Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Ο Ιησούς και οι μαθητές - Μια ιστορία διδακτική...


Mια ιστορία (παρ' ανωνύμου) διδακτική *....

Ο Ιησούς και οι μαθητές

Βλέποντας το πλήθος των ανθρώπων να τους ακολουθεί, ο Ιησούς ανέβηκε στο βουνό. Μόλις κάθισε, οι μαθητές του κάθισαν κι αυτοί γύρω του. Σήκωσε τότε τα μάτια του προς τους ουρανούς και είπε:

- Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι διότι σ’ αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι αυτοί που υποφέρουν γιατί αυτοί θα παρηγορηθούν. Μακάριοι οι πραείς γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη...

Όταν τελείωσε ο Ιησούς, ο Πέτρος ρώτησε:

- Πρέπει να τα γράψουμε όλα αυτά;

Ο Ανδρέας ρώτησε:

- Πρέπει να τα μάθουμε όλα αυτά;

Ο Ιάκωβος:

- Και πρέπει να τα μάθουμε απέξω;

Ο Φίλιππος πρόσθεσε:

- Είναι πολύ δύσκολα.

Ο Ιωάννης είπε:

- Δεν έφερα χαρτί.

Ο Θωμάς είπε:

- Δεν έφερα στυλό.

Ανήσυχος, ο Βαρθολομαίος ρώτησε:

- Την επόμενη φορά θα έχει και τεστ;

Ο Μάρκος ρώτησε χαμηλόφωνα το διπλανό του:

- Με ποιο «ι» γράφεται η λέξη «πραείς»;

Ο Ματθαίος σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να περιμένει τους άλλους, λέγοντας δυνατά:

- Πάω στην τουαλέτα.

Ο Σίμων κοίταξε το ρολόι του και σχολίασε:

- Όπου να ναι, χτυπάει.

Τέλος, ο Ιούδας ρώτησε το Δάσκαλο:

- Κύριε, μπορείς να επαναλάβεις αυτό που είπες για τους φτωχούς;
Εκείνη τη στιγμή πλησιάζει τον Ιησού ένα μέλος της Επιτροπής για την Εκπαιδευτική Πολιτική του Κράτους και τον ρωτά:

- Κύριε, αναρωτηθήκατε μεταγνωστικά για το σημερινό σας μάθημα;

- Ποιος ήταν ο σκοπός και οι επιμέρους στόχοι της σημερινής σας διδασκαλίας;

- Ποιες ήταν οι αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν στη μάθησή τους οι μαθητές σας;

- Ποιες ικανότητες και δεξιότητες ανέπτυξαν και ποιες συμπεριφορές υιοθέτησαν οι μαθητές σας με το σημερινό μάθημα;

- Προβληματιστήκατε για την αποχώρηση του μαθητή σας;

- Γιατί δε μοιράσατε εποπτικό υλικό στο σημερινό σας μάθημα;

- Γιατί δε χρησιμοποιήσατε ομαδοσυνεργατική διδασκαλία;

- Γιατί δε χρησιμοποιήσατε τεχνικές εκπαίδευσης ενηλίκων: εργασία σε ομάδες, παιχνίδι ρόλων κλπ;

- Γιατί χρησιμοποιήσατε μετωπική διδασκαλία; Θεωρείτε ότι ήταν η καταλληλότερη;

Σ’ αυτό το σημείο, ο Ιησούς γονάτισε σε ένα βράχο και έκλαψε...

___________________

* Μας κοινοποιήθηκε από συναδέλφους και, ειλικρινά, επειδή μας άρεσε, ως περιέχουσα πολλά - κι' επίκαιρα - διδακτικά μηνύματα, την αναδημοσιεύουμε!

2 σχόλια:

Haris Andreopoulos είπε...

Ο αγαπητός συνάδελφος εκ Κρήτης Χριστόφορος Αρβανίτης, με παρέμβασή του στο F/B έχει σχολιάσει, ως κατωτέρω, το εν λόγω κείμενο ("Ο Ιησούς και οι μαθητές")"

"Ειλικρινά θα μπορούσα να πώ... καταπληκτικό, αλλά θα ακύρωνα τον ίδιο μου τον εαυτό ως σύχρονο δάσκαλο. Κάποια πράγματα είναι μοναδικά στην εποχή τους. Η επί του Ορους Ομιλία δεν ανήκει σε κανένα μοντέλο εκπαίδευσης πόσο μάλλον σε ένα συγχρο...νο σχολείο με θεσμικές απαιτήσεις. Ο τρόπος διδασκαλίας του Ιησού δεν είναι θεσμικός. Αποτελεί τρόπο διδασκαλίας των περιοδευόντων προφητών της εποχής του. Δίδασκε κάνοντας περιοδείες και όχι στήνοντας ένα σχολείο παροχής γνώσεων και σκέψεων πρός τους μαθητές του. Οι μαθητές του επίσης δεν έχουν τη σημασία του σύγχρονου μαθητή. Αποτελούν περισσότερο συνοδοί και σύντροφοι παρά άνθρωποι που πήγαν κοντά του για να μάθουν τις γνώσεις της εποχής εκείνης. Οπότε, λυπάμαι. Αυτό το οποίο στην αρχή σου σου δίνει την αίσθηση του ωραίου, στην συνέχεια αρχίζει να ξεθωριάζει. Αυτή η μεταφορά δεν ακυρώνει σε καμία περίπτωση τη σύγχρονη εκπαιδευτική διδασκαλία, η οποία κινείται σε ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο απότι ο Ιησούς. Ο εντυπωσιασμός δεν οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα. Η πραγματικότητα είναι πολλή διαφορετική από αυτή που εκλεμβάνεται φαντασιακά σε αυτό το κείμενο. Μιά τέτοιου είδους διδασκαλία ή ένας τέτοιου είδους διάλογος δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί παρα μόνο με μεταφορά στη σύγχρονη εποχή. Τίθεται, όμως το ερώτημα. Πώς οι συντάκτες του κειμένου είναι τόσο σίγουροι και την απόρριψη όλων αυτών από μέρους του Ιησού? Ο Ιησούς ζεί στην εποχή του. Στα ιστορικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δεδομένα του καιρού του και χρησιμοποιεί το μοντέλο της περιοδείας για να διδάξει. Πώς λοιπόν αποκλείουμε μια σύγχρονη επιλογή για τον ίδιο αν τον μεταφέρουμε στο σήμερα? Το λάθος πιστεύω πώς βρίσκεται στη μέθοδο. Μεταφέρουμε το πρόσωπο από το παρελθόν στό σήμερα, ξεχνώντας να εντάξουμε αυτό το πρόσωπο στο σήμερα και να του δώσουμε την κουλτούρα του σήμερα. Κάνοντας αυτό το λάθος το βάζουμε στο τέλος να κλαίει. Ε δε νομίζω..."

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Από το σχόλιο του κ. Χριστόφορου Αρβανίτη κρατώ το "θα ακύρωνα τον ίδιο μου τον εαυτό ως σύγχρονο δάσκαλο".

Πότε επιτέλους θα ακυρώσουμε τον εαυτό μας ως σύγχρονοςυς δασκάλους και θα μιλήσουμε όπως τον Χριστό και όπως τους Αγίους; Αυτό είναι το μέγα ζητούμενο.