραγικές και καταστρεπτικές συνέπειες. Ευτυχώς όμως ο Θεός είναι πάντα εδώ και το φως Του είναι διαθέσιμον σε όλους. Η αγάπη Του είναι εδώ, θεραπευτική, ιαματική, παρηγορητική, αναγεννητική και έτοιμη να αποκαταστήση τα δικά μας συντρίμμια. Βλέπει, παρακολουθεί, ανέχεται. Η Εκκλησία μάς λέγει: Δόξα τω ανεχομένω Θεώ! και προσεύχεται: Ελθέτω η Βασιλεία Σου, γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Και ταυτόχρονα αγωνίζεται ν’ ανοίγη οδόν επιστροφής για όλους.

* Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι; Ποια η άποψή σας;

- «Εάν δεν μπορούσαμε θα έπρεπε να κλείσωμεν τις εκκλησίες, να σταματήσωμεν την θεία διδασκαλίαν, να αφεθώμεν έκδοτοι στις ορέξεις του θελήματος της σαρκός και του κόσμιου. Ευτυχώς μπορούμε, και αυτό βεβαιώνει η παρουσία των Αγίων, που υπάρχουν σ’ όλες τις εποχές, και στην δική μας βεβαίως. Η Εκκλησία όχι μόνο βελτιώνει τους ανθρώπους, όχι μόνο τους εξάγει από την «δαιμονιώδη» και «κτηνώδη» κατάστασιν, αλλά τους δίδει τα μέσα να γίνουν θεοειδείς.

* Ποιες συμβουλές θα δίνατε στους σημερινούς Χριστιανούς για τη γιορτή των Χριστουγέννων; Πώς θα πρέπει να προσεγγίσουν και να γιορτάσουν αύτη τη γιορτή;

-Σεμνά και ταπεινά. Όπως σεμνά και ταπεινά ήλθε στον κόσμο μας ο Πλούσιος εν ελέει Κύριος. Και εκκλησιαστικά. Με μετοχή στη λειτουργικήν πράξιν της Εκκλησίας, βίωσιν εν τοις μυστηρίοις του μεγάλου και μοναδικού γεγονότος της Θείας Ενσαρκώσεως. Και κοινωνικά. Στις δύσκολες ημέρες που ζούμε πολλοί συνάνθρωποι περιμένουν έμπρακτη έκφρασιν της αγάπης μας.

* Πρέπει αυτές τις μέρες σύνθημά μας να είναι το «Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε»;

-Και τώρα και πάντοτε.

* Και μία τελευταία ερώτηση... Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανταποκρίνεται σήμερα στο ρόλο της και τους στόχους της; Είναι κοντά σε αυτούς που πονούν, διψούν και η κοινωνία τους έχει ξεχάσει;

-Σε γενικές γραμμές γίνεται καλή προσπάθεια. Οι ανάγκες βεβαίως πολλαπλασιάζονται καθημερινώς με γεωμετρική πρόοδο. Κατά δύναμιν αγωνιζόμεθα να ανταποκριθούμε. Θα είναι όμως ουτοπία να πιστέψουμε ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε πλήρως και σε όλες. Τουλάχιστον ουδέποτε εφησυχάζομεν. Ζούμε πάντα στον κόσμο της πτώσεως. Όμως έχει ο Θεός!

* Η συνέντευξη δημοσιεύεται στο χριστουγεννιάτικο φύλλο (25/12/2008) της εφημ. "Ελευθερία" της Λάρισας (σελ. 1 και 9, http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=5116&pid=5)

Η προσδοκία της Γέννησης του Χριστού και τα χριστουγεννιάτικα έθιμα του λαού μας


Χριστός γεννάται σήμερον

εν Βηθλεέμ τη πόλει...

Του κ. Αποστόλου Ποντίκα *

Χριστούγεννα, η μητρόπολη των εορτών, η ανεπανάληπτη στιγμή της ιστορίας. Μια προσδοκία που την προφήτευσαν αιώνες πριν πραγματοποιηθεί, ειδωλολάτρες ή Ιουδαίοι, Ασιάτες ή Ευρωπαίοι. Χριστούγεννα. Γενέθλια της ίδιας της θρησκείας μας και γιορτή μεγάλη της χριστιανοσύνης.

Η Κίνα, παρουσιάζει από τον 6ο αιώνα την προσδοκία του Αγίου, που θα γεννηθεί στη Δύση (Παλαιστίνη). Στο Θιβέτ, οι βουδιστές καρτερούσαν τη λύτρωση «από παρθενογέννητον θεάνθρωπον λυτρωτή, που θα είναι ο υιός του Θεού και Θεός ο ίδιος. Στους Ιρακινούς, συναντούμε την εμφάνιση του λαμπρού άστρου: «Οτε θα ήρχετο το πλήρωμα του χρόνου, θα εγεννάτο ο σωτήρ εκ Παρθένου». Την γέννησιν αυτού θα ανήγγειλε η εμφάνισις του αστέρος, ο οποίος διακρινόμενος των λοιπών, θα ήτο αστήρ αυτού». Στον ευρωπαϊκό χώρο, ο Μεεσίας βρίσκεται μέσα στις φιλοσοφικές και ποιητικές ανατάσεις των αρχαίων Ελλήνων. Ο Σωκράτης λέει στην απολογία του: «Μετά το θάνατό μου θα βρίσκεσθε σε κατάσταση ύπνου μέχρις ότου ο Θεός στείλει κάποιον άλλον, φροντίζοντας για σας». Αλλά και ο Αισχύλος - Προφήτης - Ποιητής στον «Προμηθέα Δεσμώτη», αναφέρει: Τέλος τόσων δεινών μη περιμένεις προτού Θεών διάδοχος να έλθει και με τη θέλησή τους να κατέβει στον Αδη τον ανήλιο και στα βάθη του τάρταρου για τους δικούς σου μόχθους.

Ασύγκριτες είναι στο Ισραήλ, οι μεσσιανικές προφητείες, ενός λαού που γνώριζε την αλήθεια «Εξ Αποκαλύψεως» και οι προφήτες του ήταν θεόπνευστοι. Η φωνή του Ησαΐα τους καλύπτει όλους τους προφήτες:

«Ιδού η Παρθένος εν γαστρί και τέξεται υιόν και καλέσει, το όνομα αυτού Εμμανουήλ...». Αυτά προφητεύονταν αιώνες πριν τη γέννηση του Κυρίου μας.
Τα Χριστούγεννα και τα Αγια Φώτα, γιορτάζονταν πρώτα μαζί στις 6 Ιανουαρίου, σαν πρώτη ημέρα της μεσσιανικής παρουσίας του Χριστού και σαν Πρωτοχρονιά για τους Χριστιανούς. Στις 25 Δεκεμβρίου κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο, οι ειδωλολάτρες γιόρταζαν τα γενέθλια του Θεού Ηλίου και του Μίθρα. Πρώτοι οι δυτικοί χώρισαν την παρουσία του Χριστού στα μέσα του 4ου αιώνα σε Γέννηση 25 Δεκεμβρίου και Βάφτιση, 6 Ιανουαρίου, κι έτσι κύκλωσαν την ειδωλολατρική Πρωτοχρονιά που έδωσαν επίσης χριστιανικό περιεχόμενο της Περιτομής. Πολλά είναι τα ήθη και έθιμα του λαού μας για τα Χριστούγεννα και τις άλλες γιορτές.

Η Αγια Νύχτα, είναι η στιγμή που πραγματοποιήθηκε η Παγκόσμια Προσδοκία και η Νύχτα της Παγκόσμιας Ειρήνης. Ο λαός μας δεν ξεχνά πως τη νύχτα αυτή η Παναγία μας κοιλοπονούσε σε μια φτωχική φάτνη. «Κυρά Θεοτόκο εκοιλοπόνα / εκοιλοπόνα και παρακάλιε. Βοηθήστε με αυτήν την ώρα την βλογημένη και δοξασμένη...» Βάση της πλούσιας παραδοσιακής γιορτής είναι τα κάλαντα, ο στολισμός των δένδρων, τα χριστόψωμα και τα νόστιμα χριστουγεννιάτικα φαγητά. «Καλήν ημέραν άρχοντες... είναι τα συνηθισμένα κάλαντα που ψάλλονται από τα παιδιά σ΄ όλη τη χώρα. Τα «Κόλιντα - Μέλιντα», είναι κάλαντα των τσοπάνηδων που ψάλλονταν στα ορεινά θεσσαλικά χωριά και στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Τα κάλαντα αυτά των ποιμένων, είναι συνδεδεμένα με την Αγια Νύχτα της Γέννησης του Χριστού, όπου οι βοσκοί προσέτρεξαν να προσκυνήσουν το νεογέννητο και είδαν πρώτοι το λαμπερό αστέρι. Αλλωστε και η Φάτνη, είναι το σύμβολο της ταπεινότητας και οι αναπνοές των ζώων, των βοσκών, ζέσταναν τον μικρούλη Χριστό.

Το χριστουγεννιάτικο στόλισμα των δένδρων, αν και δεν είναι δικό μας, έχει διαδοθεί σ΄ όλη την Ελλάδα και τα στολίδια που παλιότερα κρεμούσαν, όπως, ξηροί καρποί, σύκα, πορτοκάλια, θεωρούνταν σύμβολα γονιμότητας.
Οι τσοπάνηδες και οι γεωργοί, έχοντας υπόψη αυτά ραντίζουν με στάχτη τα χωράφια και τα ζώα τους, από το Χριστόξυλο, που καίει στο τζάκι μέρα - νύχτα. Κτηνοτρόφοι την ημέρα των Χριστουγέννων, αφήνουν στην πλατεία της εκκλησίας αλάτι, μαλλί και γάλα, για ευλογία των ζώων τους. Τα έθιμά μας, αν και πολλά στοιχεία προέρχονται από ειδωλολατρικές δοξασίες, όπως, οι καλικάντζαροι, εξακολουθούν να υπάρχουν σαν σύμβολα που αποτελούν μια ολοφάνερη, πεντακάθαρη αγάπη στον μικρό λυτρωτή. Στην Ηπειρο και ειδικά στην περιοχή Σουλίου, μαγειρεύουν τα «πολύσπορα» και δοξάζουν τον Κύριο για το ψωμί και το κρασί που τους δίνει. Το περίσσευμα το δίνουν στα ζωντανά τους, για να ευλογηθούν. Στο δικό μας Πήλιο, το κούτσουρο καίει όλες τις μέρες και νύχτες, για να φύγουν έτσι οι μαγαρισμένοι καλικάντζαροι και να έρθει γαμπρός στο σπιτικό. Στο τζάκι τσιτσιρίζουν τις άγιες μέρες οι λουκουμάδες και οι λαλαγκίτες και εκεί θα μοσχομυρίζουν οι «σούβλες», από χοιρινό κρέας.

Παραδοσιακή σκηνή παρουσίαζε παλιότερα τη σφαγή των γουρουνιών στις αγροτικές περιοχές. Κάθε οικογένεια έτρεφε γουρούνι που πολλές φορές έφτανε στις 120 οκάδες. Οι σφαχτάδες ήταν μια ομάδα από συγχωριανούς, οι οποίοι με τα μαχαίρια τους έπαιρναν φαλάγγι τα σπίτια και έσφαζαν τα γουρούνια.

Οι φωνές των γουρουνιών, τα γαβγίσματα των σκύλων και η κινητικότητα των ανθρώπων, έδιναν τις ημέρες, πριν από τη γιορτή των Χριστουγέννων, μια εικόνα ζωντάνιας και χαράς. Το γουρούνι, αφού το ξεπάστωναν, έβγαζαν τα κομμάτια που είχαν λίπος (λίγδα), που με το βράσιμο, έβγαιναν οι τσιγαρίδες και μετά το ψαχνό το «πάστωναν» μέσα στη λίγδα και το είχαν για όλη τη χρονιά στην οικογένεια. Εκαναν, λουκάνικα, κιμά και γουρουνοπατσά, από τα πόδια του γουρουνιού και το κεφάλι. Βέβαια, το σφάξιμο των γουρουνιών σε ορισμένες περιοχές, όπως στα Κυκλαδονήσια, άρχιζε νωρίτερα και τα ονόμαζαν «χοιροσφάγια», τα οποία απολάμβαναν με κρασοκατάνυξη και ετοίμαζαν τα σίγλινα, τα παστά και τις λούζες.
Η γαλοπούλα, αν και είναι μεξικάνικο έθιμο, μπήκε για τα καλά στα χριστουγεννιάτικα φαγητά, ενώ συνήθεια ελληνική είναι το κοτόπουλο που χρησιμοποιούσαν παλιότερα, οι κάτοικοι των αγροτικών περιοχών. Δεν λείπουν και σήμερα, γυναίκες, που δεν νιώθουν Χριστούγεννα, αν δεν φτιάξουν φαγητά και γλυκά με τα ίδια τους τα χέρια. Ετσι, κάποιος λατρευτικός σπόρος διατηρείται και σήμερα στη ζωή μας από τα παλιά οικογενειακά Χριστούγεννα.


Χριστούγεννα, γεμάτα από σπιτικό μοσχοβόλισμα, από τα αναψοκοκκινισμένα μάγουλα της μάνας μας ή της γιαγιάς μας, που έκανε τις δίπλες με το χέρι ή ζύμωνε στη σκάφη τα ψωμιά με ανασκουμπωμένα μανίκια. Βέβαια, σήμερα η λάμψη του χριστουγεννιάτικου - σπιτικού τραπεζιού, έχει σχεδόν υποστεί αλλοίωση. Το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν είναι μια ξενόφερτη συνήθεια και απέχει πάρα πολύ από την παλιά συνήθεια της ελληνικής οικογένειας, να συγκεντρώνεται στο σπίτι να δίνει τιμητική θέση στον παππού και στη γιαγιά και δίπλα το μικρό παιδί της οικογένειας.

* Ο κ. Απόστολος Ποντίκας είναι δάσκαλος, καθηγητής, πτυχ. πολιτικών επιστημών και Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων ν. Λάρισας & Μαγνησίας. Το άρθρο δημοσιεύεται στην "Ελευθερία" (25/12/2008, σελ. 8)

"Ευφραίνεσθε δίκαιοι..."



ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

«Ευφραίνεσθε δίκαιοι...»

Του θεολόγου κ. Βασιλείου Στεργιούλη *

Τα Χριστούγεννα είναι η μεγάλη χειμωνιάτικη γιορτή της Ορθοδοξίας. Το Πάσχα του χειμώνα. Το μήνυμά της συγκλονίζει και συνεγείρει τις πιστές ψυχές, που μένουν εκστατικές μπροστά στο μεγάλο θαύμα και μυστήριο. Στο ανεξιχνίαστο μυστήριο της ενανθρώπησης του Θεού. Γιατί πώς να αναλυθεί και να γίνει κατανοητό ότι «ο Άναρχος Θεός επί γης καταβέβηκεν». Έκπληκτος μένει ο ποιητής μπροστά στο θαύμα «που η γη τον ουρανό χωρεί».

Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς η γενέθλια γιορτή μιας μεγάλης και υπέροχης ανθρώπινης προσωπικότητας, αλλά η γιορτή της ενανθρώπησης του Θεού. Στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού έχουμε το περπάτημα του Θεού στη γη. Όπως παρατηρεί ο Απόστολος Παύλος το μεγάλο μυστήριο της ευσέβειας είναι ότι ο «Θεός ώφθη επί της γης και τοις ανθρώποις συνανεστράφη».

Το βρέφος Ιησούς που η εικονογραφία παριστάνει γερμένο στη φάτνη των αλόγων ζώων, δεν είναι ένα αδύναμο κλαυθμηρίζον νήπιο, αλλά ο «Συνάναρχος Λόγος Πατρί και Πνεύματι». Είναι ο Δημιουργός του κόσμου «ο δρακί την πάσαν έχων κτίσιν». Αυτός, που διακρατεί, συνέχει και συντηρεί τα σύμπαντα. Τα αναρίθμητα πλήθη των γαλαξιών.
Είναι ανεκλάλητη η χαρά των πιστών για το Μεγάλο Επισκέπτη. Γι’ Αυτόν, που ήρθε, όπως λέει ο ποιητής «τον κόσμο για να σώσει».

Δεν ήρθε θριαμβευτικά και σείοντας το έδαφος της γης. Ούτε μέσα σε βροντές και αστραπές. Ήρθε απλά, αθόρυβα και ταπεινά. Πέρασε ήσυχα το κατώφλι του χώρου και του χρόνου και πολιτογραφήθηκε στην ιστορία ως απλός και άσημος. Ως υπήκοος επίγειου βασιλείου.
Ο Χριστός έγινε άνθρωπος, για να ανυψώσει τον άνθρωπο στο Θεό. Να τον επαναφέρει στο «αρχαίον κάλλος». Στην παραδείσια χαρά και ευτυχία. Ήρθε, για να τον λυτρώσει από την αμαρτία και να τον θεώσει. Να τον οδηγήσει στους κόλπους της θεότητας.

Η λύτρωση του ανθρώπου και η θέωσή του είναι ο σκοπός της ενανθρώπισης του Χριστού. Η κατάληξή της. Είναι αυτό που ζητούσε ο αποστάτης κόσμος, ο οποίος, παρά τις πολλές ειδωλολατρικές θεότητες, ήταν ανικανοποίητος. Του έλειπε η λύτρωση. Αυτήν, εναγωνίως νοσταλγούσε. Για αυτό και ανήγειρε βωμούς στον άγνωστο Θεό τόσο στην Αθήνα, όσο και στην Πέργαμο και σε άλλες πόλεις της αρχαιότητας.

Ο ερχομός του Χριστού στη γη έγινε σε εποχή μεγάλης ηθικής και πνευματικής κατάπτωσης και εξαχρείωσης. Και είχε ευεργετικά για την ανθρωπότητα αποτελέσματα. Προκάλεσε αληθινή θρησκευτική και ηθικοπνευματική επανάσταση, που άλλαξε και αναμόρφωσε τα ήθη των ανθρώπων και των λαών. Η Γέννηση του Ιησού Χριστού είχε τέτοια καταλυτική επίδραση στον κόσμο, ώστε χώρισε την ιστορία στα δύο. Σε προ Χριστού και μετά Χριστόν. Σήμερα μιλάμε και για τις δύο. Αλλά δεν είναι το ίδιο. Διαφέρουν ριζικά. Εκείνο που χαρακτηρίζει τον προχριστιανικό κόσμο είναι η σκληρότητα και αγριότητα, η αδιαφορία και αναλγησία για το συνάνθρωπο. Και το μεγάλο στίγμα του αποτελεί ο θεσμός της δουλείας. Σήμερα κάνουμε λόγο για αγάπη, ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, ανθρώπινα δικαιώματα, κ.ά. Αυτά όλα όμως είναι αποτελέσματα του ευαγγελικού μηνύματος της αγάπης. Η διάδοση του Ευαγγελίου ημέρεψε και εκπολίτισε άτομα και λαούς βάρβαρους και απολίτιστους. Όσοι αγωνίζονται κατά της χριστιανικής πίστης και της Εκκλησίας, ας βεβαιωθούν για την προσφορά των στον κόσμο από τις διακηρύξεις και ομολογίες κορυφαίων αθέων, όπως του άλλοτε πρωθυπουργού της Γαλλίας Κλεμανσό, ο οποίος είπε προς το τέλος της ζωής του:

«Κατά την μακράν μου ζωήν υπήρξα πάντοτε χλευαστής της θρησκείας. Και όμως, τώρα βλέπω μετά βεβαιότητας, ότι είναι αδύνατον να οικοδομήσει κανείς επί της απιστίας». Και όσοι τελευταίως αγωνίζονται για την περιθωριοποίηση και κατάργηση της ελληνορθόδοξης αγωγής στα σχολεία μας, ας προβληματιστούν για τις ολέθριες επιπτώσεις που θα έχει στη χώρα μας και στην κοινωνία μια άθρησκη αγωγή. Είναι εύλογη στο σημείο αυτό η απορία υπουργού χώρας του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού προς το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο. «Εμείς προσπαθούμε να επαναφέρουμε τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία και εσείς τα καταργείτε!». Η Γέννηση του Χριστού γκρέμισε «το μεσότοιχον του φραγμού ανάμεσα στον άνθρωπο και στο Θεό, που είχε υψώσει η αμαρτία και έκανε βατό το δρόμο του ανθρώπου προς τον ουρανό». Έτσι, έσπασαν τα πανάρχαια δεσμά της αμαρτίας και ελευθερώθηκε ο άνθρωπος και ο κόσμος όλος. Έτσι, άλλαξε η ροή του πολύβοου ποταμού της πανανθρώπινης ιστορίας.

Για αυτό ο ιερός υμνωδός καλεί με ενθουσιασμό όλη την κτίση, έμψυχη και άψυχη, να σκιρτήσει από τη χαρά της τρανής γιορτής των Χριστουγέννων και να μετάσχει στο μεγάλο πανηγύρι της πίστης: «Ευφραίνεσθε Δίκαιοι, ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη Χριστού γεννηθέντος...». Αυτή την ευφροσύνη και αγαλλίαση μακάρι να νιώθουμε καθένας μας καθώς πορευόμαστε νοερά και λειτουργικά κάθε χρόνο στη Βηθλεέμ, όπου αιώνια ο Χριστός γεννάται.

* O κ. Βασίλειος Στεργιούλης είναι Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής της Ενωσης Θεολόγων ν. Λάρισας. Το άρθρο δημοσιεύεται στην "Ελευθερία" (25/12/2008, σελ. 8)
* Αναδημοσίευση: Iστοσελίδα της Ενωσης Θεολόγων ν. Λέσβου:

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

To μάθημα των Θρησκευτικών - "σημείον αντιλεγόμενο". Επιστολή του κοσμήτορα της Θεολογικής του ΑΠΘ στον υπ. Παιδείας


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
__________________________________________
Ο Κοσμήτορας: Καθηγητής Ιωάννης Β. Κογκούλης

Το μάθημα των Θρησκευτικών – «σημείον αντιλεγόμενο»

Στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ της 30/11/2008 και στη στήλη "ΓΝΩΜΕΣ" δημοσιεύτηκε άρθρο με τον τίτλο «Τα Θρησκευτικά και το Σύνταγμα», του συναδέλφου κ. Γεωργίου Σωτηρέλη καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρά το ότι σεβόμαστε τις απόψεις του συναδέλφου, θα θέλαμε να εκφράσουμε δημόσια και τις δικές μας θέσεις επί του θέματος αυτού, και μάλιστα στο πλαίσιο ενός καλόπιστου διαλόγου.

Καταρχήν τρεις παρατηρήσεις: Θα ήθελα πρώτον να θέσω υπόψη των αναγνωστών ότι τα τελευταία χρόνια εν ονόματι «των δικαιωμάτων του ανθρώπου» έχουν διαπραχθεί τα ειδεχθέστερα των εγκλημάτων. Κατά δεύτερον, όσον αφορά στον -κατά τον συνάδελφο- καταιγισμό των αντιδράσεων από τη «δεξιά του Κυρίου» θα απαντήσω με τους λόγους του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Κυρίου Ιερωνύμου «πιστεύω ότι οι αριστεροί πολίτες πιστεύουν στο Θεό περισσότερο από τους δεξιούς» (από συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία στις 25/11/2008).

Τρίτον, επισημαίνω ότι υπάρχουμε ως γένος γιατί υπήρξε η σωτήρας μας, η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία και η μερίδα των ηρωικών ραγιάδων που έμειναν πιστοί στην Ορθόδοξη παράδοση και ζωή και δεν τούρκεψαν, όπως έκαναν αρκετοί. Αυτών είμαστε απόγονοι.
Μετά απ’ αυτά θα ήθελα να σημειώσω ότι οι τριακόσιοι εθνοπατέρες και εθνομητέρες μπορούν εύκολα να αλλάξουν τους νόμους και τα Συντάγματα. Δυστυχώς γι’ αυτά ο λαός δεν αποφασίζει άμεσα και μάλιστα με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Το πρόβλημα εν προκειμένω για μας είναι αν στο σχολείο προσφέρουμε Παιδεία με την τρισυπόστατη διάσταση, δηλαδή εκπαίδευση, μόρφωση και ηθική καλλιέργεια. Μια Παιδεία που έχει τους δικούς της προσανατολισμούς, οι οποίοι δεν μπορούν να είναι ίδιοι για όλα τα κράτη και όλους τους λαούς της γης, αλλά ανταποκρίνονται στη συγκεκριμένη κάθε φορά κοινωνία.

Εμείς διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας με βάση τη δική μας παράδοση και ζωή και προσπαθούμε να αποκτήσουν τη δίκη μας ταυτότητα. Αν τώρα αυτή την παράδοση θέλουμε να την καταργήσουμε, ας καλέσουμε τον ελληνικό λαό να το αποφασίσει με δημοψήφισμα ή οι υπεύθυνοι της Πολιτείας ας δημιουργήσουν σχολεία δημόσια που να εξυπηρετούν περισσότερες από μία παραδόσεις.

Τέλος, επειδή πολύς λόγος γίνεται για την ελευθερία της συνείδησης πρέπει να τονισθεί ότι η συνείδηση δεν περιορίζεται μόνο στο χώρο της θρησκείας. Έτσι δεν μπορεί κανείς να υποχρεώσει τα παιδιά μας να διδαχθούν την Ιστορία που άλλοι αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς. Άλλωστε όπως πρόσφατα αναφέρθηκε σε Ημερίδα, παρουσία του Αρχιεπισκόπου, πρώτον κάποιοι Μουσουλμάνοι στη Θράκη ζήτησαν να απαλλαγούν τα παιδιά τους από το μάθημα της Ιστορίας, γιατί δεν συμφωνούν με το περιεχόμενο του μαθήματος και δεύτερον μέλη θρησκευτικής αίρεσης ζητούν απαλλαγή από το εν λόγω μάθημα για τα παιδιά τους γιατί σ’ αυτό γίνεται αναφορά σε πολεμικά γεγονότα. Κάτι ανάλογο μπορεί να ισχυριστεί κανείς για τη Βιολογία, την Πολιτική Οικονομία, τα Μαθηματικά ή τη Φυσική και ιδιαίτερα για το μάθημα της Γλώσσας και των ελληνικών κειμένων. Ως προς το τελευταίο απλά σημειώνω: Γιατί να μη μπορούν οι γονείς να δηλώνουν, όταν το επιθυμούν, η εκπαίδευση των παιδιών να γίνεται λ.χ. στην Αγγλική; Επιπλέον, και με δεδομένο τον ορατό κίνδυνο της εκμετάλλευσης των προσωπικών δεδομένων αναφέρω ότι με βάση τη δήλωση της θρησκείας οι Έλληνες μουσουλμάνοι της Θράκης εισάγονται με ποσόστωση χωρίς εξετάσεις, στο Πανεπιστήμιο και, χωρίς ΑΣΕΠ, διορίζονται ως δημόσιοι υπάλληλοι (Στη Γερμανία το θρήσκευμα δηλώνεται και στην Εφορία για φορολόγηση μελών των επιμέρους Εκκλησιών, για απόδοση σ’ αυτές των παρακρατηθέντων από τους φορολογούμενους φόρων).


Με βάση τα παραπάνω, χωρίς να δεχόμαστε ετικέτες από όσους εκφράζουν αντίθετες μ’ εμάς απόψεις, χωρίς τους από μέρους τους αφορισμούς -στα πλαίσια ενός καλόπιστου διαλόγου- δηλώνουμε πως θέλουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν προσωπικότητα με βάση τη δική μας ιδιοσυστασία και να γίνουν όχι παγκοσμιοποιημένα άτομα, αλλά -όπως αρχαία θεία Λειτουργία σημειώνει- «κοσμοπολίτες». Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βοήθεια μιας υγιούς Παιδείας.

Ο Κοσμήτορας

Ιωάννης Β. Κογκούλης
Καθηγητής Πανεπιστημίου



* O κοσμήτορας της Θεολογικής του ΑΠΘ, καθηγητής κ. Κογκούλης απηύθυνε προς τον υπ. Παιδείας κ. Ευρ. Στυλιανίδη και την παρακάτω επιστολή:

Προς
τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας
και Θρησκευμάτων
κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη
Ανδρέα Παπανδρέου 37
151 80 ΜΑΡΟΥΣΙ

Θεσσαλονίκη, 19.12.2008

Κύριε Υπουργέ,

Σε απάντηση του αριθμ.πρωτοκ.1441/Γ2/7-11-2008 απαντητικού εγγράφου του Διευθυντού κ. Αθανασίου Νικολόπουλου σε Επιστολή μου, την οποία απηύθυνα σε εσάς προσωπικά, σας γνωρίζω ότι:

Mε βάση τα όσα συζητήθηκαν σε Ημερίδα της Θεολογικής Σχολής Αθηνών- παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Κυρίου Ιερωνύμου, καθώς επίσης και στη Γενική Συνέλευση της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., σε καμία από τις Εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας, και μάλιστα ούτε και στην πλέον πρόσφατη Φ12/977/109744/Γ΄1 26-8-2008, δηλώνεται ρητά και κατηγορηματικά ότι το μάθημα των Θρησκευτικών παραμένει υποχρεωτικό για τους ορθόδοξους μαθητές.
Όχι μόνο ως Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αλλά και ως Καθηγητής της Παιδαγωγικής της ίδιας Σχολής για τριάντα πέντε χρόνια διακονώντας την Παιδαγωγική Επιστήμη και διακηρύσσοντας αυτό που επαναλαμβάνει και το Υπουργείο πως «όλα είναι θέμα Παιδείας», σας γνωρίζω ότι, εξαιτίας των όσων έλαβαν χώρα σχετικά με το πολύπαθο μάθημα των Θρησκευτικών, μεσούντος του καλοκαιριού, τούτη τη στιγμή τα στοιχεία που συγκεντρώνουμε μαρτυρούν ότι δεν είναι τα παιδιά παντός είδους μεταναστών ούτε αλλόθρησκοι μαθητές αυτοί που δηλώνουν να απαλλαγούν από το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά τα Ελληνόπουλα ή ακόμη οι απόγονοι των ηρωικών ραγιάδων, οι οποίοι έσωσαν την ιδιοπροσωπεία τους στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας.
Επειδή φαίνεται, Κύριε Υπουργέ, πως δεν έχετε τη βούληση να ξεκαθαρίσετε το θέμα και επειδή από άποψη Ψυχοπαιδαγωγική και Διδακτική κρίνεται αδόκιμη η παρακολούθηση της διδασκαλίας «διαφορετικού διδακτικού αντικειμένου σε άλλο τμήμα της ίδιας τάξης» χωρίς αξιολόγηση, προβληματιστείτε, τι ισχύει στη Γερμανία, όπου σπουδάσατε. Όσοι μαθητές ζητούν απαλλαγή από το συγκεκριμένο μάθημα, διδάσκονται και εξετάζονται σε άλλο παρεμφερές προς αυτό μάθημα. Το ίδιο ασφαλώς θα πρέπει να ισχύσει και στην περίπτωση που θα ζητήσουμε και εμείς με τη σειρά μας την απαλλαγή των παιδιών μας από το μάθημα της Ιστορίας, της Βιολογίας, των Μαθηματικών, των Ελληνικών κ.λπ. Ως προς το σημείο αυτό γνωρίζετε ότι στη Γερμανία απαλλάσσονται οι μαθητές από το υποχρεωτικό μάθημα των Θρησκευτικών μόνο όταν στη συγκεκριμένη τάξη συγκεντρώνεται ο αριθμός των επτά μαθητών, οπότε για αυτούς τους μαθητές υποχρεωτικά διδάσκεται άλλο παρεμφερές μάθημα, στο οποίο και βαθμολογούνται, διαφορετικά είναι υποχρεωμένοι οι μαθητές να παρακολουθήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών.
Τελειώνοντας θα ήθελα να σας δηλώσω εγγράφως -εφόσον η απάντηση σε αίτημά μου να σας δω προσωπικά ήταν πως θα μπορούσα μετά από ένα μήνα να εξασφαλίσω μία ολιγόλεπτη συνάντηση, ενώ εγώ φρονώ πως ο Υπουργός οφείλει, προκειμένου για θεσμικά όργανα όπως ο Κοσμήτορας, να είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμήν - ότι οι ενέργειές σας έχουν οδηγήσει στην απογοήτευση ένα πολύ σημαντικό μέρος πολιτών, η οποία εκφράζεται με ποικίλους τρόπους, τους όποιους δεν είναι του παρόντος να εκθέσω.
Με την ευκαιρία των εορτών των Χριστουγέννων, εύχομαι η γέννηση του Θεανθρώπου να φωτίζει τα βήματά μας και να χαρίζει Ειρήνη, Υγεία και Ελπίδα στην πατρίδα μας και σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Με τιμή
Ο Κοσμήτορας
Ιωάννης Β. Κογκούλης
Καθηγητής Πανεπιστημίου

Κοινοποίηση:
- Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και Διαρκή Ιερά Σύνοδο
της Εκκλησίας της Ελλάδος
- Κοσμητεία Θεολογικής Σχολής Αθηνών
- Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.)

Ευχές της Π.Ε.Θ. προς τους θεολόγους


ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
Χαλκοκονδύλη 37 – 104 32 ΑΘΗΝΑ
Τηλ. 210 – 5224180, FAX 2105224420
e-mail, 1.
panethe@otenet.gr, 2. enosis@petheol.gr
Ιστοχώρος: http://www.petheol.gr/

Αθήναι, 15/12/2008

Δια τας αγίας εορτάς της του Κυρίου ενανθρωπήσεως και το νέον έτος 2009, η Πανελλήνιος Ενωσις Θεολόγων σας εύχεται έτη πολλά και πλουσίαν την ευλογίαν και χάριν του δι’ ημάς σαρκωθέντος Κυρίου.


Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

Μάρκος Ορφανός

Καθηγητής Πανεπιστημίου

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Επιμορφωτική ημερίδα θεολόγων ν. Λάρισας


Στις 27 Ιανουαρίου 2009 και ώρα 5 μ.μ, η εκδήλωση στη αίθουσα "Επιούσιος" του Επισκοπείου. Αναλυτικά το πρόγραμμα των εργασιών και οι ομιλητές:
http://theologylar.blogspot.com/2008/12/blog-post_4031.html

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Ευχές της Ενωσης Θεολόγων ν. Λάρισας και του Σχολικού Συμβούλου Θεολόγων ν. Λάρισας & Μαγνησίας


Καλά Χριστούγεννα και

Ευλογημένη η Νέα Χρονιά!

«....Αδέλφια μου. Φυλάξτε τα ελληνικά συνήθεια μας, γιορτάστε όπως γιορτάζανε οι πατεράδες σας, και μη ξεγελιώσαστε με τα ξένα κι’ άνοστα πυροτεχνήματα. Οι δικές μας οι γιορτές αδελφώνουν τους ανθρώπους, τους ενώνει η αγάπη του Χριστού. Μην κάνετε επιδείξεις. «Ευφράνθητε εορτάζοντες». Ακούστε τι λένε τα παιδάκια που λένε τα κάλαντα: «Και βάλετε τα ρούχα σας, εύμορφα ενδυθήτε, στην εκκλησίαν τρέξετε, με προθυμίαν μπήτε, ν’ ακούσετε με προσοχήν όλην την υμνωδίαν, και με πολλήν ευλάβειαν την θείαν λειτουργίαν. Και πάλιν σαν γυρίσετε εις το αρχοντικόν σας, ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητόν σας. Και τον σταυρόν σας κάνετε, γευθήτε, ευφρανθήτε. Δώστε και κανενός φτωχού όστις να υστερήται».

(Φώτη Κόντογλου, «Χριστού Γέννησις, Το Φοβερόν Μυστήριον», (επαν-) έκδοση Αρμός, Αθήνα, 2001)


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
* Eπίσης, λάβαμε και δημοσιεύουμε τις ευχές που μας έστειλε και τις οποίες επίσης - μέσω του blog - απευθύνει προς τους συναδέλφους θεολόγους, ο Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων ν. Λάρισας και Μαγνησίας:
EΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ Δ/ΝΣΗ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Δ/ΝΣΗ Β/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ Ν. ΛΑΡΙΣΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ
Ταχ/ Δ/νση: Ηπείρου & Ανθίμου Γαζή
Τηλ. 2310 – 671838
Fax. 2410 – 619344
e-mail.
grss@dide.lar.sch.gr

ΠΡΟΣ: Θεολόγους καθηγητές Γυμνασίων, Λυκείων, ΕΠΑ.Λ. και ιδιωτικών σχολείων Ν. Λάρισας και Μαγνησίας

Λάρισα, 18/12/2008, Α.Π. 1140

Αγαπητοί συνάδελφοι,
για τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων θερμές και εγκάρδιες ευχές για Καλά Χριστούγεννα και Ευλογημένο το2009.

Με συναδελφική αγάπη

Απόστολος Ποντίκας
Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ 01

Aνοικτή επιστολή εκπαιδευτικών προς την ΟΛΜΕ

Από συναδέλφους εκπαιδευτικούς λάβαμε και δημοσιεύουμε τηναπευθυνομένη προς την ΟΛΜΕ (ομοσπονδία λειτουργών μέσης εκπαίδευσης) παρακάτω επιστολή (το e-mail των επιστολογράφων: giandom@in.gr):


Είχε πει ένας πολιτικός ότι πολιτική είναι η τέχνη να παρουσιάζεις το έγκλημα σαν αρετή. Δεκαετίες τώρα οι πολιτικάντηδες της ΟΛΜΕ, ποιος ξέρει με ποιους και τι πάτρωνες σκάβουν τα θεμέλια του σχολείου και της Ελληνικής κοινωνίας. Και όπως κάθε άνομος φροντίζει για άριστο άλλοθι, έτσι κι’ αυτοί. Πληθωρικότατοι στη βιομηχανική πλέον παραγωγή διαμαρτυρικών δημοκρατικών σκέψεων για τα παγκόσμια και εγχώρια τεκταινόμενα, διακοσμούν το προφίλ τους και οργιάζουν, παλινωδούντες και αναμασώντες παλαιούς ολοκληρωτικούς τρόπους σκέψης. Διαβάζοντας τα κείμενά τους και ζυγίζοντας τον αξιολογικό τους κώδικα, δεν μπορείς να μην αισθανθείς την υποκρισία τους. Όλα τα ανακατώνουν, κόπτονται για τα δίκαια των λαών και των μειοψηφιών, αλλά και σφαγιάζουν ευκαίρως ακαίρως τις αξίες για τις οποίες θυσιάστηκαν εκατομμύρια άλλοι. Ένα συνονθύλευμα η σκέψη τους, χωρίς προσωπικότητα λόγου διακριτή, ένα βαρβαρικό γλέντι συγκερασμένων και σφιχταγκαλιασμένων αποχρώσεων που ορμάει ακάθεκτο για το πλιάτσικο της πνευματικής αγοράς αλαλάζοντας, αλλά με συγκρατημένο και ψυχρό μάρκετινγκ εκφοράς του λόγου, με φρονιμότητα όφεως και ακεραιότητα κατασπιλωμένης περιστεράς.

Ξανακτύπησε το Δ.Σ της ΟΛΜΕ, (πλην της μετανοούσας ΔΑΚΕ αυτή τη φορά), οι υποστηρικτές των απονευρωτών και αποδομητών του σύγχρονου βασιλείου του χάους. Και να ’ξερε ο ελληνικός λαός ποιοι εκπροσωπούν τους καθηγητές. Ξύπνα καημένε μου ραγιά, να δεις οι επίγονοι ποιων καθεστώτων, μιλούν για λευτεριά. Γλώσσα άνανδρη, γλώσσα γκέι, γλώσσα ύπουλη, γλώσσα τραγική, γλώσσα καταχρηστική των ιδεωδών που τίμησαν με αίμα οι μάρτυρες της πίστης και της πατρίδας, έντεχνα χρησιμοποιημένη για να στραφεί εναντίον τους. Ποιος φασισμός δεν προέταξε αυτά τα ιδεώδη για τη επιβολή του και μετά δεν τα κατασπάραξε; Με μαθηματική και ιστορική ακρίβεια οι νόρμες του τρόπου σκέψης της ΟΛΜΕ, οδηγούν στον ολοκληρωτισμό, από τον οποίο και έλκει την καταγωγή της. Εγκληματούντες στο επίπεδο του λόγου οι πολέμιοι των ιερών και των οσίων, όπως είναι η ιστορία και η πίστη. Φαίνεται ξεκάθαρα σ’ έναν που θα σκεφθεί βαθύτερα το πνεύμα των αρχαίων και των νεότερων διωκτών της πίστης στην αλήθεια του θεού. Άλλοτε βάζουν για προπέτασμα και δικαιολογητικό την πίστη στον καίσαρα άλλοτε την πίστη στον Αλλάχ άλλοτε την επίσημη καθεστωτική αθεΐα. Βρίσκετε τα κίνητρά σας κύριοι της ΟΛΜΕ, λιγότερο ή περισσότερο συγγενικά με όλων εκείνων που πολέμησαν τα ιερά και όσια; Πόσο ανόητους άραγε θεωρείτε όλους εκείνους που πολέμησαν για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία; Είναι προφανής εκ’ μέρους σας η απαξίωσή τους. Θα σας ήθελα αντιμέτωπους μ’ έναν Παπαφλέσσα, μ’ ένα Αθανάσιο Διάκο, μ’ έναν Νικηταρά Τουρκοφάγο. Θα ’σασταν για την απόλυτη αποδοκιμασία τους, μη πoύμε και για τη χατζάρα τους σεις που καταεξευτελίζετε το προεδρείο της ΟΛΜΕ. Διασαλπίζετε θουρίους των αγωνιστών της ελευθερίας ενώ υποσκάπτετε το έδαφος των στοιχειωδών δικαιωμάτων της πλειοψηφίας. Αποπνέετε την τραγικότητα του απαράδεκτου κοινωνικά για την ταυτότητά του ανθρώπου, που ενώ εμμένει σ’ αυτήν, αναγκάζεται να φορέσει το προσωπείο του ενδιαφερόμενου για το κοινωνικό όφελος. Όπως αυτός θα δείξει το πρόσωπό του αν ανατραπούν τα πάντα, έτσι και σεις θα δείξετε το πρόσωπό σας αν καταφέρετε να ναρκώσετε τη λαϊκή γνώμη - άραγε και των εκπαιδευτικών; - για να μην διαμαρτύρεται για το ξεπάστρεμα που φιλοδοξείτε. Για να απολαύσετε επιτέλους την αηδία του μηδενός που υιοθέτησαν πριν από σας οι κεκρυμμένοι σας πάτρωνες και που η ανθρωπότητα πλήρωσε βαρύτατα στις διάφορες σκοταδιστικές περιόδους, το νεκρό πνεύμα των οποίων φιλοδοξείτε να αναστήσετε. Σοκ και δέος θα μας καταλάμβανε αν βλέπαμε το Δ.Σ της προσερχόμενο όρθρου βαθέως, όπως κάποτε ο Καποδίστριας, σε κάποιο ναό για να επικαλεσθεί το θείο φωτισμό για το ΄΄δυσχερέστατο΄΄ και ΄΄υπευθυνότατο΄΄ έργο που επιτελεί.

Διαφαινόμενο πέρα ως πέρα το παγκοσμιοποιητικό πνεύμα στο κείμενο της για τα Θρησκευτικά. Να γίνουν οι θεολόγοι θρησκειολόγοι. Ν’ αλλάξουν τα βιβλία - δεν τα γράφετε καλύτερα εσείς – γιατί παρά τη διάθεσή τους για μια πιο ανοικτή προσέγγιση των σχετικών ζητημάτων, σε καμμιά περίπτωση δεν διαθέτουν πλουραλισμό, αντικειμενικότητα και ισότιμη μεταχείριση των διαφορετικών θρησκειών και δογμάτων. Και διαθέτει πλουραλισμό, αντικειμενικότητα και ισότιμη μεταχείριση το Διευθυντήριο της ΟΛΜΕ που δεν ρώτησε κανέναν θεολόγο και καμιά θεολογική σχολή γι’ αυτά που έγραψε αλλά βασίσθηκε στο ΄΄θείο΄΄ φωτισμό της δείχνοντας έτσι ξεκάθαρα τον ρατσισμό της και τον χυδαίο αντισυναδελφισμό της προς ομοτίμους. Καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι ΄΄με αυτό τον τρόπο κατοχυρώνονται ταυτόχρονα τα εργασιακά δικαιώματα των θεολόγων εκπαιδευτικών΄΄, δηλαδή όταν διδάσκουν θρησκειολογία. Η επιστήμη χρησιμοποιείται και για την καταστροφή και ο λόγος ο καλλιεπής, σαν τον δικό σας, για το ξερίζωμα της αλήθειας περί Θεού και όλων των παράγωγων εξ’ αυτής αξιών που στήριξαν τον ελληνισμό εις πείσμα των παιδιών του που αλλαξοπίστησαν. Ούτε λίγο ούτε πολύ να πάψουν οι νεοέλληνες χριστιανοί να διδάσκονται τον χριστιανισμό, γιατί έτσι ερμηνεύουν την αποστολή του κράτους οι αντίχριστοι. Ούτε τους Τούρκους μπορείτε να φτάσετε που επιδοτούν και αξιώνουν την θρησκευτική μόρφωση των ισλαμοπαίδων και έδειξαν σε πολλές περιπτώσεις κατά την τουρκοκρατία, τον σεβασμό τους στην Εκκλησία. Δηλαδή δεν δικαιούνται ψωμί οι θεολόγοι, παρά μόνο αν περιορίσουν, δηλαδή αρνηθούν την πίστη τους και γίνουν θρησκειολόγοι. Πού βρισκόσασταν κρυμμένοι ωρέ αδάμαντες της δημοκρατικής παιδείας; Κάτι τέτοια λέγανε κάποτε με φιδίσια ψυχραιμία κάποιοι καθεστωτικοί και μετά από λίγο παίρνανε κεφάλια. Ρουφάνε αίμα τα λαμόγια της διαφθοράς στην Ελλάδα και οι θεολόγοι να μείνουν νηστικοί, αν διδάσκουν χριστιανισμό. Σας αρμόζει πέρα για πέρα το ΄΄οι διυλίζοντες τον κώνωπα και καταπίνοντες την κάμηλο΄΄.Σεις ρημάζετε, τρώτε πίνετε και δοξάζεσθε και να μείνουν απ’ έξω όσοι εμποδίζουν την καταστροφή που επιχειρείτε, εκτός και αν συμμορφωθούν. Στην Ελλάδα βρίσκεσθε κύριοι της ΟΛΜΕ. Το πήρατε χαμπάρι; Είναι γλώσσα προς συναδέλφους αυτή, νεοταξικοί χωροφύλακες της αποδόμησης; Μας συγχωρείτε αλλά μας φαίνεται πολύ μεγάλη η αναίδειά σας και μάλλον φυτευθήκατε στη γη πρόσφατα από κάποιο γενιτσαρικό διάστημα. Γιατί και τη μάνα σας είστε ικανοί να δαγκώσετε. Με το ίδιο πνεύμα αντίδρασης, όπως για τα θρησκευτικά, αντιμετωπίσατε και την ιστορία της Ρεπούση; Θα περιμέναμε κάποια διαμαρτυρία από το ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών Δευτεροβάθμιας. Αλλά το κλισάρισμα της αντίληψής σας δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Απονεύρωση αξιακή των πάντων. Ειδικά της πατρίδας και της πίστης των Ελλήνων. Αυτά δεν μάθαιναν οι γενίτσαροι; Άρνηση της μάνας τους , της πατρίδας τους και της πίστης τους. Ό, τι δεν συμπλέει με τη γραμμή που παίρνετε το αποσιωπάτε. Γιατί κατά βάθος δεν αποφασίζετε μαζί με τους άλλους αλλά φασίζετε. Και φασίζουν αυτοί που έχουν ίδια συμφέροντα και όχι αξίες που αφορούν όλους. Το ύψος των ιερών και των οσίων που στερείτε από τη νέα γενιά μόνο με το βάθος της νέκρας σας μπορεί να αναμετρηθεί. Θα σας μιλήσουμε σε σκληρή γλώσσα γιατί μούδιασε την ψυχή μας η δική σας σκληρότητα και αδιαφορία για την παιδεία όπως την αντιλαμβάνονται οι πρόγονοί μας και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, που τον αντιμετωπίζετε δυστυχώς σαν κοπάδι και θέλετε να ποιμάνετε τα παιδιά του με την δική σας σάπια τροφή. Δεν δείχνετε τον πραγματικό σας εαυτό γιατί φοβάστε τον ελληνικό λαό. Το έγκλημά σας βρίσκεται στη γλώσσα την απατεώνισσα που συκοφαντεί ασύστολα το βιβλίο των θρησκευτικών - άρα σαφώς και την ορθόδοξη πίστη του ελληνικού λαού - για άνιση μεταχείριση των ετεροδόξων. Μήπως η αντικειμενικότητα και η ισότιμη μεταχείριση των θρησκειών συνεπάγεται την απόκρυψη των βαρβαροτήτων των άλλων θρησκειών απέναντι στους χριστιανούς όπως ακριβώς και η διαστρέβλωση της ιστορίας με την απόκρυψη των στυγερών εγκλημάτων δήθεν για να ειρηνεύουν οι λαοί; Ξεχνάτε ότι η εκκλησία δεν φοβάται να προβάλλει τον Ιούδα; Δεν μάθατε πουθενά ότι η αλήθεια είναι θεραπευτική όσων μετέχουν στην παιδεία; Ότι ένας άνθρωπος, μια πάστα είμαστε όλοι αλλά σε διαφορετικές ποιοτικές εκδόσεις και ψάχνουμε την καλύτερη αφήνοντας τις χειρότερες; Ότι με λογισμό και μ’ όνειρο και σκαμπανεβάσματα πάμε μπροστά; Ή προτιμάτε τον σημειακό τόνο του καρδιογραφήματος του νεκρού; Αυτό θέλουν κάποιοι. Ανθρωπότητα πολτό. Εξελιγμένο χυλό. Αυτό θέλετε κι’ εσείς; Μάλλον. Με αντάλλαγμα τι; Την αλήθεια; Ποιαν αλήθεια; Του χάους; Όλα τα μαγειρεύει η κουτάλα σας μέσα στο ίδιο καζάνι. Ξύλα, πέτρες, χώματα, χρυσάφια και διαμάντια; Καμιά αξιολόγηση; Όλα ίσα; Και υποτίθεται ότι είστε καλλιεργητές του επιστημονικού πνεύματος. Τα ίδια θα γράφετε μεθαύριο όταν σας έρθει η ντιρεκτίβα για διεθνιστική παιδεία των νεοελλήνων. Όχι ελληνική ιστορία, όχι ελληνικά κείμενα και πάει λέγοντας. Χάσε Έλληνα τον μπούσουλά σου για τα καλά γιατί η νέα τάξη προστάσει σταδιακά και χωρίς τριγμούς την καταστροφή της ετερότητας. Πού πάει η κριτική; Συνωστίζεται κι’ αυτή σε κάποια παράλια του δικού σας ανιστόρητου νου; Άλλος τρόπος δεν υπάρχει για το βύθισμα του λαού στο τέλμα της παγκοσμιοποίησης. Και σεις κράχτες της. Στο ίδιο επίπεδο όλοι και όλα και οι μελετητές χαλαροί και ασυγκίνητοι, με ερμαφρόδιτο στοχασμό, χωρίς έλξη και άπωση, αλλά χαύνοι γνωσιακοί καταναλωτές μακιγιαρισμένου παρελθόντος; Χαριτωμένες φιγούρες και οι δίκαιοι και οι δολοφόνοι;

ΜΕΡΟΣ 2ο

Ο μηχανισμός απώθησης της αλήθειας και ο μηδενισμός της ΟΛΜΕ

Φορώντας τα γυαλιά σας κύριοι της ΟΛΜΕ, το ευαγγέλιο φαίνεται σκοταδισμός. Απ’ την άλλη, η δεοντολογία σας για την ελευθερία της συνείδησης, θυμίζει χριστιανούς σοφούς. Αναρωτηθήκαμε μήπως είναι τα κατάλοιπα της Ορθοδοξίας στο υποσυνείδητό σας και ίσως είναι. Να η ωφέλειά σας απ’ το μάθημα των θρησκευτικών αλλ’ εις μάτην. Σεις πολεμάτε ισοπεδώνοντας τα πάντα, σαν τον Ηρώδη, για χάρη δήθεν της ελευθερίας της σκέψης και της εγκεφαλικής επιστήμης. Είναι κρίμα. Τόση αναζήτηση της αλήθειας να επιστεγασθεί στο τέλος από ένα κορυφαίο ψέμα, γιατί είχε σαράκι μέσα της. Το τρελό ψέμα ότι δεν υπάρχει μια αλήθεια. Δεν υπάρχει αληθινός θεός που θάπρεπε να διδάσκονται τα παιδιά. Αυτό τι άλλο είναι παρά πηγαίος μηδενισμός; Όταν κάποιος δεν θέλει να ξέρει (απώθηση), γιατί αλλιώς δεν προχωρούν οι στραβές του επιλογές, τότε αναγκάζεται να γεμίσει (νεύρωση) το τεράστιο κενό με τη δικτατορία των προϊόντων της άγνοιας φτάνοντας και στο διωγμό (ψύχωση) της αλήθειας εν ονόματι της αλήθειας, που στην προκειμένη περίπτωση είναι συλλήβδην όλα τα ψεύδη. Μία η αλήθεια, αναρίθμητα και εγκυμονούντα αυτά. Θυμηθείτε ιστορικά ποιοι και γιατί δίωξαν την Ορθοδοξία. Μπορείτε να βεβαιώσετε ότι δεν συγγενεύετε μαζί τους; Κατά τα άλλα, έχουμε την επιστήμη να μας παρηγορεί. Mια επιστήμη που θα περιορίζεται στα πτώματα των γνώσεων, αποψιλωμένη στο πνευματικό και αξιολογικό της μέρος. Τα μέρη ενός ρολογιού αξίζουν όταν δουλεύει και τα μέλη ενός σώματος όταν είναι ψυχωμένο.
Καταστροφολάγνα η αναζήτησή σου ΟΛΜΕ. Σαν τον διάολο που προσφέρει 999 αλήθειες για να εξοντώσει στο τέλος με ένα θανατηφόρο ψέμα. Κρίμα που οι αναλογίες σας δεν συμπίπτουν γιατί εσύ φαλτσάρεις συχνά πυκνά. Αγαπητοί συνάδελφοι, αν και εκλεπτυσμένοι και ευγενέστατοι κατά την έκφραση, όμως μακελεύετε την αλήθεια χάριν του δέους της απροσδιοριστίας και των όσων αυτή επιτρέπει· δηλαδή των πάντων. Είστε διώκτες της πίστης στον Χριστό σαν υιό του θεού ενανθρωπήσαντα, γιατί θα ήταν πέρα για πέρα αδιανόητο να γράφετε αυτά που γράφετε αν τον πιστεύατε σαν θεό. Άρα είστε οι κεκαλυμμένοι συνεχιστές όλων των διωκτών του· των αρχαίων ειδωλολατρών των ρωμαίων αυτοκρατόρων, των τούρκων κατακτητών και των σταλινικών στρατοπεδαρχών και απάντων των αιρετικών. Με τους τελευταίους μοιάζετε περισσότερο όταν γράφετε για ισότιμη μεταχείριση των διαφορετικών θρησκειών και δογμάτων. Ξέρετε, μοιάζετε μ’ εκείνον που πεθαίνει από περιτονίτιδα και ζητάει από τον γιατρό να μην χειρουργηθεί πάση θυσία. Χειρουργείο είναι κύριοι η αλήθεια. Και όποιος δεν το αντέχει μένει ανάπηρος ή πεθαίνει. Τα πάντα τέμνει και ανατέμνει σαν δίκοπο μαχαίρι, γιατί είναι μία και μοναδική, εγγυώμενη την υγεία. Τις αρρώστιες που είναι απειράριθμες τις καταγράφουμε για να διαφυλάξουμε την υγεία. Δεν τις διασπείρουμε. Αυτό είναι έργο τρελλών ή εγκληματιών. Σεβόμαστε τον ασθενή, όχι την ασθένειά του. Κρατάμε την υγεία για νάμαστε ενωμένοι και φυσιολογικοί. Σείς όμως της ΟΛΜΕ, αξιώνετε εξίσωση των υγιών και των ασθενών, των αληθών και των ψευδών, λειτουργώντας σαν αγροίκοι που εμποδίζουν επιστήμονες στο έργο τους, παλινδρομώντας σε σκοτεινές εποχές της συνείδησης. Τα ξεπουλάτε όλα κύριοι της ΟΛΜΕ χάριν της αναμπουμπούλας για να κυβερνά η νεοταξική διευθετούρα. Διαιρούμεν (τεμαχισμός του σώματος της αλήθειας) ίνα βασιλεύσωμεν. Εχθρός μας μοναδικός η μία αλήθεια. Καταργήσωμεν αυτήν διασπείροντες τους ιούς του ψεύδους. Για να φιλολογούν και θεολογούν μετ’ ευτελείας κακίστης τα κοπάδια των ανθρώπων, αυτοδιαλυόμενα. Είναι νεοταξικό αυτό ή δεν είναι; Γίνεσθε κράχτες τους ή όχι; Αλλά ποία αιδώς τοις παρακρουομένοις; Θυσιάσατε ποτέ τίποτε εσείς; Μείνατε στη στείρα δεοντολογία και ηθικολογία όπως όλοι οι υποκριτές και μάλιστα διπλά υποκριτές γιατί γκρεμίζετε το άγιο, στο όνομα της αλήθειας και της δικαιοσύνης, εξαπατώντες και αυταπατώμενοι με το λέγε λέγε. Θυμάστε ποιος είπε την κουβέντα ΄΄εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή΄΄; Καλά, είστε σοβαροί να θέλετε τους θεολόγους θρησκειολόγους; Να μην ομολογούν ότι ο Χριστός είναι Θεός; Δεν φθάνει η αντίληψή σας να καταλάβει ότι αυτό είναι προδοσία της πίστης και ομολογία αθεΐας; Στην Αγία Γραφή, που φανταζόμαστε ότι απορρίπτετε μετά βδελυγμίας, δεν γνωρίζετε ότι υπάρχει σαφέστατη η θέση ότι όποιος δεν αναγνωρίζει τον Χριστό σαν θεό έχει το πνεύμα του Αντιχρίστου; Μη μας πείτε ότι είστε χριστιανοί και κόπτεσθε για τα δικαιώματα των μη χριστιανών; Η Εκκλησία όρισε με αίμα την ταυτότητά της, υπομένοντας εν αγάπη τους διωγμούς μέχρι να την δεχθούν οι διάφοροι κρατικοί σχηματισμοί σαν θεραπευτική κιβωτό εξανθρωπισμού των υπηκόων τους. Θα σας δικαιολογούσαμε αν για Ορθοδοξία συλλαμβάνετε τα εκτρώματα του Χριστιανισμού. Αλλά αν έχετε ακουστά, υπάρχει μια πανεπιστημιακή σχολή που λέγεται θεολογική. Αλλά εσείς με ελαφρόνοα σκεπτικά όλα τα σφάζετε και τα μαχαιρώνετε, σαν τον ρωμαίο στρατιώτη που σκότωσε τον Αρχιμήδη. Γιατί ταράσσετε τους κύκλους αφού δεν ξέρετε τη δουλειά τους;
Εξ όνυχος τον λέοντα διέκριναν ανέκαθεν. Δεν μπορεί, όσο και να σουλουπωθεί η ΟΛΜΕ, της ξεφεύγουν κορώνες νευρωτικής πολιτικής και πνευματικής σκέψης. Χρειάζεται μια ιδέα να έχει κανείς της ιστορίας και της διδασκαλίας των αγίων για να καταλάβει σε τι φασισμό οδηγεί η σκέψη της. Γι’ αυτό πολεμούσαν την πίστη στο Χριστό όλοι οι δυνάστες και οι κράχτες τους. Χειμαρρώδης η παραγωγή κειμένων της με βάση τον στείρο αυτόνομο ανθρωπισμό. Να το κάνω τι; Πόσοι άραγε εργάζονται γι’ αυτά; Ψάχνεις να βρεις τον πυρήνα της σκέψης τους και συναντάς χάος.
Σας ένοιαξαν κύριοι της ΟΛΜΕ οι επικρίσεις που δεχθήκατε τελευταία, για όσα γράψατε για το μάθημα των θρησκευτικών; Η το σμάρι σας συσφίχθηκε περισσότερο για να προχωρήσει στον ανίερο αγώνα κατεδάφισης της χριστιανικής παιδείας των Ελλήνων; Υπολόγισε ποτέ η φασίζουσα σκέψη σας το αυτονόητο που ζητεί για τα παιδιά της το 90% τουλάχιστον των Ελλήνων για να μην πούμε το 97%; Φρίττουν τα πολλαπλά απωθημένα σας (το ισχυρότερο ο αληθινός Θεός) και θέλουν να στήσουν ψεύτικες ισορροπίες και κάλπικο όραμα για μια παιδεία και κοινωνία που θα ειρηνεύει. Ειρηνεύουν όμως σ’ αυτόν τον κόσμο μόνον τα πτώματα και οι υγιείς. Εσείς με το ισοπεδωτικό παγκοσμιοποιητικό μοντέλο σας προτιμάτε το πτώμα. Το κοινωνικό πτώμα, το εύκολα διαχειρίσιμο, που δεν έχει άμυνα αλλά ψευδαισθήσεις αντιστάσεων. Την οσμή του αναδίδουν οι άρρωστες και κατιούσες πνευματικά κινήσεις σας. Ζείτε σ’ έναν κόσμο αρνούμενοι σθεναρά τον ξενοδόχο του. Καταλάβατε ποιον εννοούμε. Απορούμε πως ενώ μιλάτε ευθαρσώς για την αλήθεια, την εντοπίζετε μόνο στα πράγματα αυτού του κόσμου. Αυτός που έφτιαξε αυτά τα πράγματα για να διέπονται από την αλήθειά τους δεν διέπεται από αλήθεια; Πως ονομάζετε επιστημονική την θρησκειολογική μελέτη όταν αντικείμενό της δεν είναι η οντολογική αλήθεια περί θεού; Μόνο η καταγραφή της έρευνας είναι επιστήμη και όχι το αληθινό πόρισμα; Θυμίζετε τους αρχαίους Αβδηρίτες που κατασκεύασαν μια υπέροχη βρύση χωρίς νερό και έγιναν γι’ αυτό περίγελως των Αθηναίων. Καταλαβαίνετε τι σας συμβαίνει κύριοι της ΟΛΜΕ; Ενώ μάχεσθε τα ψεύδη, γιατί θάταν τρέλα του μυαλού να μην παραδέχεσθε μια αλήθεια για το κάθε τι, συγχρόνως θέλετε στο χώρο της αλήθειας του θεού τον αχταρμά. Λέτε νάχουνε οι ορθόδοξοι θεολόγοι λιγότερες ευαισθησίες από σας; Γιατί μπαίνετε στα χωράφια τους; Μάλλον για λόγους πονηρούς. Λέτε να είστε ευφυέστεροι των προκατόχων σας; Φαίνεσθε κύριοι όσο και αν θέλετε να πλασάρετε επιδαψιλευμένα το προσωπείο του δημοκράτη. Δεν έχετε ικμάδα ζωής. Εμπόριο κάνετε με τις ιδέες για να σας εμπιστευθούν. Γι’ αυτό σκοτώνετε μέσα στις ψυχές των παιδιών το θεό, πιστοί διεκπαιρεωτές των αθέων πατρώνων σας, ρίχνοντας μπόλικο ναρκωτικό στο εκπαιδευτικό σύστημα. Η άνευ ορίων υποκρισία σας βάλει έντεχνα κατά των αγίων καλυπτόμενη χυδαία και παραφρόνως πίσω από την ελάχιστη μειοψηφία ετεροδόξων και αλλοθρήσκων που δήθεν προσβάλλονται. Από πού κι’ ως πού! Φανταζόμαστε κύριοι επί εποχής Στάλιν πως θα ξεσπαθώνατε. Αλλά στην Ελλάδα του σήμερα έχετε να κάνετε τον ΄΄ιερό΄΄ σας αγώνα εκμαυλισμού των συνειδήσεων για να μην συναντά εμπόδια ο ισοπεδωτήρας που ετοιμάζουν εκείνοι που ποιος ξέρει πού στο διάολο χωμένοι είναι. Ως τότε συνεχίστε να εξαπατάτε τον κόσμο. Έχετε μαεστρία όχι μόνο στην κατασκευή μολυσματικών μεταδοτικών ιδεών, που αντικρούει μέχρι στιγμής το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, αλλά και να πλέκετε ιστό αράχνης με τον οργανωτισμό σας, τα συνέδριά σας και κυρίως τα παραληρήματά σας; Άμεσος στόχος, η απαλλαγή αυτού που σεις ονομάζετε παιδεία από όλα τα μη συγγενικά προς εσάς πολιτιστικά ερείσματα που σεις πάλι ονομάζετε επεμβάσεις για να μείνει στα χέρια σας και να την ολοκληρώσετε εσείς. Νάτος ξεκάθαρα ο ολοκληρωτισμός σας. Να την φέρετε στα μέτρα σας σεις οι ελάχιστοι, εξοντώνοντας κάθε πολιτιστική επιλογή του λαού, και μετά να την πετσοκόψετε με την ησυχία σας σαν μαινόμενοι δήμιοί της. Γι’ αυτό δεν επαναλαμβάνετε το αίτημά σας για χωρισμό εκκλησίας και κράτους; Σας συγκινεί καθόλου ο Ράνσιμαν όταν γράφει ότι ΄΄όσο επιβίωνε η Εκκλησία, το ελληνικό έθνος, δεν μπορούσε να πεθάνει΄΄; Τόση αχαριστία απέναντι στην ορθόδοξη εκκλησία; Η πνευματική της δύναμη που συγκράτησε την ελληνικότητα των ελλήνων με τι θα μπορούσε να παραβληθεί; Δεν έχει τίποτε να διδάξει η ανάσταση των νεκρών για το φωτισμό του γένους που ανέστησε; Την σεβάστηκαν τόσα μεγάλα αναστήματα αγωνιστών της ελευθερίας. Τι είστε εσείς μπροστά τους; Δεν σας είδαμε να ζητάτε δημοψήφισμα για ένα τόσο σοβαρό θέμα από τον λαό. Τον ελληνικό λαό που τόσο περιφρονείτε την παράδοσή του και τις επιλογές του σαν γνήσιοι γραικύλοι. Σε τέτοιους ιστούς μη ξεχνάτε συλλαμβάνονται οι αραχνοειδείς ψυχισμοί. Και πιο ευάλωτοι ψυχισμοί είναι οι ανήμποροι για να αναπληρώσουν δύναμη. Πολύ εύκολα θα βαρβαρίσουν. Νεοβαρβαρικό πλιάτσικο κάνετε κύριοι στον Ελληνικό πολιτισμό και θα σας ακολουθήσουν. Σας δίνουμε την αρχαιότατη συνταγή επιτυχίας. Διαφθείρετε, διαφθείρετε, διαφθείρετε. Οι συγκυρίες σας ευνοούν. Ζείτε σε παγκοσμιοποιητικό περιβάλλον, εκκολαπτικό πασών των ανομιών. Δεν σας νοιάζει η διαφθορά που εισβάλει από παντού και καήκατε για τα θρησκευτικά; Όλα τα άλλα πάνε καλά; Τόσο υποκριτές είστε; Δεν γίνεται να ξεμπλέξετε εύκολα από τον οίστρο της παράκρουσής σας και λυπούμαστε πολύ γι’ αυτό. Ανακατεύετε τα άρρωστα με τα υγιή κι’ αν έχετε και λίγο καλό κρασί θα ξινίσει.
Φάτε το εικοσάρικο του καθηγητή γενικεύοντας τις κρατήσεις από τους μισθούς τους για ευεργετικές δήθεν για την παιδεία επενδύσεις και ρημάξτε τον κόσμο με την ουτοπία σας και τον μηδενισμό σας. Πόσο ρωτήσατε τους θεολόγους και τις θεολογικές σχολές γι’ αυτά που γράψατε για το μάθημά τους; Όσο ρωτάτε και τους άλλους συναδέλφους για τις επιλογές σας. Προκρίνομεν εν πονηρία και φασίζομεν; Διευθυντήριο είστε κύριοι όσο κι’ αν το σινιάρετε. Δεν νοιάζεστε ούτε για συναδέλφους ούτε για νόμους και συντάγματα. Τρομάξαμε με την υποστηρικτική ανακοίνωσή σας στις καταλήψεις των μαθητών. Υποστηρίζετε την παρανομία δηλαδή; Είστε δυστυχώς μέρος της διαφθοράς με το να ρίχνετε φωτιά στα εύφλεκτα.

ΜΕΡΟΣ 3ο

Ο πολυεπίπεδος ανομισμός και η πόλωση της ΟΛΜΕ

Πού είναι η αντίδρασή σας κύριοι για τις ανοησίες της Ρεπούση; Τόσο τιμάτε το αίμα των Ελλήνων; Ή είναι κι’ αυτό μέρος του προγράμματος που εκτελούν άλλοι κι’ εσείς πήρατε εντολή να σωπάσετε; Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι και σεις κατά τον τύπο ευτυχώς είστε η άρρωστη κεφαλή των καθηγητών που μάχεται προδοτικά όσα υγιή έμειναν σ’ αυτόν τον τόπο. Φαίνεται αυτό από το πόσο νοιάζονται για τις συνελεύσεις σας. Ή μήπως το επιδιώξατε κι’ αυτό για να πλέετε ανεμπόδιστα και να αισθάνεσθε και κυρίαρχοι; Αν κάτι τους φέρνει κοντά σας είναι η ώρα της ψηφοφορίας για τις πολιτικές τους προτιμήσεις. Άλλο κουσούρι κι’ αυτό για να κρατάει διαιρεμένο τον κλάδο και μη στεκούμενο στα πόδια του.
Και κάτι που βρήκαμε τελευταία σε ανακοίνωσή σας. Χαρακτηρίσατε σχολείο πρότυπο, εντυπωσιακό το έργο των διδασκόντων και εμπνευσμένη την διευθύντρια του 132 δημοτικού σχολείου Γκράβας, που κατάργησε την πρωϊνή προσευχή των μαθητών, αντικαθιστώντας την με την ΄΄καλοσυνάτη πρωϊνή προσευχή από στίχους του Γ.Ρίτσου΄΄ και δίδασκε αλβανικά σε αλλοδαπούς μαθητές, ερήμην του Υπουργείου Παιδείας και μάλιστα με περιεχόμενο ανθελληνικό από βιβλία που της προμήθευε δωρεάν η Αλβανική πρεσβεία στην Αθήνα; ΟΛΜΕ τρελλάθηκες ή εγκληματείς; Μπας και στην πρότασή σας, το σχολείο να επιτρέπει την ανάπτυξη οποιασδήποτε συνείδησης, περιλαμβάνεται και η υποστήριξη της Τσαμουριάς; Απαντήστε στο ερώτημα πονηρή συγκαθεδρία της ΟΛΜΕ. Έτσι ήσασταν ή έτσι γίνατε από τότε που γινήκατε προεδρείο, από κάποια αερικά που επισκέπτονται χώρους σαν τους δικούς σας; Πρόεδροι των ΕΛΜΕ, προαλείφεσθε και σεις για τέτοιες εφιαλτικές ασχημίες; Κρατηθείτε εκεί που είστε. Θα σας βάλουν χέρι τα αερικά, που κάποια απ’ αυτά έχουν σάρκες και οστά.

Και στο γιγαντιαίο και δούρειο επιχείρημά σας, αλλά στα πράγματα ψωραλέο και κούφιο, ότι έχουμε κοσμικό κράτος και όχι θρησκευτικό, τι θα λέγατε για τους δημιουργούς του ελληνικού συντάγματος, όταν προτάσσουν το όνομα της Αγίας Τριάδος; Ότι είναι κρετίνοι και η δική σας σύλληψη μεγαλοφυής σαν προϊόν πνευματικής εξέλιξης στο χρόνο; Εσείς είστε προϊόν μετάλλαξης και μάλιστα της κάτω βόλτας. Άσπρο και μαύρο μόνο βλέπετε; Δεν υπάρχουν αποχρώσεις και άλλα χρώματα; Ή Χομεϊνί ή Στάλιν; Αυτή είναι η πολωμένη, η πορωμένη, η κολλημένη και κωλυματική συγκεντρωτική σκέψη του κάθε ολοκληρωτικά σκεπτόμενου. Τι βάρβαρη που γίνεται η ζωή όταν αντιλαμβάνονται κάποιοι την κρατική εξουσία σαν σκύλα και χάρυβδη και προκρούστεια κλίνη των ελεύθερων επιλογών του λαού. Είναι κάτι άλλο ο φασισμός ευρύνοες συμψηφιστές της ΟΛΜΕ, που ταυτίζετε και συσχετίζετε τα αταύτιστα και άσχετα; Που είναι ο σεβασμός σας παρωπιδοφόροι και παρωτιδοφόροι της ΟΛΜΕ στα εκατομμύρια των κατ’ εξοχήν αντιστασιακών, χριστιανών μαρτύρων και νεομαρτύρων της Ρωμαιοκρατίας και Τουρκοκρατίας και των πάμπολων άλλων, χριστιανών πάλι, που θέρισαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα για την χριστιανική πίστη τους και μόνο; Όλοι αυτοί είναι αμελητέοι; Σεις προβάλλατε τον συμπαθέστατο Τεμπονέρα και τον εξισώσατε με τους αγωνιστές του ’21 και του ’40 σαν ορόσημο της νεότερης ιστορίας. Θυμηθείτε μια ανακοίνωσή σας. Καλά, έχετε επίγνωση σε ποιους απευθύνεστε; Είστε κατασκευαστές φλάμπουρων για άλλους αλλά εσείς δεν πιστεύετε σε αγώνες ούτε θυσιάζετε τίποτε, αλλά όλα των άλλων.
Πουθενά δεν μάθατε ότι η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία και ότι ο θεάνθρωπος ήρθε στον κόσμο για να καταργήσει το φαινόμενο των θρησκειών; Μήπως μάθατε θρησκευτικά επί Ιεράς Εξέτασης; Δεν μάθατε ποτέ για συναλληλία, παράλληλη πορεία εκκλησίας-κράτους χωρίς εκατέρωθεν αναμίξεις; Είστε σίγουροι ότι δεν εξυψώνετε την κρατική εξουσία με τρόπο ολοκληρωτικό; Όλο το στυλ της έκφρασής σας προδίδει ολοκληρωτική συνείδηση. Ποιος θα ελέγξει την αυθαιρεσία της κρατικής εξουσίας; Οι δημοκρατικές δυνάμεις που θα εμπνευσθούν από την παιδεία; Ποια παιδεία; Την αθεϊστική; Ώρα να μας πείτε ότι η δημοκρατία είναι επιλογή και όχι προβολή του ηθικού νόμου που είναι σπαρμένος, όπως και όλο μας το είναι από το θεό. Είναι επιλογή ή ανάγκη; Υπήρξε ποτέ λαός που να μην ήθελε τη δημοκρατία; Το ΄΄δίχως θεό όλα επιτρέπονται΄΄ του Ντοστογιέφσκυ το θυμάστε; Κάποιοι άθεοι σαν και σας τα κάνανε μαντάρα. Ξεχνάτε τα θύματα, χριστιανούς και μη, των αθεϊστικών καθεστώτων; Η θρησκειολογία που θέλετε να φέρετε και θα είναι μια επόμενη κομμένη φέτα του σαλαμιού, μετά την έξωση του εξομολόγου από τα σχολεία και μετά την οικτρή διαστρέβλωση της ελληνικής ιστορίας, για την οποία δεν διαμαρτυρηθήκατε, τι νομίζετε ότι θα επιφέρει; Λύση στο πρόβλημα της πνευματικής ελευθερίας, την οποία καταστρατηγεί η χριστιανική πίστη; Οι άγιοι θα βλάψουν την ελευθερία ή θα περιορίσουν την ασυδοσία; Στο ίδιο επίπεδο οι άγιοι και οι μάρτυρες της Ορθοδοξίας με τα άλλα θρησκεύματα;

Στο ίδιο επίπεδο του θεολογικού σας ανομισμού και ο κοινωνικός σας. Πως το σκεφθήκατε εκείνο το έωλο και ξετσίπωτο, ότι το σχολείο επιτρέπει τη δημιουργία οποιασδήποτε συνείδησης; Είτε ούτως είτε άλλως αυτό δεν συμβαίνει; Έχετε μήπως τη αφέλεια να νομίζετε ότι τα μέσα ενημέρωσης δεν ασκούν πλύση εγκεφάλου; Γιατί δεν μιλάτε για υγιή και αληθινή συνείδηση και όχι εκκλίνουσα που θα διωχθεί ενδεχομένως για τις πράξεις της και από το νόμο; Η μήπως υπάρχει χειροπιαστή αλήθεια μόνο στις θετικές επιστήμες και στα υπόλοιπα και σημαντικότερα μεγέθη της ζωής η υπόθεση παίζεται, και άιντε σκορποχώρι, αλλέστε σκύλοι κι’ αλλεστικά μη δώστε. Τα επιστημονικά συνέδρια που γίνονται και εμφανίζουν με λεπτομέρεια την διάκριση ανάμεσα στη μοναδικότητα του υγιούς και τις αναρίθμητες εκδόσεις της έλλειψής του δεν σας συγκινούν; Τι θα περιλαμβάνει μέσα της αυτή η οποιαδήποτε συνείδηση; Τα ομοφυλόφιλα αγόρια για παράδειγμα, που θα σουλατσάρουν ανενόχλητα στην αυλή του σχολείου, πιασμένα χέρι-χέρι πατερούληδες της ΟΛΜΕ ή τις όποιες άλλες αποκλίνουσες συμπεριφορές που δεν βλάπτουν άμεσα αλλά σαπίζουν το κοινωνικό οικοδόμημα; Μη σοκάρεσθε! Άγγλοι παιδαγωγοί, πριν κάποια χρόνια, πρότειναν την εκθήλυνση της ενδυμασίας των αγοριών, για μείωση της επιθετικότητάς τους. Πιθανόν έτσι και οι ίδιοι να μείωσαν την δική τους επιθετικότητα για να ΄΄ισορροπούν΄΄. Τέτοια παιδεία οραματίζεσθε; Μη επεμβατική για να θεραπεύει τα άρρωστα; Το σχολείο όμως δεν θα διδάξει το ορθό και το υγιές; Ή αυτές οι κατηγορίες σκέψης δεν ισχύουν για σας; Θα αφήσουμε για παράδειγμα τον μαθητή να διαλέξει ανάμεσα στο ολοκληρωτικό μοντέλο σκέψης και στο δημοκρατικό ή ανάμεσα στις αξίες και στις απαξίες; Θα τον αφήσουμε χωρίς καθοδήγηση; Δεν καταλαβαίνετε ότι οδηγείτε στην κοινωνική διάλυση; Ότι η κοινωνία τιμωρεί και σε έκρυθμες καταστάσεις (πόλεμος) σκοτώνει τους ανομούντας, όσους δηλαδή πιστεύουν σε αλλότριες αξίες και δεν αντιλαμβάνονται το κοινωνικό τους χρέος; Μήπως άλλα εννοείτε και σας παρεξηγούμε; Δεν νομίζουμε. Όσο και να μακιγιάρετε το έκτρωμά σας θα παραμένει δυσώδες και δύσμορφο. Δεν γνωρίζετε ότι η υγιής κοινωνική συνείδηση διαμορφώνεται με την υιοθέτηση των παγκόσμια αναγνωρισμένων αξιών που είναι μοναδικές και όχι πολυσήμαντες ή αμφισήμαντες και ότι η απεμπόλησή τους επισείει το έδαφος της ψυχικής και κοινωνικής υγείας; Πως φαντάζεσθε για παράδειγμα το σχολείο; Θερμοκοιτίδα της όποιας επιλογής; Κατάληψη για παράδειγμα θέλουν οι λίγοι άρα και οι πολλοί; Τις καταλήψεις τις σιγοντάρατε. Εφηβίζετε κύριοι ή διολισθαίνετε στη συνηγορία υπεράσπισης των μαθητών για μια καθαρά παράνομη πράξη ώστε να διαβρωθεί η μαθητική τους συνείδηση μέσα από αυτό; Τις δικαιολογήσατε επαρκέστατα, δίνοντας την εντύπωση ότι οι μαθητές έχουν συνείδηση των προβλημάτων της παιδείας και μπορούν να παρεμβαίνουν δυναμικά. Καλά ακόμα δεν βγήκαν από το αυγό τους και σεις τους τραβάτε για να ωριμάσουν πριν την ώρα τους, σαν νάτανε ήδη συνδικαλιστές; Όλοι τόχουνε τούμπανο ότι κομματικοί βαλτοί παρακινούν τα παιδιά και σεις το παίζετε προστατευτικές νταντάδες τους; Μήπως γίνεσθε μ’ αυτόν τον τρόπο πλάτες τους; Και φυσικά τα παιδιά άλλο που δεν θέλουν. Διακοπές όποτε θέλουμε χωρίς καμιά συνέπεια. Έχουν χρόνο τα παιδιά να σκεφθούν τέτοια πράγματα; Γνωρίζετε την κατάσταση των μαθητών κύριοι επαΐοντες; Αλλά αυτά έχει ο δικός σας τρόπος σκέψης. Φανταστικές πονηρές προκείμενες για τρελά συμπεράσματα κι’ ακόμα πιο τρελά οράματα. Τι γλυκείς που είστε όταν από τη μια σας σοκάρει η εικόνα μαθητών στα δικαστήρια και από την άλλη είναι σαν να τους λέτε ΄΄ναι παιδιά, παρανομήστε, δεν πειράζει, ο σκοπός σας είναι ιερός, θα χρειασθείτε και αργότερα στον αγώνα, εμείς θα σας προστατέψουμε για να βγείτε και πιο δυνατοί. Και προπαντός, δεν κοστίζει τίποτε΄΄. Ατιμώρητη η παρανομία στην κοινωνία ατιμώρητη και στην παιδεία. Θαυμάστε κατάντια. To ελληνικό σχολείο, σχολείο παρανομίας με τις ευλογίες της ΟΛΜΕ. Ρωτήθηκε η βάση για τις αποτρόπαιες δηλώσεις σας; Ότι θέλετε λέτε ανεξέλεγκτα και φρίττουν οι καϋμένοι οι γονείς μαζί σας. Τους εαυτούς σας εκφράζετε εν ονόματι της βάσης; Είστε ή δεν είστε διευθυντήριο;

Το μετερίζι της επιβίωσής σας υποστηρίζετε με πυροτεχνήματα κενού λόγου. Τι κάνατε κύριοι αντικαπιταλιστές με τα ιδιαίτερα μαθήματα των διορισμένων καθηγητών; Για τα παιδαγωγικά πλην των άλλων προβλήματα που δημιουργεί; Νοιαστήκατε καθόλου για το κοινωνικό προφίλ του καθηγητή; Για τη νομιμοποίηση των μέχρι στιγμής θεωρούμενων παράνομων ιδιαίτερων μαθημάτων; Για την εξαγορά βαθμών; Για το ότι μαθητές άρχισαν να τολμούν και ανωνύμως να καταγγέλλουν καθηγητές που δεν κάνουν μάθημα προκοπής μέσα στην τάξη γιατί το κάνουν ιδιαιτέρως; Είχατε ποτέ τέτοια ευαισθησία ή φοβάστε μη μείνετε απ’ έξω στην ψηφοφορία;

Τα απόνερα της ύβρης σου πονηρή συγκαθεδρία της ΟΛΜΕ. Η ΄΄επιστήμη΄΄ σου χωριζομένη αρετής πανουργία εστίν. Αποκόπτεις την αρετή από το θείον όταν στη θέση της μιας αλήθειας περί αυτού αξιώνεις τον αχταρμά των ετερόκλητων. Αφήστε κατά μέρος το λάβαρο του ανθρωπισμού που το σηκώνετε σαν μανιακοί και το στρέφετε εναντίον του θεού και των αγίων με τη φρικτή υποτίμησή τους. Έμποροι είστε, όχι παιδαγωγοί, για ανόητους ψάχνετε κι’ όσους καταφέρετε. Πειράματα ευγονικής παιδείας στου κασίδη το κεφάλι νομίζετε ότι κάνετε, όντας κολοβωτές του πολιτισμού και κράχτες του παλαιομοδίτικου ολοκληρωτισμού. Εγκληματείτε σε βάρος των παιδιών του λαού όταν με χασάπικο και αναισθητικό τρόπο αποκόπτετε τους μαθητές από την εκκλησία. Γονείς κρατάτε, τρώνε την ψυχή των παιδιών σας. Στον κάλαθο των αχρήστων ρίπτονται τα πορίσματα των επιστημών που ενοχλούν τους διεκπαιρεωτές του παγκοσμιοποιητικού οράματος. Πρώτα προσβάλλανε το αίμα (την ιστορία) και μετά την πίστη (ορθοδοξία) του λαού. Κίσσιγκερ τα κατάφερες. Βρήκες εφιάλτες για τα σχέδιά σου. Σαν το μεγάλο φίδι που σφιχταγκαλιάζει το θύμα για να του συντρίψει τα κόκαλα και μετά να το καταπιεί. Το αντιλαϊκό σφιχταγκάλιασμα των μαθητών από την ΟΛΜΕ, βορά στο βλάσφημο τέμενος του ΄΄νέου΄΄ ανθρώπου, του απαλλαγμένου από θεούς και δαίμονες, αλλά δυστυχώς και από την αλήθεια περί θεού και των εχθρών του. Το αρχαίο ψέμα σε έκδοση ΟΛΜΕ!

Τόσα για την στενότητα του χώρου, εκτονώνοντας ένα μέρος της οργής μας. Αφήστε για λίγο την συνδικαλιστική αλουργίδα σας στο κρεμαστάρι και ψαρέψτε να μάθετε από συναδέλφους και άλλους παρατρεχάμενους τι πιστεύουν οι συνάδελφοι για σας. Και μετά διαψεύστε μας. Ήδη μας είπατε φονταμενταλιστές και σκοταδιστές. Αλλά δεν μπορούν τα γυαλιά σας να μας δείξουν αλλιώς. Έχετε χοντρά παραπέτα. Έχει σαπίσει μέσα σας ο αρνητισμός σας και αν δεν ασχολούνται κάποιοι μαζί σας είναι γιατί νεκρώνει και αποπροσανατολίζει η σκέψη σας. Και σεις συνεχίζετε να βαυκαλίζεσθε με το αναμάσημα του παραληρήματός σας. Η ίδια γραμμή. Τόσο σταθερό συνεργείο έχετε; Εσείς κρατάτε ζεστό τον πυρήνα του εκτρώματος που εκκολάπτετε και τον στέλνετε μεταλλαγμένο, ζαχαρωμένο και καμαρωτό στην περιφέρεια. Κρατηθείτε όμως γιατί η ψύξη του έρχεται από παντού όσο κι’ αν τον ζεσταίνετε. Η ύπαρξή σας θολώνει ακόμη περισσότερο το τοπίο. Τα τέρατα από τα οποία δήθεν μας προστατεύετε και εξ’ αιτίας τους δικαιολογείτε την θέση σας γκρινιάζοντας αδιάκοπα, θα τακτοποιούσαν τα προβλήματά μας πολύ καλύτερα από σας. Για την αντιστροφή των αξιών που επιχειρείτε με την άλλοτε άλλη δοσολογία αποβλακωτικού υλικού προς χανοποίηση των αναγνωστών και ακροατών σας, θα ντρεπόμαστε εμείς και πολλοί άλλοι για σας όσο εσείς δεν μπορείτε.

* Οι 15 πρώτοι υπογράψαντες το κείμενο εκπαιδευτικοί:

Δομινάρης Ιωάννης (ΠΕ1), Παπαδόπουλος Χαράλαμπος (ΠΕ4), Ανδρονίκου Αντώνιος (ΠΕ9), Μάνθος Κων/ίνος (ΠΕ2), Βεργούλη Αναστασία (ΠΕ6),Κενανίδης Λάζαρος (ΠΕ1), Μόσχου Άννα (ΠΕ14.06), Γαζοπούλου Μάγδα (ΠΕ6), Τσάνης Ευάγγελος (ΠΕ1), Πόπτσης Βασίλειος (ΠΕ1), Ιωαννίδου Πετρούλα (ΠΕ6), Μανούδης Αθανάσιος (ΠΕ2), Κορδολαίμη Ελένη (αρχ/ων.), Νικολαΐδης Αθανάσιος (ΠΕ4), Κωνσταντάκης Δημήτριος (δάσκαλος)