Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Για τα Θρησκευτικά στο ραδιόφωνο

Τη Τρίτη, 2 Σεπτεμβρίου και ώρα 12μ. στην εκπομπή "Καθημερινοί Διάλογοι" του Ρ/Σ της Ι. Μητρόπολης Λάρισας (96,3 FM) και στη δημοσιογράφο - θεολόγο κ. Ρία Μανώλη, ο πρόεδρος και ο Γεν. Γραμματέας της Δ.Ε. της Ενωσης Θεολόγων Λάρισας κ.κ. Βασ. Στεργιούλης και Χάρης Ανδρεόπουλος, θα μιλήσουν για το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Θρησκευτικά: μάθημα ζωής, αγωγή ψυχής


Τό μάθημα των Θρησκευτικών στην Ελλάδα *


Του κ. Βασιλείου Χ. Στεργιούλη,

Προέδρου της Ενωσης Θεολόγων ν. Λάρισας


Το μάθημα των Θρησκευτικών δέχεται τελευταίως στη χώρα μας σφοδρή πολεμική. Αντιλέγεται η αξία και η αναγκαιότητά του. Υποτιμάται η συμβολή του στην αγωγή των νέων και στην εθνική μας παιδεία. Και ζητείται η κατάργηση ή η αντικατάστασή του με μία άχρωμη θρησκειολογία. Με την υπ’ αριθμ. δε 91109/Γ2/10-7-2008 εγκύκλιο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, που εκδόθηκε παρά τη συνταγματική τάξη και νομιμότητα, καθίσταται ουσιαστικά προαιρετικό, αφού για τη μη παρακολούθησή του αρκεί μια απλή αναιτιολόγητη αίτηση των γονέων ή κηδεμόνων των μαθητών.

Αυτή η σκληρή πολεμική κατά του μαθήματος δεν βασίζεται στην παιδαγωγική επιστήμη και δεν εκφράζει τη βούληση του κυρίαρχου κατά το Σύνταγμα ελληνικού λαού, όπως δείχνουν οι σχετικές δημοσκοπήσεις. Προέρχεται κυρίως από κάποιους πανεπιστημιακούς και πολιτικούς, θιασώτες ως επί το πλείστον του Διαφωτισμού και του Ορθολογισμού, και εκφράζει τις ιδεολογικές τους τοποθετήσεις. Ευνοείται δε η πολεμική αυτή από τη νεοεποχίτικη παγκοσμιοποίηση. Αντίθετα, τόσο η παιδαγωγική επιστήμη, όσο και ο λαός θεωρούν το μάθημα απαραίτητο για την αγωγή των νέων, προκειμένου να οριοθετηθεί σωστά η πορεία τους στη ζωή. Και απαιτούν να διδάσκεται στα σχολεία. Τα θρησκευτικά είναι μάθημα ζωής, αγωγή ψυχής. Η διδασκαλία του αποτελεί εθνική αναγκαιότητα. Οι λόγοι που την επιβάλλουν είναι προφανείς:

1. Πρώτον ο γενικός σκοπός τής αγωγής, ο οποίος, αποβλέπει στη «συστηματική ανάπτυξη όλων των ψυχικών και πνευματικών δυνάμεων του ανθρώπου ... για να εξουσιάσει ό,τι είναι γύρω του, χωρίς να φθάσει στην υπεροψία και στην ύβριν προς την ουσία του...» κατά τον ακαδημαϊκό Ιω. Θεοδωρακόπουλο. Κατά τον Β.Ν. Τατάκη η αγωγή είναι ανιδιοτελής. Μορφώνει τον άνθρωπο «μόνο για να τον μορφώσει, να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει στον υψηλότερο δυνατό βαθμό την ανθρώπινη ουσία του έξω από κάθε χρησιμοθηρική σκοπιμότητα». Ανιδιοτελής είναι η αγωγή και κατά τον Ιω. Κογκούλη. Υπηρετώντας το γενικό αυτό σκοπό τής αγωγής, που είναι ο συνεχής εξανθρωπισμός του ανθρώπου, το σχολείο, δεν πρέπει να αποβλέπει μονομερώς πώς να αναπτυχθούν οι νέοι σε μελλοντικούς επιστήμονες, αλλά να στοχεύει στη διαμόρφωσή τους σε προσωπικότητες. Σε άρτιους και ολοκληρωμένους ανθρώπους. Η διανοητική καλλιέργεια και η ανάπτυξη των δεξιοτήτων των νέων, προκειμένου να ασκήσουν κάποιο επάγγελμα και γενικά η σύνδεση τής παιδείας με την παραγωγή και την αγορά εργασίας, αποτελεί το δευτερογενή, θα λέγαμε, σκοπό τής αγωγής. Πρέπει να γνωρίζουμε πώς «η λύση του προβλήματος τής «επιβίωσης» δεν σημαίνει και λύση του μείζονος προβλήματος τής ζωής». Οπως εύστοχα παρατήρησε ο Ντοστογιέφσκι «το μυστικό της ανθρώπινης ύπαρξης δεν είναι να ζει μονάχα, αλλά να ξέρει ποιος είναι ο σκοπός της ζωής». Διαφορετικά, συνεχίζει, «θ’ αρνηθεί να ζει και θα προτιμήσει καλύτερα να αυτοκαταστραφεί κι ας βρίσκονται ολόγυρά του όλο ψωμιά». Την αλήθεια αυτή διαπιστώνουμε κάθε τόσο στη σύγχρονη κορεσμένη από υλικά αγαθά κοινωνία μας, που μαστίζεται από πνευματική ένδεια. Είναι αιώνιος ο λόγος του Κυρίου Ιησού Χριστού: «Ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος». Και τον επιβεβαιώνει καθημερινώς η σύγχρονη Ψυχανάλυση. Ο θεμελιωτής της σχολής της λογοθεραπείας Βίκτωρ Φρανκλ τονίζει πώς σήμερα «ο άνθρωπος πάσχει από την απώθηση... – του πόθου να βρεί νόημα στη ζωή». Το νόημα όμως της ζωής δε μπορεί να βρει απάντηση κατά το Γερμανό θεολόγο και φιλόσοφο Ρ. Tillich «όσο δεν μπορούμε να διακρίνουμε την παρουσία του αιωνίου ... μόνο το αιώνιο μπορεί να μάς δώσει τη βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος και η γη δεν είναι μάταια, ακόμη και αν αύριο η ιστορία θα έφθανε στο τέλος της. Γιατί το έσχατο τέλος βρίσκεται εκεί, όπου βρίσκεται η πρώτη αρχή. Σ’ αυτόν για τον οποίο χίλια έτη είναι ως η ημέρα η χθες». Είναι εύστοχη η επισήμανση του Αλεξ. Σολζενίτσιν πώς «Το νόημα της ζωής μας δεν έγκειται στην αναζήτηση της υλικής επιτυχίας αλλά στην τάση της ψυχής για μια άξια πνευματική ανάπτυξη...».
Τό μάθημα των Θρησκευτικών μπορεί να προκαλεί στο μαθητή «θεϊκή νοσταλγία και έρωτα προς τις απόκρυφες πηγές της ζωής», για «να αντιταχθεί προς την τεχνοκρατική βαρβαρότητα, που απειλεί να πνίξει το θεϊκό σπινθήρα της ψυχής». Εύστοχα ειπώθηκε πως τα θρησκευτικά είναι «ένα κεφάλαιον πολύτιμον διά την αγωγήν», το οποίο «ελάχιστα έχει αξιοποιηθεί ή μάλλον δεν έχει ακόμη αξιοποιηθεί».

2. Τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία επιβάλλει η θρησκευτικότητα του ανθρώπου. Η ανάγκη του δηλαδή να θρησκεύει. Το θρησκευτικό μάθημα αναφέρεται στην καλλιέργεια και ανάπτυξη της θρησκευτικής λειτουργίας του ανθρώπου, η οποία αποτελεί βασικό στοιχείο της εσώτερης φύσης του. Γι’ αυτο δεν μπορεί να την αγνοήσει η παιδεία. Ιδιαίτερα σήμερα, πού το ενδιαφέρον της επιστήμης εστιάζεται όλο και περισσότερο στον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου. Η εθνική αγωγή πρέπει να βλέπει τον άνθρωπο ως σύνολο. Ως ψυχοσωματική ενότητα. Και να στοχεύει στη σύμμετρη ανάπτυξη του ψυχοσωματικού του κόσμου και όχι μόνο ορισμένων λειτουργιών του. Αν παραμελεί την καλλιέργεια και ανάπτυξη της θρησκευτικής λειτουργίας και των θρησκευτικών προδιαθέσεων του ανθρώπου, τότε η νοησιαρχία θα νεκρώσει κάθε ευγενικό στοιχείο στις ψυχές των μαθητών. Ο Κων. Γεωργούλης παρατηρεί πώς: «Η παραμέληση της θρησκευτικής αγωγής είναι σφάλμα, πού θα έχει επιζήμια επακόλουθα». Την αλήθεια αυτή βεβαιώνει σήμερα η καταστρεπτική δράση των επικίνδυνων αιρέσεων και παραθρησκευτικών οργανώσεων, οι σατανιστικές λατρείες και τα εγκλήματα των σατανιστών κ.ά. Οπως τονίζει ο καθηγητής της Γλωσσολογίας και τέως πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Μπαμπινιώτης «ο σατανισμός και τα παντοειδή αποπροσανατολιστικά και σκοταδιστικά παρακλάδια του άρχισαν να ανθούν στην Ελλάδα... τα τελευταία μόνο χρόνια, όταν υποχώρησε κοινωνικά και παιδευτικά η καλλιέργεια αρχών και αξιών και όταν το σχολείο απεκδύθηκε βαθμηδόν και σε μεγάλο βαθμό τον ανθρωποπλαστικό και καθαρώς παιδαγωγικό σκοπό του, για να περάσει από σχολείο αρχών σε σχολείο γνώσεων και σε προπαρασκευαστικό – φροντιστηριακό ρόλο...». Εύστοχα επισημαίνει και ο καθηγητής της Κοινωνιολογίας στο London School of Economics Νίκος Μουζέλης πως «τα θρησκευτικά, όταν διδάσκονται σωστά, οδηγούν σε βασικούς, πανανθρώπινους προβληματισμούς πού το μονοδιάστατο ρασιοναλιστικό/λογοκεντρικό εκπαιδευτικό μας σύστημα και το άκρατα υλιστικό/καταναλωτικό κοινωνικό πλαίσιο τείνουν να εξαφανίσουν». Και συνεχίζει: «Η ιδέα πώς για τούς Ελληνες πού δεν πιστεύουν, το μάθημα των θρησκευτικών θα πρέπει να είναι προαιρετικό, είναι τόσο απαράδεκτη, όσο η αντίληψη πώς οι μαθητές με αναρχικά πολιτικά φρονήματα, επειδή δεν πιστεύουν στην κρατική εξουσία, δεν θα πρέπει να υποχρεούνται να μελετήσουν τη συγκρότηση και εξέλιξη του ελληνικού κράτους - έθνους...». Παντού οι νέοι διδάσκονται την πίστη των πατέρων τους. Είναι το «απαραίτητο συμπλήρωμα για την ηθικοπνευματική συγκρότηση, συναισθηματική ανάπτυξη και τελείωση της προσωπικότητας των παιδιών και των εφήβων μαθητών». Γιατί θα πρέπει να αποτελέσουν εξαίρεση τα Ελληνόπουλα, που η χώρα τους είναι ταυτισμένη με την Ορθοδοξία κατά τον Σ. Χάντιγκτον; Και γιατί μπορούσε να διδάσκεται αντί των θρησκευτικών στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού» «υπό μορφήν αυτοτελούς μαθήματος η θέση θρησκείας επέχουσα ιδεολογία ή πολιτική βίο – και κοσμοθεωρία»; Είναι θέμα που σχετίζεται με το στόχο της εκπαίδευσης. Τι είδους δηλαδή πολίτες θέλουμε να δημιουργήσουμε. Γιατί παντού η εκπαίδευση αποβλέπει σ’ ένα σκοπό. Άλλωστε κατά τον H. von Hentig «Η γενική μόρφωση ακόμη και ενός αθέου στον κόσμο μας, δεν μπορεί να είναι «γενική», εάν, δεν περιλαμβάνει τη θρησκεία». Γιατί αυτή είναι μία από τις πιο βαθιές ρίζες της ανθρώπινης υπόστασης και από τους βασικούς παράγοντες ενότητος του έθνους.

3. Η διδασκαλία των θρησκευτικών είναι εθνικό αίτημα σήμερα, λόγω των πολλών αρνητικών ερεθισμάτων πού δέχονται οι νέοι. Αυξάνει δυστυχώς η πλημμυρίδα του πολύμορφου κοινωνικού κακού (βία, εγκληματικότητα, ναρκωτικά, έιτζ, κ.λπ.) και απειλούνται σοβαρά οι νέοι από τις παραθρησκευτικές κινήσεις (τις καταστροφικές λατρείες και αιρέσεις κ.ά.). Υποστηρίχθηκε ότι η γνώση και η οικονομική πρόοδος θα μάς απάλλασσαν από αυτά τα δεινά. Η μονομερής, όμως, αύξηση της γνώσης και η οικονομική άνεση και ευμάρεια, χωρίς την ανάλογη πνευματική και ηθική καλλιέργεια, τα πολλαπλασίασαν. Οι στατιστικές ομιλούν εύγλωττα για την ανησυχητικά αυξανόμενη παραβατική συμπεριφορά των νέων. Και μάλιστα είναι γνωστό ότι «υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στην ηλικιακή έναρξη της παραβατικής δράσεως και στην άνοδο της γενικής εγκληματικότητος». Είναι αξοσημείωτο ότι στο παρελθόν οι χρήστες ναρκωτικών ήταν κυρίως οι περιθωριακοί, οι εγκαταλειμμένοι, οι άνθρωποι του υποκόσμου. Σήμερα είναι, ως επί το πλείστον, νέοι. Παιδιά, πού δεν μπόρεσαν ν’ ανθίσουν σαν τα μαγιάτικα τριαντάφυλλα. Και ο αριθμός των θανάτων πού προέρχονται από τη χρήση των ναρκωτικών αυξάνει δυστυχώς με γεωμετρική πρόοδο. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο οικονομικό, όσο είναι πνευματικό. Την αλήθεια αυτή βεβαιώνουν οι πιο αρμόδιοι για θέματα παιδείας και αγωγής. Ακόμη και οικονομολόγοι τοποθετούνται υπέρ αυτής. Την τραγικότητα της κατάστασης πιστοποιεί, εκτός των στατιστικών, και η σύγχρονη λογοτεχνία. Τα έργα διάσημων λογοτεχνών (Κάφκα, Σαρτρ, Καμί κ.ά.) έχουν ως κεντρικό θέμα το φόνο. Και μάλιστα τον εμφανίζουν να διαπράττεται γιατί συγκλονίζει την ψυχή κι όχι για λόγους εκδίκησης ή για απόκτηση χρημάτων κ.ά. Εύστοχα παρατηρήθηκε ότι φθάσαμε, δυστυχώς, να έχουμε ως λογοτεχνικό είδος αυτο πού καλείται «Το έπος του φόνου».
Ιατρός, που δραστηριοποιείται στην προσπάθεια ψυχικής και κοινωνικής υποστήριξης και πνευματικής ανύψωσης αναρχικών και ναρκομανών εφήβων στη Βόρεια Ελλάδα, διεκτραγωδεί με πόνο ψυχής σε επιστολή προς τον γράφοντα τον τρόπο κατολίσθησης των νέων στη χρήση ναρκωτικών: «Τους προσφέρουν, γράφει, σαν ορεκτική σαλάτα την ασάφεια του πολύξερου επιστήμονα, τους σερβίρουν έπειτα το ψητό της αθεΐας... τους ταΐζουν μετά από επάνω... τον μηδενισμό του Σαρτρ και στο τέλος τους μπουκώνουν τον αναρχισμό του Μπακούνιν». Έτσι, συνεχίζει, «αδειάζει ο νέος από κάθε πνευματική αξία, νόημα, ιδανικό, προορισμό και μεταφυσική προέκταση της ζωής του, με αποτέλεσμα να παραπατεί και παραστρατεί μεταδίδοντας και σε άλλους την σύγχυση, το χάος της ψυχής του, το μόλυσμα της αλλοτριωμένης προσωπικότητάς του, που είναι ικανή για όλα, «όσα αισχρόν εστί και λέγειν», και μάλιστα με ασυγκράτητο ψευτοηρωισμό! Τι κρίμα! Λάθος στον πνευματικό προσανατολισμό! Αρνητική προσφορά της παιδείας με την άρνηση της θρησκευτικής αγωγής και την αντικατάσταση των ελληνοχριστιανικών ιδανικών με τις σκοτεινές και σκοταδιστικές φιλοσοφίες. «Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας» Παιδείας χωρίς Χριστόν!...» Σήμερα γίνεται όλο και πιό αισθητή η ανάγκη της πνευματικής και ηθικής ενίσχυσης και υποστήριξής των νέων και της σύνδεσής τους με τον Ιησού Χριστό και την Εκκλησία. Είναι η μόνη ανασχετική δύναμη του κακού, η μόνη ικανή να οδηγήσει τους νέους σε μονοπάτια αρετής. Το παραδέχονται ακόμη και οι εγκληματολόγοι, δικοί μας και ξένοι (Γαρδίκας, Δασκαλόπουλος, Schneider, Elster, Lingemann κ.ά.). Το βεβαιώνουν οι θεραπείες ναρκομανών που έχουν χριστιανική υποδομή καθώς και τα σημαντικά ποσοστά θεραπείας ναρκομανών στο σχετικό Κέντρο Αποτοξίνωσης της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού Κύπρου.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό πώς σε τελευταία ανάλυση ο περιορισμός, η υποβάθμιση και περιθωριοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών αποτελεί ενέργεια της συντεταγμένης πολιτείας πού στρέφεται ευθέως εναντίον της, γιατί αφήνει αθωράκιστη πνευματικά και ηθικά τη νεολαία. Την παραδίδει έρμαιο στο πολύμορφο κοινωνικό κακό. Αντί, λοιπόν, να δαπανούμε τεράστια ποσά για να ανεγείρουμε και να λειτουργούμε ιδρύματα για τη θεραπεία των ποικίλων νόσων, είναι προτιμότερο να διαπαιδαγωγούμε ηθικοθρησκευτικά τούς νέους για να προλαβαίνουμε την κατολίσθησή τους στο ηθικό κακό, που συνεπάγεται και συνεπιφέρει και το φυσικό κακό, την ασθένεια. Είναι αξιοπρόσεκτη στο σημείο αυτό η επισήμανση που έκανε στις αρχές Νοεμβρίου 1977 ο τέως Καγκελάριος της Γερμανίας Helmut Kohl πως το θρησκευτικό μάθημα υπό μορφήν μάλιστα κατηχητικήν πρέπει να διατηρηθεί οπωσδήποτε στα σχολεία της Γερμανίας. Και ότι το μάθημα αυτό «δεν αποτελεί προνόμιο που έχουν οι Εκκλησίες στη Γερμανία, αλλά «αναγκαίαν κρατικήν υπόθεσιν» (Notwendige aufgabe des staates)».


4. Η διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία αποτελεί εθνική αναγκαιότητα και για το λόγο ότι προσφέρει στους νέους τον άφθαστο πνευματικό πλούτο της Αγίας Γραφής. Η Αγία Γραφή χαρακτηρίστηκε επιτυχώς ο βασιλιάς των βιβλίων. Κανένα άλλο βιβλίο δε μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Κανένα δεν έχει την απλότητα, φυσικότητα, ειλικρίνεια και χάρη της. Κανένα δεν έχει τέτοιο ρεαλισμό, ύψος λόγου, έμπνευση και λυρισμό. Απαράμιλλες είναι οι μεγαλειώδεις περιγραφικές εικόνες της Παλαιάς Διαθήκης. Μοιάζουν με εξαίσιους ζωγραφικούς πίνακες. Λυρικότατα είναι τα ποιητικά της βιβλία, ιδιαιτέρως των Ψαλμών και του Άσματος των Ασμάτων. Άφθαστη είναι η επί του Όρους ομιλία, απ’ την οποία ο Γκάντι, κατά την ομολογία του, εμπνεύστηκε την παθητική αντίσταση («μη βία») κι ελευθέρωσε αναίμακτα τους Ινδούς. Συγκινητική και ιδιαίτερα ενθαρρυντική είναι η παραβολή του Ασώτου. Αγγίζει κάθε ψυχή. Μοναδικός και αξεπέραστος ο ύμνος της αγάπης του Αποστόλου Παύλου κ.ά. Μεγάλη είναι και η παιδευτική αξία της Αγίας Γραφής. Το βεβαιώνουν όχι μόνο πιστοί, αλλά και άπιστοι. Αυτός ο ίδιος ο Γάλλος εγκυκλοπαιδιστής Ντ. Ντιτερό, που ήταν ο κυριότερος εκπρόσωπος του υλισμού στην εποχή του Διαφωτισμού, εξομολογήθηκε στον ακαδημαϊκό Μποζέ, όταν εκείνος τον είδε να διδάσκει στην κόρη του την Αγία Γραφή: «Αυτήν την στιγμήν είμαι πατέρας. Δεν ευρήκα ωσάν πατέρας τίποτε καλύτερον διά να διδάξω την κόρην μου ...».

Η Αγία Γραφή έχει αναγεννητική δύναμη. Αυτή προκάλεσε τις μεγαλύτερες ηθικές επαναστάσεις στην ιστορία. Χάρη σ’ αυτήν πρώην άσωτοι έγιναν πρότυπα και υποδείγματα ζωής. Και λαοί ολόκληροι εκπολιτίστηκαν... Δικαίως ο Ντοστογιέφσκι παρατηρεί πως «η ανθρωπότης ούτε έχει, ούτε δύναται να αποκτήσει άλλο βιβλίο εξίσου πολύτιμον». Οι Ρώσοι, κατανοώντας την αξία της Βίβλου, σκοπεύουν να διδάσκονται οι πρωτοετείς φοιτητές της Σχολής Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας στο μάθημα της Αρχαίας Λογοτεχνίας την Παλαιά Διαθήκη και στο μάθημα της Μεσαιωνικής Λογοτεχνίας την Καινή Διαθήκη. Οι αιώνιες αλήθειες της Βίβλου αποτελούν φωτεινά μετέωρα, όχι μόνο για το σκοτεινό, διεφθαρμένο και ειδωλολατρικό περιβάλλον μέσα στο οποίο γράφτηκαν, αλλά και για κάθε εποχή. Σήμερα μάλιστα γίνεται πλήρως κατανοητή η άποψη του κορυφαίου σύγχρονου Ιταλού διανοούμενου Ουμπέρτο Εκο: «...ζούμε σε μια δυτική χώρα όπου όλες οι πτυχές της κουλτούρας μας (ακόμη και ο μαρξισμός) επηρεάστηκαν από την κουλτούρα που εκφράζει η Βίβλος ... Γιατί τα παιδιά θα πρέπει να ξέρουν τα πάντα για τους θεούς του Ομήρου κι ελάχιστα για τον Μωϋσή; Γιατί θα πρέπει να ξέρουν τη «θεία Κωμωδία» κι όχι το «Άσμα των Ασμάτων»; (κι ας μην ξεχνάμε ότι, αν αγνοούμε το «Άσμα των Ασμάτων», δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τον Δάντη)...».

5. Το μάθημα των Θρησκευτικών αποτελεί εθνική αναγκαιότητα και για το λόγο ότι διδάσκει στους νέους την τέχνη και τον πολιτισμό πού αναπτύχθηκε στο γεωγραφικό μας χώρο κατά τη διαδρομή των αιώνων υπό την έμπνευση της Αγίας Γραφής και της ορθόδοξης πίστης και Εκκλησίας. Τα αισθητικά φανερώματα αυτού του πολιτισμού και αυτής της τέχνης, δηλαδή οι περικαλλείς βυζαντινοί ναοί, τα γραφικά εξωκλήσια και προσκυνητάρια, οι γεμάτες αυστηρότητα και ιλαρότητα, σεμνοπρέπεια και ιεροπρέπεια χαριτωμένες βυζαντινές εικόνες, οι υπέροχοι και μελωδικότατοι βυζαντινοί ύμνοι κ.α. κατανύσσουν κι ευφραίνουν τις ψυχές και τις μεταρσιώνουν σε υπερκόσμια ύψη. Άφθαστος είναι και ο πνευματικός πλούτος των συγγραμμάτων της πατερικής θεολογίας με το ρωμαλέο λόγο, την φρεσκάδα, τη ζωντάνια και τη μεγάλη θεολογική, κοινωνική και ιστορική αξία και προσφορά τους. Όλα αυτά και πολλά άλλα, τα γνωρίζουν οι νέοι μέσα από το θρησκευτικό μάθημα. Και έτσι μπορούν να χαίρονται την πολιτιστική μας παράδοση και κληρονομιά, και να μη νιώθουν ξένοι και αποκομμένοι από αυτήν. Έτσι θα μπορέσουν να διατηρήσουν την εθνική και θρησκευτική μας ταυτότητα και ιδιοπροσωπία στους κρίσιμους καιρούς που ζούμε. Γι’ αυτό το μάθημα των θρησκευτικών χαρακτηρίζεται από τον καθηγητή π. Γεώργιο Μεταλληνό «κλειδί ερμηνευτικής προσέγγισης του πολιτισμού μας». Και τονίζεται πως «με την τάση πού υπάρχει να αποκλειστεί το μάθημα των θρησκευτικών, στερούμε από τα παιδιά μας τη δυνατότητα να μελετήσουν μια περιοχή της ζωής μας», που είναι «κεντρική περιοχή».

6. Η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία αποτελεί και συνταγματική επιταγή. Συγκεκριμμένως η διάταξη του άρθρου 16, παράγρ. 2 του Συντάγματος της χώρας μας ορίζει ότι η εθνική μας παιδεία αποσκοπεί και στην ανάπτυξη της... θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών. Αυτή όμως δεν μπορεί να γίνει, παρά με τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών. Κανένα άλλο μάθημα δεν είναι δυνατό να πετύχει το σκοπό αυτό. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, παρατηρεί ο νομικός Γ. Κρίπας, το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό για τους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές, καθόσον «Καμία προσβολή της θρησκευτικής των ελευθερίας δεν συνεπάγεται, διότι κατ’ ουδέν τούς οδηγεί εις άλλην θρησκείαν, πλήν εκείνης εις την οποίαν οι ίδιοι ανήκουν».

Ανάλογη είναι και η θέση του Αντιπροέδρου του ΣτΕ Αν. Μαρίνου. Αυτό δέχεται και η νομολογία. Σύμφωνα με την απόφαση 3356/1995 του Συμβουλίου της Επικρατείας «α) Η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών... πραγματοποιείται συμφώνως προς τις αρχές της ορθοδόξου χριστιανικής διδασκαλίας, ως τούτο προκύπτει και εκ του ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ανήκει εις την Ορθόδοξον χριστιανικήν θρησκείαν και εκ του ότι η θρησκεία αυτή χαρακτηρίζεται ως επικρατούσα υπό του άρθρου 3 του Συντάγματος, αλλά και εκ του ότι το προοίμιό του επικαλείται την Αγίαν Τριάδα...». Τα ίδια δέχεται και η 2176/1998 απόφαση του Σ.τ.Ε., η οποία ακυρώνει πράξιν του υπουργείου Παιδείας ως παράνομον και αντισυνταγματικήν, επειδή περιόριζε τον χρόνον διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικων εις την Β΄ και Γ΄ τάξιν του Λυκείου εις μίαν ώραν εβδομαδιαίως (αντι δύο), καθ’ όσον η πράξις αυτή παρεβίαζε την συνταγματικήν επιταγήν της διδασκαλίας του μαθήματος αυτού εις ικανόν αριθμόν ωρών εβδομαδιαίως».
Υστερα από αυτά, παρατηρεί ο νομικός Γεώργιος Κρίππας, «δεν βλέπουμε να μπορεί να υποστηριχθεί άποψη ότι το μάθημα των θρησκευτικών εις την Ελλάδα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μη υποχρεωτικόν ή μη σύμφωνον προς την χριστιανικήν διδασκαλίαν, τουλάχιστον δια τους χριστιανούς Ορθοδόξους μαθητάς, οι οποίοι αποτελούν την συντριπτικήν πλειοψηφίαν αυτών εις την Ελλάδα».
Ούτε είναι δυνατό, χωρίς την εξουσιοδότηση του ελληνικού λαού και ερήμην αυτού, να επιχειρείται να τροποποιηθούν «πνευματικά εδραιώματα χιλιετιών».

7. Ταυτότητα και χαρακτήρας του μαθήματος των θρησκευτικών. Συχνά οι πολέμιοι της διδασκαλίας των θρησκευτικών στα σχολεία ζητούν να αντικατασταθεί η παρεχόμενη μέχρι τώρα όρθόδοξη χριστιανική αγωγή με μια άχρωμη θρησκειολογία. Μία γενική θεώρηση δηλαδή των διαφόρων θρησκευμάτων. Αποβλέπουν με άλλα λόγια στην αποχριστιανοποίηση και αποορθοδοξοποίηση των νέων μας. Μια ενδεχόμενη όμως μετατροπή του μαθήματος «σε ουδέτερη... θρησκειολογική, εγκυκλοπαιδικού χαρακτήρα προσέγγιση, αφήνουν κατ’ ανάγκη έκθετη και ανικανοποίητη την εγγενή ορμή του ανθρώπου προς αυτοϋπέρβαση...». Αυτή η μονομέρεια «έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση μηχανισμών άμυνας, κυρίως της αντιρρόπισης και της υπεραναπλήρωσης» με συνέπεια ο μαθητής να αφήνεται «σε κρίσιμη φάση της ζωής του απληροφόρητος, έρμαιο της κοινωνικής ανομίας, όπου εκδηλώνονται τα αναπτυσσόμενα στις ημέρες μας φαινόμενα καταστροφικών λατρειών μαντείας, σατανισμού, αποκρυφισμού... εκτεθειμένος σε ξένες επιρροές...». Ορθώς επισημαίνει ο καθηγητής της Γλωσσολογίας και τέως πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Μπαμπινιώτης ότι η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των ορθόδοξων μαθητών μας, όπως την ορίζει το Σύνταγμα και οι Νόμοι του Κράτους, δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από ένα αόριστο θρησκειολογικό μάθημα. «Αν δεν κινηθείς, λέει, ... με αναφορά σε συγκεκριμένη θρησκεία, δεν μπορείς να επιτύχεις ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως». Ένα αόριστο θρησκειολογικό μάθημα δεν μπορεί να εμπνεύσει ηθική και πνευματική ζωή. Αυτή είναι συνέπεια της πίστης και των δογμάτων, αφού ανάλογα με την πίστη του καθορίζει καθένας τη ζωή του.

Προς όσους δε «εν ονόματι της ατομικής ελευθερίας» ζητούν να γίνουν προαιρετικά τα θρησκευτικά, ρωτάει: «Ο μαθητής είναι ώριμος να αποφασίσει μόνος του στα 12 ή στα 15 του χρόνια ότι πρέπει να παρακάμψει τη συνταγματική επιταγή για την ανάλογη πνευματική και ηθική του συγκρότηση; ΄Η μήπως ένας γονιός, άθεος ο ίδιος εκ πεποιθήσεως, πρέπει να προαποφασίσει για το παιδί του να γίνει άθεο κι αυτό; Εχει αυτό το δικαίωμα;». Εξάλλου η προβολή λόγων προσωπικής συνειδήσεως κατά το σχολικό σύμβουλο Ιω. Τσάγκα «μπορεί να επεκταθεί και σε άλλα μαθήματα του Ωρολογίου Προγράμματος».
Αξιοπρόσεκτη είναι και η σχετική τοποθέτηση του καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάριου Μπέγζου. Τονίζει πως «Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι θεολογικό και δεν είναι θρησκειολογικό. Περιεχόμενό του είναι η ενημέρωση του νέου ανθρώπου στην ορθόδοξη παράδοση του τόπου του σήμερα...». Η θρησκειολογία, συνεχίζει, «Παραμένει πάντοτε δευτερεύουσα σε σύγκριση με την ορθόδοξη Θεολογία».
Την εξίσωση της Ορθοδοξίας και άλλων δογμάτων ή θρησκειών, ο ανωτέρω καθηγητής παρομοιάζει με την εξίσωση δημοκρατίας και ολοκληρωτισμού στο μάθημα της πολιτικής αγωγής και ρωτάει: «Δικαιολογείται η επί ίσοις όροις διδασκαλία του δημοκρατικού και του φασιστικού πολιτεύματος; Μπορεί ποτέ το 5% να εξισωθεί με το 95%, παρότι πρέπει να γίνει σεβαστό και να προστατεύεται; Αλλο η προστασία και άλλο η προβολή».

Ως προς την άποψη να γίνουν τα θρησκευτικά προαιρετικά, ο ανωτέρω πανεπιστημιακός δάσκαλος παρατηρεί: «Διανοήθηκε κανείς να καταστήσει προαιρετικό το μάθημα της μουσικής για τους παράφωνους μαθητές ή τη γυμναστική για όσους δεν επιθυμούν να επιδίδονται σε σωματικές ασκήσεις; Αν η παιδεία είναι αγαθό και σε αυτή συγκαταλέγεται και το θρησκευτικό μάθημα, σύμφωνα άλλωστε και με ρητή βούληση του νομοθέτη, δεν επιτρέπεται να στερήσουμε κάποιο αγαθό από τον εκπαιδευόμενο έφηβο, είτε συνολικά, είτε επιλεκτικά ως προς τα θρησκευτικά ή άλλα μαθήματα»

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οσα ειπώθηκαν ως τώρα με κάθε δυνατή συντομία, καταδεικνύουν, νομίζω, την αναγκαιότητα της διδασκαλίας του θρησκευτικού μαθήματος, που στηριζόμενο στον παντοδύναμο Λόγο του Θεού κι όχι στον ασθενή ανθρώπινο λόγο, συγκροτεί και διαμορφώνει την ανθρώπινη προσωπικότητα. Δεν την οδηγεί απλώς στην καλοκαγαθία, που ήταν το ύψιστο μορφωτικό ιδεώδες των αρχαίων, αλλά στη μεταμόρφωση και θέωσή της. Γι’ αυτό όπως παρατηρεί ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης «Σήμερα, αντί να μιλάμε, όπως κάνουν μερικοί, για μείωση των ωρών διδασκαλίας των Θρησκευτικών στο σχολείο, πρέπει να εξασφαλίσουμε τρόπους δραστικής ενίσχυσής του τόσο από πλευράς διδασκαλίας, όσο και κατάλληλης υποστήριξής» του. Γιατί, όσο το μάθημα των θρησκευτικών θα υποβαθμίζεται, «παρά το πλήθος των γνώσεών μας, θα μας κατέχει πνευματική και ψυχική απαιδευσία».
Ζητούν οι πολέμιοι του μαθήματος την κατάργησή του. Αλλά με τι θα το αντικαταστήσουν; Ποιο άλλο μπορεί να πάρει τη θέση του; Ή νομίζουν πώς θα υπάρξει πρόοδος, αν συμβεί και εδώ ό,τι συνέβη το 1871 στη Γαλλία; Ας δουν τι γίνεται σήμερα εκεί καθώς και στις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού», για να πεισθούν. Να καταλάβουν ότι «προς κέντρα λακτίζουν». Ας μελετήσουν τη δήλωση του σημερινού ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας Γκενάντι Ζιουγκάνοφ πως οι αξίες και η ιδεολογία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας «απορρέουν από τις ίδιες αξίες και ιδέες της Ορθοδοξίας. Ο ιδεολογικός μας αρχηγός, τονίζει, είναι ο Ιησούς Χριστός». Και να γνωρίζουν πως, αν ποτέ μπορέσουν να κάνουν πράξη τα σχέδιά τους, οι ίδιοι θ’ αναγκαστούν να αναφωνήσουν πρώτοι το προτελευταίο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών». Και θα ζητήσουν να «ξεθάψουν» τα θρησκευτικά και να τα επαναφέρουν αμέσως στα σχολεία, για να σωθούν οι νέοι και ο πολύπαθος τόπος μας. Γιατί είναι διαπιστωμένο και επιβεβαιωμένο πως «δεν ημπορεί να υπάρξει αγωγή χωρίς Θεόν». Και δεν είναι δυνατό με τίποτε να αντικατασταθεί η ελληνορθόδοξη αγωγή και παιδεία.

* ΑΡΘΡΟ το οποίο δημοσιεύθηκε στην "Ελευθερία" σε συνέχειες (28 και 30/08/2008)

(http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=1767&pid=19&CategoryID=19 ,

http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=1812&pid=19&CategoryID=19 )

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Aπασχόληση μαθητών απαλλασσομένων απ' τα Θρησκευτικά - Τι ορίζει νέα εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ - Ενας πρώτος σχολιασμός.


Aπό την Δ/νση Σπουδών Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης του ΥΠΕΠΘ, εκδόθηκε σήμερα η παρακάτω - υπ' αριθμ. Φ.12/977/109744/Γ1/26-08-2008, υπογραφόμενη από τον Ειδικό Γραμματέα του ΥΠΕΠΘ κ. Γεώργιο Γούση - εγκύκλιος για την «απασχόληση» των μαθητών που ζητούν απαλλαγή απ' το μάθημα των Θρησκευτικών.

Ολόκληρη η νέα εγκύκλιος έχει ως εξής:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΘΡΗΣΚ/ΤΩΝ
ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΣΠΟΥΔΩΝ Π/ΘΜΙΑΣ ΚΑΙ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΤΜΗΜΑΤΑ Γ΄ ΚΑΙ Γ΄

Α. Παπανδρέου 37
151 80 ΜΑΡΟΥΣΙ

Πληροφορίες: Α. Κόπτσης
Α. Νικολόπουλος
Τηλέφωνο : 210.34.43. 284
210.34.43.390
Fax : 210.34.42.241
e-mail : spudonpe@ypepth.gr

Αθήνα, 26 - 8 - 2008
Αριθ. Πρωτ. Βαθμός Προτερ.
Φ12 / 977 / 109744 / Γ1

ΠΡΟΣ: 1) Περιφερειακούς Διευθυντές
Π.Ε & Δ.Ε (Έδρες τους), κλπ.,
...........................................

ΘΕΜΑ: ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ

Σας ενημερώνουμε ότι οι μη Ορθόδοξοι μαθητές δηλ. οι αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι, οι οποίοι σύμφωνα με την υπ΄ αριθμ. 104071/Γ2/4.8.2008 εγκύκλιο του ΥπΕΠΘ απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης, κατά την ώρα διδασκαλίας του συγκεκριμένου μαθήματος παρακολουθούν υποχρεωτικά τη διδασκαλία διαφορετικού διδακτικού αντικειμένου σε άλλο τμήμα της ίδιας τάξης.

Στην περίπτωση, που η συγκεκριμένη τάξη λειτουργεί μόνο με ένα τμήμα, οι μαθητές αυτοί παρακολουθούν εκπαιδευτικό πρόγραμμα που καθορίζεται για το σκοπό αυτό από το Σύλλογο Διδασκόντων του Σχολείου. Για μεν τους αλλοδαπούς το πρόγραμμα αφορά στο μάθημα της ελληνικής γλώσσας, για δε τους υπόλοιπους μάθημα ανάλογο με τις μαθησιακές τους ανάγκες.

O EIΔΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΟΥΣΗΣ

------------------

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ *


"Κατ' αρχήν θετική η νέα εγκύκλιος"

Η νέα εγκύκλιος οριοθετώντας στους «μη Ορθοδόξους» μαθητές την εφαρμογή τόσο του δικού της περιεχομένου, όσο και του περιεχομένου της σχετικής προγενέστερης εγκυκλίου, ουσιαστικά. ...επανακαθιστά υποχρεωτική - όπως εκτιμούσαν χθες εκπαιδευτικοί κύκλοι - τη παρακολούθηση του θρησκευτικού μαθήματος για τους Ορθόδοξους μαθητές, ανατρέποντας τις μέχρι στιγμής εκτιμήσεις ότι η δυνατότητα απαλλαγής είχε γενικευμένο χαρακτήρα, ότι αφορούσε, δηλαδή, άπαντες: Ορθοδόξους, ετεροδόξους και αλλοθρήσκους.

* Εμπειρα στελέχη της εκπαίδευσης και παιδαγωγοί σε μια κατ' αρχήν εκτίμησή τους ανάφεραν ότι η συγκεκριμένη εγκύκλιος κινείται, σε θετική κατεύθυνση καθαρά και μόνο για λόγους ψυχοπαιδαγωγικούς, καθώς έρχεται να καλύψει το διδακτικό κενό που δημιουργείται στο ωρολόγιο πρόγραμμα σε αλλόθρησκους ή ετερόδοξους μαθητές οι οποίοι επικαλούμενοι «λόγους συνείδησης» απαλλάσσονταν και θα συνεχίσουν να απαλλάσσονται απ' τα Θρησκευτικά. Mέχρι τώρα οι μαθητές αυτής της κατηγορίας, δηλ. οι μη Ορθόδοξοι, την ώρα των Θρησκευτικών «έκοβαν βόλτες» στο προαύλιο, ενώ τώρα υποχρεώνονται να μένουν μέσα σε τάξη παρακολουθώντας ένα άλλο, εναλλακτικό μάθημα, όπως συμβαίνει και στα προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη.

- «Υπό την γενική αυτή έννοια, λοιπόν, ναί, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εξ επόψεως παιδαγωγικής η νέα εγκύκλιος κινείται σε θετική κατεύθυνση, δίδοντας λύση σ' ένα παιδαγωγικό, όσο και πρακτικό (απασχόληση μαθητών) ζήτημα», σημείωναν οι ίδιοι κύκλοι. Αναλύοντας, όμως, περαιτέρω την συγκεκριμένη εγκύκλιο οδηγούνταν σε πιο ειδικά συμπεράσματα, όπως:

α) Αφού η καινούργια (η χθεσινή) εγκύκλιος οριοθετεί το εύρος της δυνατότητας για απαλλαγή σε «μη Ορθοδόξους», λογικά, συνάγεται ότι για τους μαθητές που είναι Ορθόδοξοι χριστιανοί το μάθημα εξακολουθεί να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα. Εμπειροι θεολόγοι καθηγητές επεσήμαιναν ότι «είναι αδιανόητο έως παράλογο να τίθεται θέμα «συνειδησιακό» στη παρακολούθηση του θρησκευτικού μαθήματος από ένα βαπτισμένο χριστιανό μαθητή, ή τους βαπτισμένους γονείς του....», υποστηρίζοντας με τον ισχυρισμό τους αυτό ότι το υπουργείο έρχεται απλώς να ξεκαθαρίσει ότι η δυνατότητα απαλλαγής απ’ τα Θρησκευτικά χωρίς, μάλιστα, αιτιολόγηση της σχετικής αίτησης, αφορά στους μη Ορθοδόξους – πράγμα απολύτως κατανοητό.

β) Ορισμένοι μάλιστα προσεκτικοί παρατηρητές των εξελίξεων γύρω απ’ το θρησκευτικό μάθημα, προς επίρρωσιν της παραπάνω άποψης (ότι η απαλλαγή αφορά αποκλειστικά τους μη Ορθοδόξους), παρέπεμπαν σε ρεπορτάζ της «Ελευθερίας» της περασμένης Παρασκευής, (22/08/2008, σελ. 16), όπου σε σχετική ανταπόκριση από τη Κέρκυρα, ο εκεί ευρεθείς υπ. Παιδείας κ. Ευρ. Στυλιανίδης έκανε ξεκάθαρο λόγο για προστασία προσωπικών δεδομένων «των αλλοθρήσκων ή αλλοδόξων μαθητών» που δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στο μάθημα...». Αρα....

γ) Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και στο σχετικό πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη (αριθ. πρωτ. 19905.04.2.1/15-11-2004, βλ. «Νομοκανονικά», εκδ. Αντ. Σάκκουλα, τεύχος Οκτ. 2005, σελ. 168 – 196), προς το οποίο εναρμονίζει τις εγκυκλίους του το υπ. Παιδείας, καταγράφεται μεν, ως θεωρητική προσέγγιση, η άποψη ότι το δικαίωμα της απαλλαγής πέραν των ετεροδόξων και αλλοθρήσκων θα μπορούσε να αναγνωρισθεί ακόμη και στους ορθόδοξους μαθητές, επισημαίνεται όμως και η εκ του Συντάγματος υποχρέωση των ορθοδόξων μαθητών να παρακολουθούν το μάθημα τονίζεται μάλιστα ότι «είναι νοητή η υποχρέωση αυτή για όσους δηλώνουν ότι είναι ορθόδοξοι και όχι για τους σιωπούντες σχετικώς». Αρα, όπως προκύπτει, ούτε ο Συνήγορος του Πολίτη φαίνεται να έχει αντιρρήσεις για την υποχρεωτική διδασκαλία του θρησκευτικού μαθήματος, τουλάχιστον, για τους Ορθοδόξους.

* Φυσικά, για όλα τα παραπάνω το ΥΠΕΠΘ οφείλει να τοποθετηθεί με σαφήνεια, εκδίδοντας (γιατί όχι;) και τρίτη εγκύκλιο. Το θέμα είναι πολύ λεπτό και αυτό που χρειάζεται η εκπαιδευτική κοινότητα δεν είναι απανωτές εγκύκλιοι οι οποίες λόγω πολυπλοκότητος του θέματος χρήζουν ....συνταγματολογικής ερμηνείας, αλλά σαφείς και ξεκάθαρες οδηγίες για την εκπαιδευτική εφαρμογή του μαθήματος.

* Από τον Xάρη Ανδρεόπουλο, Γεν. Γραμματέα της Ενωσης Θεολόγων ν. Λάρισας
......................................................................................

Σχετικό άρθρο (βλ. αρχή σελίδας) του Γ.Γ. της Ενωσης, υπό τον τίτλο:

Eγκύκλιος - "γρίφος" για τα Θρησκευτικά....

* Αναφέρεται σε δυνατότητα απαλλαγής από το μάθημα για τους "μη Ορθόδοξους", αφήνονοντας να εννοηθεί ότι παραμένει (;) υποχρεωτικό για τους Ορθοδόξους μαθητές...

δημοσιεύθηκε στην "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" (28/08/2008, σελ. 8



Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

ΠΕΘ Λάρισας: Γιατί κύριε υπουργέ;..

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΝΟΜΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

Ανθίμου Γαζή 35, Λάρισα (ΤΚ 41222)

Τηλ. – Fax: 2410 – 618007
http://theologylar.blogspot.com/

Λάρισα, 22 Αυγούστου 2008


Προς τον αξιότιμο κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη,
Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων,
Ανδρέα Παπανδρέου 37,
151 80 ΜΑΡΟΥΣΙ

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,


Διαμαρτυρόμαστε εντόνως για την υπ’ αριθμ. 91109/Γ2/10-7-2008 εγκύκλιο σύμφωνα με την οποία το μάθημα των Θρησκευτικών μεταβάλλεται στην ουσία σε προαιρετικό, αφού για τη μη παρακολούθησή του αρκεί μια απλή δήλωση της επιθυμίας του γονέως ή του ενηλικιωμένου μαθητή, χωρίς την παράλληλη αιτιολόγηση της επιθυμίας του αυτής.
Προβήκατε στην ως άνω ενέργεια για να προασπίσετε τα δικαιώματα των αλλοθρήσκων μαθητών; Αυτοί, όμως, απαλλάσσονταν ως τώρα μετά από σχετική αιτιολογημένη δήλωση των γονέων ή κηδεμόνων τους. Ενώ τώρα με την παραπάνω εγκύκλιο το δικαίωμα αυτό το επεκτείνετε και στους Ορθόδοξους μαθητές, χωρίς καμμιά αιτιολόγηση.


Η εγκύκλιος διχάζει τους μαθητές σε θρησκευόμενους και μη. Δημιουργεί δηλαδή δύο κατηγορίες μαθητών και ορθοδόξων χριστιανών. Είναι δε παράνομη και αντισυνταγματική, αφού το Σύνταγμά μας ορίζει ότι θεμελιώδης σκοπός της Παιδείας είναι η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών. Μάλιστα το Συμβούλιο της Επικρατείας με τις υπ’ αριθμ. 3358/1995 και 2178.1998 αποφάσεις του έκρινε ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό. Γι’ αυτό και όρισε ότι πρέπει να διδάσκεται εις ικανόν αριθμόν ωρών εβδομαδιαίως και ακύρωσε αποφάσεις προκατόχων σας που μείωναν τις ώρες διδασκαλίας του.

Εύλογα διερωτώμαστε: Eίναι υπεράνω του Συντάγματος και των νόμων του κράτους ο Συνήγορος του Πολίτη, ώστε να επιβάλλει τις δικές του απόψεις σε θέματα εθνικής συνείδησης και θρησκευτικής αγωγής; Tότε γιατί να εκλέγονται οι υπεύθυνες κυβερνήσεις και γιατί να ψηφίζονται τα Συντάγματα και οι νόμοι του κράτους;

Η παραπάνω απαράδεκτη εγκύκλιος δείχνει ξεκάθαρα τους μύχιους πόθους, τους προσανατολισμούς και τους στόχους των συντακτών της για το που θέλουν να οδηγήσουν την Παιδεία μας. Θέλουν σχολεία και αγωγή άχρωμα θρησκευτικά. Γιατί, πως αλλιώς να εξηγηθεί η ενέργειά τους; Αλλά, γιατί δεν το διακηρύσσουν ευθέως; ΄Η μήπως αυτή η ενέργεια είναι η αρχή, για να ακολουθήσει αργότερα η απαλλαγή των μαθητών από τη διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας, επειδή κάποιοι δεν συμφωνούν με το περιεχόμενό της, από τη διδασκαλία της Αγωγής του Πολίτη, επειδή κάποιοι εμφορούνται από αναρχικά φρονήματα, κλπ.;

Το ζήτημα δεν είναι συντεχνιακό, αλλά πνευματικό, ηθικό και παιδαγωγικό. Είναι θέμα προσανατολισμού και στοχοθεσίας της Παιδείας μας. Με άλλα λόγια σχετίζεται με το τι πολίτες θέλουμε να δημιουργήσουμε. Αν θέλουμε σχολείο φρονηματιστικό δεν μπορεί να πολεμείται το κατεξοχήν ανθρωπιστικό και ηθοπλαστικό μάθημα. Αυτό που είναι μάθημα ζωής, αγωγή ψυχής. Και αποτελεί τον κορμό της αγωγής. Αυτό που είναι το πλέον απαραίτητο σήμερα, καθώς οι νέοι μας δέχονται ποικίλα αρνητικά ερεθίσματα. Σήμερα, που η κοινωνία μας μαστίζεται από τη διαφθορά, τη βία, την εγκληματικότητα, τις επικίνδυνες αιρέσεις, τα ναρκωτικά και τόσα άλλα δεινά. Που θα στηριχθούν οι νέοι μας, αν όχι στον παρήγορο και κρυστάλλινης διαύγειας λόγο του Ευαγγελίου και της λαμπροφόρας Ορθοδοξίας; Πως θα θωρακισθούν απέναντι στο ποικιλόμορφο κακό; Είναι αξιοπρόσεκτη στο σημείο αυτό η επισήμανση που έκανε ο τέως καγκελλάριος της Γερμανίας Helmut Kohl, πως το θρησκευτικό μάθημα υπό μορφήν μάλιστα κατηχητική δεν αποτελεί προνόμιο των Εκκλησιών στη Γερμανία «αλλά αναγκαίαν κρατικήν υπόθεσιν» (Νotewendige aufgabe des staates).

Kύριε υπουργέ,

Η ανάληψη εκ μέρους σας των ευθυνών του Υπουργείου Παιδείας και η θαρραλέα ενέργεια απόσυρσης του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ’ τάξης του Δημοτικού γέμισε χρυσές ελπίδες τις καρδιές των ορθόδοξου ελληνικού λαού. Η τελευταία, όμως, εγκύκλιός σας δυστυχώς τις διαψεύδει. Και δημιουργεί εύλογες ανησυχίες για τους στόχους και τα κίνητρά της. Σας παρακαλούμε να την ανακαλέσετε πάραυτα. Μη θελήσετε να συντελέσετε στον θρησκευτικό αποχρωματισμό της Παιδείας μας. Ας σας προβληματίσει η περίπτωση της προκατόχου σας. Σας καλούμε να ενεργήσετε ως παιδί εκπαιδευτικών και ως πατέρας. Με σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.

Με εκτίμηση

Για τη Διοικούσα Επιτροπή

Ο Πρόεδρος

Βασίλειος Στεργιούλης

Ο Γεν. Γραμματέας

Χάρης Ανδρεόπουλος



ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:

1) Aξιότιμο κ. Κων/νο Καραμανλή, πρόεδρο της Κυβερνήσεως
2) Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος
3) Αξιότιμο κ. Ανδρέα Λυκουρέντζο, Υφυπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
4) Κύριο Δημήτριο Πλατή, Γενικό Γραμματέα ΥΠΕΠΘ
5) Κύριο Γεώργιο Γούση, Ειδικό Γραμματέα ΥΠΕΠΘ
6) Αξιοτίμους κ.κ. βουλευτές ν. Λαρίσης
7) Π.Ε.Θ.

* H σχετική ανακοίνωση δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" (24/08/2008, σελ. 7), "ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ" (24/08/2008, σελ. 9) και "ΚΟΣΜΟΣ" (25/08/2008, σελ. 3)

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

Eνδεκάχρονη στη πράξη η υποχρεωτική εκπαίδευση!




ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ:
ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ


Ενδεκάχρονη στη πράξη

η υποχρεωτική εκπαίδευση! *

* Η Α’ Λυκείου νέα «τάξη μετάβασης» * Τα νέα δεδομένα για τη μετάβαση από την 11χρονη, πλέον, υποχρεωτική εκπαίδευση στην αρχική επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση - Τι πρέπει να γνωρίζουν μαθητές και γονείς



* ΑΡΘΡΟ του Γεν. Γραμματέα της Ενωσης Θεολόγων ν. Λάρισας, Χάρη Ανδρεόπουλου στην "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" της Κυριακής (10/08/2008, σελ. 10),

http://theology-xaris.blogspot.com/2008/08/blog-post_20.html

* To άρθρο στην "Ε" αναδημοσιεύθηκε (13/08/2008) στην ιστοσελίδα του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (ΔΠΘ, duth):

http://career.duth.gr/cms/files/education_24.pdf

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008

Για τα Θρησκευτικά (αρθρογραφία)


Στην ιστοσελίδα της Ενωσης Θεολόγων ν. Λέσβου, την οποία επιμελείται ο πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής αυτής, εξαίρετος συνάδελφος και καλός φίλος Παναγιώτης Τσαγκάρης, δημοσιεύεται ενδιαφέρουσα αρθογραφία για τις εξελίξεις στο θρησκευτικό μάθημα:


* Από την Ενωση Θεολόγων ν. Λέσβου θα κυκλοφορήσει στις αρχές Σπετεμβρίου έκτακτη έκδοση του περιοδικού "ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ", με αφιέρωμα στο μάθημα των Θρησκευτικών.

"Kαταργείται το μάθημα των Θρησκευτικών;"

"Kαταργείται το μάθημα των Θρησκευτικών;" *


* Aρθρο του εκλεκτού συναδέλφου θεολόγου - καθηγητή (και διαχειριστή ενός εκ των καλυτέρων θεολογικών ιστολογίων - blog) , εκ Τρικάλων, Αλεξάνδρου Γκίκα:


http://professeur-alex.blogspot.com/2008/08/blog-post.html

Η αγωνία του θεολόγου...


ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΚΛΑΔΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΜΑΖΙΚΩΝ ΑΠΑΛΛΑΓΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΠ’ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ, Μ’ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΙΜΑΧΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΥΠΕΠΘ…



Η αγωνία του θεολόγου…*



* Η παιδαγωγική αντιμετώπιση του προβλήματος, μέσω της θ
έσπισης εναλλακτικών μαθημάτων για τους μαθητές που θα ζητήσουν απαλλαγή * Οι προτάσεις ειδικών επιστημόνων για
την φυσιογνωμία και το περιεχόμενο του θρησκευτικού μαθήματος


Του Χάρη Ανδρεόπουλου*

xaan@theo.auth.gr



Μ’ αφορμή την εγκύκλιο του υπ. Παιδείας περί της απαλλαγής απ’ το θρησκευτικό μάθημα με μια απλή δήλωση (χωρίς να απαιτείται καμμιά εξήγηση, κλπ), τις τελευταίες ημέρες έχει ξεκινήσει ένας δημόσιος διάλογος για τα θέματα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών και του χαρακτήρα, της φυσιογνωμίας του μαθήματος στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Συμβολή σ’ αυτόν τον διάλογο – και σε συνέχεια του από 3ης/8/2008 άρθρου μας στην «Ελευθερία» ( http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=1058&pid=19&CategoryID=19) - επιθυμούν ν’ αποτελέσουν και οι παρακάτω σκέψεις και απόψεις, οι οποίες, φυσικά, δεν διεκδικούν το ...αλάθητο, αλλά, αντιθέτως, επιδιώκουν τον αντίλογο και την – κατά τον αείμνηστο δάσκαλο όσων αποφοιτήσαμε απ’ το Θεολογικό τμήμα του ΑΠΘ, Νίκο Ματσούκα - «δημιουργική αντιπαράθεση», σύμφωνα με την ορθή, εννοιολογικά, σημασία της λέξεως, δηλαδή, «όχι με την έννοια της σύγκρουσης, αλλά της σύγκρισης απόψεων», όπως εξηγούσε και ερμήνευε αυθεντικά την «αντιπαράθεση» ο αείμνηστος δάσκαλος.

- Κατά την άποψή μας το μάθημα έχει εν μέρει τη βιωματική του διάσταση, καθώς έχει ως επίκεντρο τη θρησκευτική παράδοση της χώρας - η οποία υποστασιάζεται στην ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία – αλλά, κατά βάση και κυρίαρχα έχει γνωσιολογικό χαρακτήρα, με ευρύτερη παιδευτική αξία, αφού και για τις λοιπές χριστιανικές ομολογίες και τ’ άλλα θρησκεύματα ενημερώνει (σε Γυμνάσιο – Λύκειο, αλλά από πέρυσι και στην ΣΤ’ Δημοτικού!) και αποβλέπει γενικότερα στην ενημέρωση των μαθητών για το θρησκευτικό φαινόμενο και ειδικότερα στη κατανόηση της θρησκευτικής διάστασης των επιμέρους θεμάτων της ζωής, καθώς και για τις επιδράσεις του θρησκευτικού πιστεύω στα μνημεία του πολιτισμού.

Ναι, λοιπόν, έχει μια ομολογιακή «κλίση» το μάθημα (αντίστοιχη με την ελληνοκεντρική «κλίση» του μαθήματος της Ιστορίας), αλλά, δεν είναι μονοδιάστατο ομολογιακό, και, φυσικά, σε καμμιά περίπτωση «μονολιθικό», «μονοφωνικό», ή «κατηχητικό», όπως ορισμένοι το θεωρούν. Και τα νέα βιβλία Θρησκευτικών του Γυμνασίου αξιολογήθηκαν θετικά από τη συντριπτική πλειοψηφία του επιστημονικού κόσμου. Ενδεικτικώς αναφέρουμε τη θετική κρίση που έχει εκφράσει με σχετική ανακοίνωσή του το τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ (
http://web.auth.gr/theo/Letter%20_21_12_06.pdf.), το οποίο κάθε άλλο παρά για ομολογιακή «κλίση» μπορεί κατηγορηθεί, ή «συντηρητικό» να χαρακτηρισθεί. «Τα νέα βιβλία Θρησκευτικών, στη μορφή και το περιεχόμενό τους, είναι τα επιτυχέστερα όλων όσων μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει…», τονίζει το τμήμα Θεολογίας στο (από 21ης/12/2006 και υπογραφόμενο από τον τότε πρόεδρο, καθηγητή κ. Μιλτ. Κωνσταντίνου), υπόμνημά του προς την τότε υπουργό Παιδείας κ. Μαρ. Γιαννάκου.


ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ


Αξίζει πάντως ν’ αναφερθεί ότι για το θέμα του χαρακτήρα του θρησκευτικού μαθήματος εδώ και χρόνια διεξάγεται ένας επιστημονικός διάλογος στο πλαίσιο του οποίου έχουν κατατεθεί πολλές και ενδιαφέρουσες απόψεις. Όπως, παραδείγματος χάριν, η (κατατεθείσα το 1981, σε συνέδριο της Ενωσης Θεολόγων) πρόταση του αείμνηστου καθηγητή Νικ. Ματσούκα να αποκτήσει το μάθημα «πολιτιστικό» χαρακτήρα έχοντας σαφέστατο γνωστικό και όχι βιωματικό ή κατηχητικό χαρακτήρα και ως περιεχόμενο τα μνημεία του πολιτισμού της ελληνορθόδοξης παράδοσης και της συνολικής Ορθοδοξίας. Πρόκειται για μια πρόταση την οποία τα τελευταία χρόνια εξειδίκευσε περαιτέρω και θεωρητικοποίησε ο πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και επιστημονικός υπεύθυνος της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος Παν. Καλαϊτζίδης. Τη διδασκαλία του μαθήματος μέσα από ένα πνεύμα που θα το διαπερνά μια «θεολογία της πολυπολιτισμικότητας», η οποία δεν θα έχει τίποτε κοινό με το πνεύμα του συγκρητισμού, προτείνει ο σύμβουλος Θεολόγων στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Σταύρος Γιαγκάζογλου, τονίζοντας ότι στοιχεία μιας τέτοιας θεολογίας, όπως ο αλληλοσεβασμός, η αποδοχή και ειρηνική συνύπαρξη με τη θρησκευτική ή όποια άλλη ετερότητα, είναι διάσπαρτα στη Βίβλο και τα πατερικά κείμενα.

Υπάρχουν επίσης οι προτάσεις του καθηγητή του τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ Ιωαν
. Πέτρου, βάσει της οποίας το θρησκευτικό μάθημα θα πρέπει να έχει καθαρά «γνωσιολογικό» περιεχόμενο, με βάση το κριτήριο του πολιτισμού, του διευθυντή του περιοδικού «Νέα Εστία», Στ. Ζουμπουλάκη, ο οποίος αμφισβητώντας καίρια τον ομολογιακό χαρακτήρα, προτείνει το «βιβλικό» μάθημα ως περιεχόμενο των Θρησκευτικών στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αρχής του ουδετερόθρησκου (όπως το εισηγείται ο γάλλος διανοητής Ρεζίς Ντεμπρέ) σχολείου. Ακόμη έχει διατυπωθεί η κριτική πρόταση του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Γεωγ. Σωτηρέλη, ο οποίος τάσσεται υπέρ του «θρησκειολογικού» χαρακτήρα του μαθήματος για να συνεχίσει νά’ ναι υποχρεωτικό, ειδ’ άλλως, λέει, να γίνει προαιρετικό και να αντικατασταθεί με ένα εναλλακτικό - επιλεγόμενο μάθημα που θα έχει ως περιεχόμενο βασικές γνώσεις θρησκειολογίας και ηθικής (όπως ισχύει σε χώρες της Ε.Ε., και το αναλύουμε παρακάτω).


ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΛΥΣΗ!


Πολλές και ενδιαφέρουσες, λοιπόν, οι απόψεις για το δέον γενέσθαι με το μάθημα των Θρησκευτικών. Θα πρέπει το υπουργείο Παιδείας, ως συντονιστικό κέντρο και φορέας που έχει και την ευθύνη για τη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής, ν’ αναλάβει τη θεσμική πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας ad hoc Επιστημονικής Επιτροπής, στην οποία θα συμμετάσχουν εκπρόσωποι των πανεπιστημιακών μας σχολών (από τα τμήματα Θεολογίας, Νομικής, Παιδαγωγικό, κ.α.), επιστημονικών φορέων (Ενωση Θεολόγων, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ), ειδικοί επιστήμονες από τους κλάδους της Διδακτικής των Θρησκευτικών, του Συνταγματικού Δικαίου, και όποιοι άλλοι κρίνονται απαραίτητοι για τη διαμόρφωση μιας ισορροπημένης και κοινά αποδεκτής εκπαιδευτικής πρότασης για τη φυσιογνωμία και το περιεχόμενο του μαθήματος, μιας πρότασης που θα βγάλει το μάθημα από τη πορεία του …«Γολγοθά» στην οποία πορεύεται τα τελευταία χρόνια. Φυσικά, στην εν λόγω Επιτροπή θα μπορούσαν – και πρέπει, κατά τη γνώμη μας - να συμμετάσχουν εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά (γιατί όχι;) και εκπρόσωποι των άλλων χριστιανικών ομολογιών (δηλ. του Ρωμαιοκαθολικισμού και Προτεσταντισμού) και θρησκειών (του Ιουδαϊσμού και Μουσουλμανισμού).

Βεβαίως, μέχρι να συμβεί αυτό, θα πρέπει να υπάρξει πρόνοια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που είναι πιθανό να δημιουργήσει σε πρακτικό επίπεδο η εγκύκλιος για την απαλλαγή από το μάθημα. Αυτή τη στιγμή, εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς, ο κλάδος των 4.000 υπηρετούντων Θεολόγων ευρίσκεται σε αναστάτωση και αγωνία καθώς η δυνατότητα της απαλλαγής απειλεί να δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα στην (ήδη προβληματική!) συμπλήρωση ωραρίου για τον κλάδο (ΠΕ 01).

ΡΥΘΜΙΣΗ

Το υπουργείο οφείλει να λάβει υπ’ όψιν του τη σχολική πραγματικότητα και την ψυχολογία «αποφόρτισης» που αναπτύσσεται σε παρόμοιες περιπτώσεις σε μαθητές και γονείς, τη στιγμή μάλιστα που σε ένα εξετασιοκεντρικό σύστημα, όπως το δικό μας, στις λυκειακές ειδικά τάξεις το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, με αποτέλεσμα τα λοιπά μαθήματα να μπαίνουν τρόπον τινά στο περιθώριο. Ετσι είναι πιθανό πολλοί μαθητές, ειδικά στο Λύκειο, αφ’ ης στιγμής το θρησκευτικό μάθημα γίνεται επι της ουσίας προαιρετικό, να θελήσουν να έχουν δύο ώρες λιγότερες μάθημα την εβδομάδα.

Το υπ. Παιδείας έχει άραγε φροντίσει να αντιμετωπίσει μια πιθανή τέτοια εξέλιξη με παιδαγωγικούς όρους; Εχει, δηλαδή, μεριμνήσει για τις περιπτώσεις των ενδεχομένων μαζικών απαλλαγών να υπάρχει η ανάλογη αντικατάσταση του 2ώρου με ένα άλλο ανθρωπιστικής φύσης μάθημα, όπως π.χ. συμβαίνει σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Σε χώρες όπως στη Γερμανία, Φινλανδία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Λουξεμβούργο, κ.α., έχει θεσπιθεί στη θέση του θρησκευτικού μαθήματος ένα εναλλακτικό μάθημα, όπως π.χ. Ηθική, Φιλοσοφία, κλπ., το οποίο είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν οι μαθητές που ζητούν απαλλαγή από τα Θρησκευτικά. Παρόμοια ρύθμιση, για λόγους εναρμόνισης με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, οφείλει, κατά τη γνώμη μας, να προωθήσει και το δικό μας υπ. Παιδείας, προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα αιτήσεων απαλλαγής χάριν ευκολίας, από μαθητές, δηλαδή, που ενώ ουδένα «πρόβλημα συνείδησης» έχουν, απλώς θα θελήσουν μείωση των ωρών φοίτησής τους στο σχολείο για να «αποφορτισθούν» από μέρος των υποχρεώσεών τους. Ανάλογη ρύθμιση θα πρέπει, φυσικά, να υπάρξει και στα Δημοτικά σχολεία και για το θέμα της απασχόλησης των μαθητών, για τους οποίους οι γονείς θα ζητήσουν απαλλαγή, αλλά και για τη αντιμετώπιση του διδακτικού ωραρίου των δασκάλων.

Τέλος, οι ίδιοι οι θεολόγοι θα πρέπει να αντιληφθούν (-με) ότι για να συνεχίσει να έχει μέλλον ο κλάδος στην εκπαίδευση, θα πρέπει μαζί με τη μαρτυρία αγάπης τους για το μάθημα να εκδηλώσουν και τη διαμαρτυρία τους για τις αρνητικές εξελίξεις, οι οποίες ούτε πρωτοφανείς είναι, ούτε για τελευταίες μοιάζουν…

ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΠΑΛ…

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι τα τελευταία δύο χρόνια, από τη μεταρρύθμιση που πραγματοποιήθηκε στη Β/θμια τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση με τον ν. 3475/2006, στα προγράμματα διδασκαλίας των νεοϊδρυθέντων Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ), υπήρξαν μαθήματα γενικής παιδείας που βγήκαν κερδισμένα και μαθήματα που βγήκαν χαμένα. Ανάμεσα στα τελευταία συγκαταλέγεται (είχε κανείς αμφιβολία;..) και το θρησκευτικό μάθημα - και ιδού γιατί:

- Σην Α’ τάξη των ΕΠΑΛ. ενώ οι ώρες για τα μαθήματα της Ιστορίας (2 ώρες / βδομάδα), της Φυσικής (3), της Αλγεβρας (3) παραμένουν οι ίδιες με το Γενικό Λύκειο (ΓΕΛ) και στη Νεοελληνική Γλώσσα αυξάνονται (4 στο ΓΕΛ, 5 στο ΕΠΑΛ!), στα Θρησκευτικά μειώνονται (2 στο ΓΕΛ, 1 στο ΕΠΑΛ)…

- Στη Β’ τάξη των ΕΠΑΛ, τα Μαθηματικά έχουν περισσότερες ώρες (5) στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα απ’ ότι στα ΓΕΛ (4), όπως και η Φυσική (3 στο ΕΠΑΛ, 2 στα ΓΕΛ ), η Νεοελληνική Γλώσσα έχει τις ίδιες ώρες (2 στο ΓΕΛ, 2 στο ΕΠΑΛ), ενώ μειωμένες στο ΕΠΑΛ είναι οι ώρες διδασκαλίες στην Ιστορία (2 στο ΓΕΛ, 1 στο ΕΠΑΛ) και στα Θρησκευτικά (2 στα ΓΕΛ, 1 στο ΕΠΑΛ).

- Στη Γ’ τάξη των ΕΠΑΛ, τα Μαθηματικά και η Φυσική …ζούν και βασιλεύουν (με 5ωρο και 3ωρο, αντίστοιχα), η Νεοελληνική Γλώσσα συνεχίζει να υπάρχει (2ωρο), όπως και το μάθημα της Ιστορίας – έστω ως επιλεγόμενο (2ωρο). Τα Θρησκευτικά; Eξαφανίζονται!...

Φυσικά, η παραπάνω σύγκριση ουδεμία αντιπαράθεση επιδιώκει με τα άλλα μαθήματα και δη με τα μαθήματα θεωρητικής κατεύθυνσης (Ιστορία, Νεοελληνική Γλώσσα, κλπ.), στη συνάφεια των οποίων, εξ άλλου, ευρίσκεται και το μάθημα των Θρησκευτικών. Απλώς επιχειρεί να καταδείξει, με τη συγκριτική παράθεση αντικειμενικών δεδομένων, την συρρίκνωση που επιχειρείται στο θρησκευτικό μάθημα, στο επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

- Και για να’ χουμε συνολική εικόνα για το «ψαλίδισμα» που γίνεται στο ωρολόγιο πρόγραμμα για το θρησκευτικό μάθημα στο (ισότιμο με το ΓΕΛ, σ’ όλα τα’ άλλα πλην Θρησκευτικών…) ΕΠΑΛ, να πούμε ότι τα Θρησκευτικά στο ΓΕΛ έχουν σύνολο ωρών διδασκαλίας 5, ενώ στο ΕΠΑΛ μόλις 2 (ούτε τις μισές ώρες, δηλαδή. Με πρόχειρους υπολογισμούς προκύπτει ότι αν τα Θρησκευτικά είχαν 5 ώρες στο ΕΠΑΛ – όσες στο ΓΕΛ – θα υπήρχαν ακόμη 150 – 200 θέσεις για πλήρες ωράριο θεολόγων). Μετά απ’ όλα αυτά δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ποιες ειδικότητες καθηγητών μαθημάτων γενικής παιδείας (ξανα-) βγήκαν κερδισμένες και ποιες (ξανα-) βγήκαν χαμένες απ’ αυτήν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στο χώρο της Β/βάθμιας εκπαίδευσης…

* Είπαμε ότι οι δυσμενείς αυτές εξελίξεις ούτε πρωτοφανείς είναι ούτε για το τέλος ενός εφιάλτη μοιάζουν, κι’ αυτό γιατί μόλις προχθές ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) καθηγητής κ. Θ. Βερέμης, μιλώντας στη «Καθημερινή» (7/8/08, σελ. 3) για την «αναγκαιότητα αναβάθμισης του Λυκείου στη προοπτική αποσύνδεσής του από τις εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ» (τις οποίες προτείνει να αναλάβουν τα ίδια τα πανεπιστήμια), έκανε λόγο για «μείωση των μαθημάτων στο Λύκειο». Και…δεν ξέρω γιατί, αλλά εμένα - στην αναφορά του κ. καθηγητού, περί μειώσεως των μαθημάτων - το μυαλό μου πήγε στα Θρησκευτικά…


* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι δημοσιογράφος – θεολόγος ΑΠΘ, παραγωγός της εκπομπής «Θεολογία και Κοινωνία» στο Ρ/Σ της Ι. Μητρόπολης Λάρισας (96,3 FM), καθηγητής Β/βάθμιας εκπ/σης (Γ/σιο Αρμενίου) και Γεν. Γραμματέας της Ενωσης Θεολόγων ν. Λάρισας (
http://theologylar.blogspot.com)

* ΑΡΘΡΟ στην "Ελευθερία" της Κυριακής (17/08/2008, σελ. 6, http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=1450&pid=19&CategoryID=19)

(Aναδημοσίευση στις εκπαιδευτικές ιστοσελίδες
α) "alfavita" (20/08/2008):
http://www.alfavita.gr/artra/art8819a.php)

β) "edra" (25/08/2008)

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

Διαμαρτυρία και από την ΠΕΘ Τρικάλων - Ζητείται η ανάκληση της εγκυκλίου του ΥΠΕΠΘ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

Παράρτημα Νομού Τρικάλων

Κονδύλη & Σολωμού

42100 ΤΡΙΚΑΛΑ

Τηλ. 24310 26549 Τρίκαλα 12-8-08


Αριθμ. Πρωτ: 3


Προς τον αξιότιμο κύριοΕυριπίδη Στυλιανίδη,

Υπουργό Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Με της εγκυκλίους υπ΄ αριθ. 91109/Γ2/10-7-2008 και 104071/Γ2/4-8-2008, το υπουργείο Παιδείας επισημαίνει ότι μπορεί να απαλλάσσεται ο κάθε μαθητής με μια απλή υπεύθυνη δήλωση του ιδίου ,η του κηδεμόνα του, χωρίς να υποχρεούται καν να δηλώνει τον λόγο, κάτι που συνέβαινε έως τώρα. Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε την απόφαση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου και το σκεπτικό της εγκυκλίου. Πολλοί γνωστοί κύκλοι θριαμβολόγησαν γιατί η εγκύκλιος αυτή όπως πιστεύουν θα οδηγήσει, επί τέλους, στην κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία. Εν μέσω καλοκαιριού λοιπόν και αιφνιδιαστικά, τα κέντρα που πολεμούν την Ορθοδοξία και προωθούν τον αποχριστιανισμό, προσπαθούν να απογυμνώσουν την ελληνική νεολαία από την Ορθόδοξη πολιτισμική της κληρονομιά. Το υπουργείο μιλάει για εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με ρυθμίσεις του ευρωπαϊκού δικαίου, τροφοδοτώντας για μια ακόμη φορά έντονες αντιπαραθέσεις για την αναγκαιότητα και τη μορφή του μαθήματος των θρησκευτικών στη Μέση Εκπαίδευση στην Ελλάδα. Εν όψει τούτων και για να γίνει γνωστή η προσπάθεια παραπληροφόρησης κρίναμε ότι θα έπρεπε να παραθέσουμε την είδηση όπως αυτή πέρασε - δημοσιεύθηκε σε κάποιες εφημερίδες και πρακτορεία ειδήσεων:

1. Απαλλαγή από τα Θρησκευτικά με μια απλή δήλωση (ΧΩΡΙΣ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗΣ) - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 31-07-2008.

2. Εκτός Θρησκευτικών με μια δήλωση . Η είδηση αρχίζει : Χωρίς κάποια διαδικασία παραπάνω από μια υπεύθυνη δήλωση Χωρίς κάποια διαδικασία παραπάνω από μια υπεύθυνη δήλωση θα απαλλάσσονται, πλέον, από το μάθημα των Θρησκευτικών όσοι μαθητές το επιθυμούν, χωρίς να χρειάζεται οι κηδεμόνες τους να αιτιολογήσουν την απόφαση τους αυτή.http://www.skai.gr/master_story.php?id=89671

3. Με δήλωση η εξαίρεση από τα Θρησκευτικά . Με μία απλή δήλωση ότι επιθυμούν να εξαιρεθούν από το μάθημα των Θρησκευτικών, θα απαλλάσσονται πλέον από το συγκεκριμένο μάθημα."http://ant1online.gr/Society/Education/Pages/20087/67ef10a3-829e-4a9a-ba46-5468373a7ec2.aspx" .

4. Απαλλαγή από τα Θρησκευτικά με μια απλή δήλωση. Με μια υπεύθυνη δήλωση και χωρίς κάποια παραπάνω διαδικασία, θα μπορούν να απαλλάσσονται πλέον, από το μάθημα των Θρησκευτικών όσοι μαθητές το επιθυμούν, χωρίς να χρειάζεται οι κηδεμόνες τους να αιτιολογήσουν την απόφαση τους αυτή. "http://zougla.gr/news.php?id=5698" .

5. Προαιρετικά τα Θρησκευτικά. Απλούστερη γίνεται η διαδικασία απαλλαγής όσων μαθητών δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία, αφού στο εξής θα απαιτείται μια απλή δήλωση των γονέων, χωρίς αιτιολόγηση. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 31-07-08 .

6. Εύκολη απαλλαγή από Θρησκευτικά Πιο εύκολη γίνεται η απαλλαγή των μαθητών από τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία με απόφαση του υπουργείου Παιδείας. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 31-07-08.

7. «Προαιρετικά τα θρησκευτικά» Με εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας (στις 10 Ιούλη) το μάθημα των θρησκευτικών θεωρείται προαιρετικό. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1-8-08.

8. «Έρχεται μαζική φυγή από τα Θρησκευτικά». TA NEA 1- 8 - 08.

Για όλα αυτά θέλουμε να καταγράψουμε κάποιες σκέψεις μας.-Αυτή την αρνητική εντύπωση για το μάθημα την δημιούργησε η συγκεκριμένη επιπόλαιη εγκύκλιος που είναι δοσμένη έτσι ώστε να δημιουργεί πρόβλημα , ευκαιρία για παραπληροφόρηση και πόλεμο για μια ακόμη φορά κατά του μαθήματος . Πως η Ελληνική Πολιτεία υιοθετεί χωρίς σοβαρή σκέψη μία απλή σύσταση της Αρχής του Συνηγόρου του Πολίτη; Όταν υπάρχουν η εγκύκλιος Γ2/61723-13/6/2002 και το δελτίο Τύπου 24/2/2005, δεν νομίζουμε ότι υπήρχε λόγος για όλη αυτή την αναταραχή.-Τι εξυπηρετεί, η νέα εγκύκλιος όταν είναι γνωστό ότι η απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών ισχύει για τους μαθητές που ήταν αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι ( αν βέβαια το επιθυμούν και οι ίδιοι);Το μάθημα εκπληρώνει παιδαγωγικούς και όχι εκκλησιαστικούς σκοπούς. Γι΄ αυτό και η απαλλαγή από το μάθημα εσφαλμένα θεωρείται ως προστασία της συνειδήσεως και της ανεξιθρησκίας των μαθητών .Τα παιδιά με βάση τις Οδηγίες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, διδάσκονται το φαινόμενο της θρησκείας, με ιδιαίτερη βαρύτητα στον υπαρκτό θρησκευτικό πολιτισμό και παράδοση της χώρας.

-Αν το μάθημα των Θρησκευτικών γίνει προαιρετικό τότε θα πρέπει να εφαρμοσθεί η ίδια αρχή και για άλλα μαθήματα. Στα σχολεία, εκτός από παιδιά θρησκευτικών μειονοτήτων, υπάρχουν και παιδιά εθνικών μειονοτήτων! Μήπως δεν είναι τυχαία η αλλοίωση της εθνικής μας ιστορίας τα τελευταία χρόνια;

-Στο Σύνταγμα που ακόμα ισχύει και δεν άλλαξε, σκοπός και στόχος της εκπαίδευσης είναι: ότι «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.» ΑΡΘΡΟ 16,2. Προβλέπει δηλαδή ως «σκοπό» της παιδείας την «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης».Στο σύγχρονο Ελληνικό κράτος δεν υπάρχει κεντρικός σκοπός της παιδείας;

-Κατά πόσο εφαρμόζεται η επιταγή του συντάγματος , που ορίζει ότι η εκπαίδευση των παιδιών στα σχολεία της χώρα μας πρέπει να διακατέχεται από τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης παράδοσης( Ν.1566/1985, άρθρο 1);

-Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να πιστεύει ή να μην πιστεύει , χωρίς αυτό να έχει επίπτωση στην κοινωνική του ζωή .Το ζητούμενο είναι εάν την αρχή αυτή την παραβιάζει ένα σχολικό μάθημα. Τα προσωπικά δεδομένα των μαθητών δεν κινδυνεύουν από ένα μάθημα. Κινδυνεύουν από τόσους άλλους παράγοντες που πολλοί από αυτούς υπάρχουν και στα σχολεία. -Το μάθημα ουσιαστικά καταργείται , εφόσον όσοι απαλλάσσονται από αυτό δεν το αναπληρώνουν με κάποιο άλλο π.χ. Ηθικής . Μήπως ωθούμε τους μαθητές με κίνητρο την τεμπελιά, να ζητούν απαλλαγή από το μάθημα και έτσι αφού απαξιωθεί και συρρικνωθεί στη συνέχεια να καταργηθεί;

-Το Υπουργείο Παιδείας αντιφάσκει όταν από την μια πλευρά προωθεί μεθόδους διδασκαλίας όπως η διαθεματικότητα και διεπιστημονικότητα και από την άλλη ουσιαστικά υποβαθμίζει το μάθημα των θρησκευτικών σε προαιρετικό. Για τους παραπάνω λόγους, κ. Υπουργέ, το Παράρτημα Νομού Τρικάλων της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων διαμαρτύρεται εντονότατα και ζητά την ανάκληση της απόφασης που αφορά το μάθημα των θρησκευτικών.

Με εκτίμηση

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

του Παραρτήματος Νομού Τρικάλων

της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων

Ο Πρόεδρος Ιερεύς Απόστολος Μανώλης


ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

1. Αξιότιμο κ. Κων. Καραμανλή Πρόεδρο της Κυβερνήσεως

2. Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος

3. Αξιότιμο κ. Ανδρέα Λυκουρέντζο, Υφυπουργό Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων

4. κ. Γενικό Γραμματέα του ΥΠΕΠΘ

5. Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κ. Αλέξιο

6. Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ

7. Σχολικό Σύμβουλο Θεολόγων Ν. Τρικάλων

8. Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων

----------------------------------------------------------------------------------

* Θερμά συγχαρητήρια στην ΠΕΘ Τρικάλων και στον άγωνιστή πρόεδρο αυτής αιδεσιμολογιώτατο π. Απόστολο Μανώλη για την εμπεριστατωμένη επιστολή προς τον υπ. Παιδείας.

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

Διαμαρτυρία θεολόγων ν. Λέσβου προς το ΥΠΕΠΘ

Μυτιλήνη 8-8-2008
Αριθμ. Πρωτ.: 35


Ανοικτή επιστολή
του Παραρτήματος Νομού Λέσβου
της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων

Προς τον αξιότιμον κύριον
Ευριπίδη Στυλιανίδην
Υπουργό Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
1. Αξιότιμο κ. Κων. Καραμανλή Πρόεδρο της Κυβερνήσεως
2. Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος
3. Αξιότιμο κ. Ανδρέα Λυκουρέντζο, Υφυπουργό Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων
4. κ. Γενικό Γραμματέα του ΥΠΕΠΘ
5. κ. Ειδικό Γραμματέα του ΥΠΕΠΘ
6. Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων


Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Εμείς οι θεολόγοι καθηγητές στηρίξαμε τις ελπίδες μας στο πρόσωπό σας για μια θετική αντιμετώπιση των θεμάτων που αφορούν την ορθόδοξη αγωγή των μαθητών και των μαθητριών μας.

Δυσάρεστη έκπληξη όμως μας προξένησαν η υπ΄ αριθμ. 91101/Γ2/10-7-2008 και η υπ΄ αριθμ. 104071/Γ2/4-8-2008 εγκύκλιοι του Υπουργείου σας για αδιάκριτη απαλλαγή των μαθητών/τριών από το μάθημα των θρησκευτικών. Χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής, μπορεί να ζητηθεί απαλλαγή από το μάθημα όχι μόνο λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων αλλά και για άλλους λόγους όπως επί παραδείγματι, για λόγους ελάφρυνσης του σχολικού προγράμματος των μαθητών/τριών.

Θεωρούμε ότι οι εγκύκλιες αυτές ουσιαστικά καταργούν το μάθημα, εφόσον οι μαθητές/τριες που απαλλάσσονται από αυτό δεν το αναπληρώνουν με κάποιο άλλο, τη στιγμή μάλιστα που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες επαναφέρεται ή συζητείται η επαναφορά του στο σχολικό Ωρολόγιο Πρόγραμμα. Δημιουργούν επίσης αθέμιτο συναγωνισμό μεταξύ των μαθητών/τριών και πιθανόν κοινωνικό στιγματισμό των μαθητών/τριών που θα παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών.

Οι αποφάσεις αυτές του Υπουργείου σας, έχουν πολλαπλές δυσμενείς επιπτώσεις:
Ø πλήττουν τη συνταγματική επιταγή που ορίζει ότι η εκπαίδευση στη χώρα μας υποβοηθεί τους/τις μαθητές/τριες να διακατέχονται από τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης παράδοσης( Ν.1566/1985, άρθρο 1),
Ø πλήττουν το παρόν και το μέλλον χιλιάδων θεολόγων καθηγητών,
Ø πλήττουν την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου,
Ø πλήττουν την αξιοπιστία λόγων και έργων της κυβέρνησής σας,
Ø πλήττουν την εκλογική επιρροή του κόμματός σας,
Ø πλήττουν καίρια πάνω απ΄ όλα τα νιάτα, τους μαθητές και τις μαθήτριές μας, δηλαδή το μέλλον του τόπου μας, εφόσον τους ωθεί στην ευκολία της απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών, στερώντας τους έτσι τη δυνατότητα απόκτησης βασικών πνευματικών εφοδίων αναγκαίων για την πορεία της ζωής τους.

Πιστεύουμε ακόμη ότι οι αποφάσεις αυτές του Υπουργείου σας, δεν τεκμηριώνονται ούτε από το χαρακτήρα του μαθήματος, ο οποίος δεν είναι ομολογιακός αλλά γνωσιολογικός και με ευρύτερη παιδευτική αξία, γι΄ αυτό θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές/τριες. Εξάλλου το μάθημα των θρησκευτικών εκ της φύσεώς του προάγει την αγάπη, την ειρήνη, την κατανόηση, την αδελφοσύνη και την αλληλεγγύη μεταξύ ανθρώπων, λαών και πολιτισμών, καθώς και την ελευθερία της σκέψης και το σεβασμό στη διαφορετικότητα και στα δικαιώματα του ανθρώπου.

Φοβούμαστε τέλος, μήπως με τις προειρημένες αποφάσεις του Υπουργείου σας, ανοίγονται οι ασκοί του Αιόλου για όλο το σύστημα της ελληνικής εκπαίδευσης, διότι αναλογιζόμαστε τι θα συμβεί, αν γονείς και μαθητές/τριες στηριζόμενοι σε παρόμοιο σκεπτικό, ζητήσουν να επεκταθεί και σε άλλα μαθήματα η ελκυστική ιδέα της προαιρετικής διδασκαλίας. Για παράδειγμα, μαθητές/τριες με αναρχικά φρονήματα ή αλλοδαποί θα μπορούσαν να θεωρήσουν ότι δεν θα πρέπει να διδάσκονται την ελληνική ιστορία και γλώσσα ή το μάθημα του Δικαίου και των πολιτικών θεσμών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, κ. Υπουργέ, το Παράρτημα Νομού Λέσβου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων διαμαρτύρεται εντονότατα προς το Υπουργείο σας, αλλά και προς την Ελληνική Κυβέρνηση, για τις θερινές αποφάσεις του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων που αφορά το μάθημα των θρησκευτικών και ενώνοντας την φωνή του με τη φωνή του συνόλου του θεολογικού κόσμου της χώρας μας, ζητεί την άμεση ανάκληση της υπ΄ αριθ. 91101/Γ2/10-7-2008 και της υπ΄ αριθ. 104071/Γ2/4-8-2008 εγκυκλίων του Υπουργείου Σας.

Με εξαιρετική εκτίμηση

Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Παραρτήματος Νομού Λέσβου
της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων

Ο Πρόεδρος


Παναγιώτης Τσαγκάρης

Καθηγητής θεολόγος

------------------------------------------------------------------------------------


* Συγχαίρουμε το αδελφό παράρτημα της Ενωσης Θεολόγων ν. Λέσβου για την εξαιρετική ανακοίνωση που εξέδωσε και ενημερώνουμε τα μέλη μας, του ν. Λάρισας, ότι ανάλογη ανακοίνωση διαμαρτυρίας θα εκδώσει σύντομα και το δικό μας παράρτημα. Ο αγώνας είναι κοινός και θα πρέπει να δώσουμε όλοι τη μαρτυρία αγάπης μας για το μάθημα.

Κυριακή 3 Αυγούστου 2008

Θρησκευτικά: προαιρετικά, ή υποχρεωτικά;

Θρησκευτικά:

Προαιρετικά, ή υποχρεωτικά;


http://theology-xaris.blogspot.com/2008/08/blog-post.html


Tων δρ. Ιωαν. Αγγελόπουλου
& Γεωργίου Παπαδοπούλου *


* Ο κ. Ιωάννης Αγγελόπουλος είναι δρ. Θεολογίας, διευθυντής Λυκείου και ο κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος θεολόγος & φιλόλογος καθηγητής. Το άρθρο τους δημοσιεύθηκε στην εφημ. "Ημερήσιος Κήρυκας" Λάρισας (10/08/2008, σελ. 30).

O "Γολγοθάς" του θρησκευτικού μαθήματος




ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΠΘ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠ’ ΤΟ
ΜΑΘΗΜΑ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ!..






O ...«Γολγοθάς» των
Θρησκευτικών συνεχίζεται… *

* Τι υποστηρίζουν κορυφαίοι διανοούμενοι και πανεπιστημιακοί για
την αναγκαιότητα υποχρεωτικής διδασκαλίας του μαθήματος


* AΡΘΡΟ του Γεν. Γραμματέα της Ενωσης Θεολόγων ν. Λάρισας Χάρη Ανδρεόπουλου
στην εφημ. "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" (Κυριακή, 3/8/2008, σελ. 11) και (φωτ.) στη "ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ" (21/8/2008, σελ. 11) .