"ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" της Κυριακής (4/1/2009):
«Οχι» στον όρκο λένε
και οι μητροπολίτες*
* Με την πρόταση του Aρχιεπισκόπου Ιερώνυμου φαίνεται να συντάσσεται η συντριπτική πλειονότητα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας
Tου Νίκου Παπαχρήστου
Αίσθηση, προβληματισμό και έντονες συζητήσεις προκάλεσε στο εσωτερικό της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος -και όχι μόνον- η τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερώνυμου, στη συνέντευξη που παραχώρησε την περασμένη Κυριακή στην «Κ», σχετικά με τον θρησκευτικό όρκο και το ενδεχόμενο κατάργησής του.
Ηταν η πρώτη φορά που Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας δήλωνε δημόσια πως «η κατάργηση του θρησκευτικού όρκου δεν δημιουργεί πρόβλημα στην Εκκλησία», υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα πως ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός απαγόρευσε κάθε είδους όρκο με την εντολή Του, «μη ομόσαι όλως». Ετσι, ο κ. Ιερώνυμος έδειξε πως η όποια μελλοντική διευθέτηση του συγκεκριμένου ζητήματος, που κατά το παρελθόν και μόνο η ανακίνησή του αποτελούσε casus belli για την Ιεραρχία, αφορά την Πολιτεία, η οποία άλλωστε καθιέρωσε αυτή τη μορφή ορκοδοσίας. Με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο φαίνεται να συντάσσεται η συντριπτική πλειονότητα της Ιεραρχίας, με εξαίρεση ίσως τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμο, που εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για τη χρονική στιγμή που «άνοιξε» ένα τόσο σημαντικό θέμα. H «Κ» φιλοξενεί ενδεικτικές τοποθετήσεις μητροπολιτών.
Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος
"Πολύ σημαντικό ζήτημα"
«Προσωπικά δεν διαφωνώ με την τοποθέτηση του μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου, πολύ περισσότερο όταν αναφέρεται στις εντολές του Κυρίου που είπε να μην ορκιζόμαστε καθόλου. Αλλά όμως στην όλη τοποθέτηση του ζητήματος και σε μια στιγμή που δεν έχει τεθεί από καμία άλλη πλευρά, νομίζω ότι δεν μπορούμε να το απλουστεύσουμε γιατί είναι πολύ σημαντικό και για την ίδια την Πολιτεία. Εάν δεν ήταν σημαντικό, θα το είχε ήδη καταργήσει», δηλώνει στην «Κ» ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος. Ο ιεράρχης σημειώνει ότι «η χρήση του όρκου είναι υπόθεση 2.000 χρόνων, με αναφορές στην Παλαιά αλλά και στην Καινή Διαθήκη» και αναγνωρίζει ότι στην πρακτική του μορφή, είτε ως βεβαιωτικός είτε ως υποσχετικός, αφορά την Πολιτεία, όπως για παράδειγμα «στη διάκριση αξιόπιστων ή μη μαρτύρων στη Δικαιοσύνη». Ωστόσο ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης απέφυγε να δώσει μια σαφή απάντηση στο ερώτημα γιατί οι ιεράρχες μετά την εκλογή τους δίνουν διαβεβαίωση και όχι θρησκευτικό όρκο ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας. «Βάζουμε το χέρι στην καρδιά. Δεν μπορούμε επί του ιερού Ευαγγελίου γιατί είναι η ζωή και η αναπνοή μας», υποστηρίζει και ερωτηθείς εάν η εφαρμογή της «διαβεβαίωσης» για τους αρχιερείς -που επί της ουσίας είναι πολιτικός «όρκος»- συνδέεται με την υποχρέωσή τους να είναι συνεπείς με το «μη ομόσαι όλως» του Χριστού, δηλώνει: «Νομίζω ότι είναι μια διάκριση για τους αρχιερείς λόγω του αξιώματος και της θέσεώς τους και έχει εξευρεθεί αυτός ο τρόπος διαβεβαιώσεως που είναι υποσχετικός όρκος όταν λέει ότι θα τηρήσουμε το Σύνταγμα. Επίσης επειδή ο όρκος των οργάνων της Πολιτείας δίδεται ενώπιον των αρχιερέων, δεν μπορεί ο ίδιος (ο ιεράρχης) να είναι και αυτοορκιζόμενος επί του ιερού Ευαγγελίου». Πάντως ο κ. Ανθιμος εκτιμά πως μια ενδεχόμενη κατάργηση του θρησκευτικού όρκου δεν θα διαταράξει τις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας.
Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος
"Ορθή επανεξέταση"
Απόλυτα σύμφωνος με τις θέσεις που διατύπωσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, δηλώνει στην «Κ» ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, τακτικός καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών. «Ο θρησκευτικός όρκος επεβλήθη κάτω από ένα πολιτειοκρατικό σχήμα και εφαρμόζεται υπό την προοπτική της υποχρεωτικής του διάστασης. Θεωρώ ότι δεν μπορεί να είναι υποχρεωτικός για κανέναν. Ειδικότερα για τους ανθρώπους της Εκκλησίας και ιδιαίτερα της Ορθόδοξης, όπου η ορκοδοσία είναι απαγορευτική, επιβάλλεται να επανεξετάσουμε με ορθά εκκλησιολογικά δεδομένα την αναθεώρηση αυτής της υποχρέωσης», τονίζει ο κ. Χρυσόστομος: «Μια τέτοια ορκοδοσία υπάρχει επειδή το επιβάλλει ένας νόμος και προβλέπεται από μια συνταγματική διάταξη. Η αναζήτηση πολιτικού τρόπου για την εφαρμογή ενός όρκου σε πολιτειακό επίπεδο είναι θέμα της Πολιτείας. Η αναθεώρηση τέτοιων διατάξεων δεν επηρεάζει τις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας».
Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος
"Δεν μας προσδίδει κανένα κύρος"
Την επανεξέταση του ζητήματος του θρησκευτικού όρκου είχε υποστηρίξει πριν από μερικά χρόνια, μαζί με άλλους αρχιερείς, ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος. Συνάντησαν, ωστόσο, την άρνηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και πολλών μητροπολιτών που δεν ήθελαν να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση. «Είναι πολύ σοβαρή η άποψη που διατύπωσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Η Πολιτεία καλείται να κρίνει εάν και κατά πόσο αυτό τη διευκολύνει. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ζούμε σε μια εκκοσμικευμένη εποχή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τίθενται θέματα που αφορούν τις σχέσεις της Εκκλησίας με την Κοινωνία και της Εκκλησίας με την Πολιτεία. Η Εκκλησία θα πρέπει να αντιληφθεί ότι έχει ένα καθαρά πνευματικό, ποιμαντικό και κοινωνικό ρόλο να διαδραμματίσει σε αυτή την Κοινωνία. Χρειάζεται από την πλευρά μας ιεραποστολή και κατήχηση. Δηλαδή να έχουμε πλήρη ταύτιση με τον αληθινό ρόλο που καλούμαστε να αναλάβουμε σήμερα. Δεν νομίζω ότι αποκτά κανένα κύρος ούτε ωφελείται σε τίποτα το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας μας από τέτοιες διαδικασίες όπως είναι ο όρκος», επισημαίνει στην «Κ».
Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος
"Σωστά το έθεσε πρώτος"
Ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας που έχει προσλάβει σήμερα η ελληνική κοινωνία αποτελεί για τον μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομο έναν από τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος. «Αλλωστε, όπως πολύ σωστά δήλωσε στην «Κ» ο Αρχιεπίσκοπος, ο Χριστός δεν προέβλεψε αλλά απαγόρευσε τον όρκο. Από την άλλη πλευρά δεν είναι σωστό να δεχόμαστε κάποιοι να μας κοροϊδεύουν και να μας εμπαίζουν όταν ορκίζονται σε κάτι που δεν πιστεύουν, με το οποίο δεν έχουν καμία σχέση και επομένως αυτά που θα πουν δεν έχουν νόημα, δεν τους δεσμεύουν. Ολα αυτά κάποια στιγμή θα αλλάξουν, θα τροποποιηθούν. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να ορκίζονται στο Ευαγγέλιο (σ.σ. βουλευτές, και υπουργοί) ότι θα τηρήσουν το Σύνταγμα και να το παραβαίνουν. Πολύ σωστά ο Αρχιεπίσκοπος έθεσε πρώτος το θέμα, ότι δεν χρειάζεται ο όρκος».
Η ορκοδοσία επιβλήθηκε από τους Βαυαρούς
«Διαβεβαιούμαι επί τη Αρχιερωσύνη μου ότι θα εκπληρώ τη θεία χάριτι τα αρχιερατικά μου καθήκοντα μετά πάσης σπουδής και δυνάμεως, τηρών απαρασαλεύτως τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς Κανόνας και τας ιεράς Παραδόσεις, διαδηλώ δε υπακοήν εις το Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους».
Αυτή είναι η διαβεβαίωση που δίνουν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αμέσως μετά την εκλογή τους οι νέοι μητροπολίτες και ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Στην πραγματικότητα είναι η μοναδική πολιτικού χαρακτήρα διαβεβαίωση που προβλέπεται με νόμο του ελληνικού κράτους -αντί του καθιερωμένου θρησκευτικού όρκου- και αφορά αποκλειστικά τους λειτουργούς της επικρατούσης θρησκείας. Αντιθέτως, όλοι οι υπόλοιποι πολίτες, μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και οι βουλευτές, όταν απαιτηθεί δίνουν τον θρησκευτικό όρκο, θέτοντας μάλιστα την παλάμη του δεξιού τους χεριού, εφόσον είναι χριστιανοί, επί του ιερού Ευαγγελίου. Η εξαίρεση των κληρικών από τον θρησκευτικό όρκο συνδέεται ευθέως με την υποχρέωσή τους να είναι συνεπείς με τον λόγο του Χριστού, ο οποίος απαγόρευσε κάθε μορφή ορκοδοσίας.
«Την ορκοδοσία δεν την επέβαλε η Εκκλησία αλλά το «ανορθόδοξο» νεοσύστατο ελληνικό κράτος την εποχή της βαυαροκρατίας, δηλαδή επί βασιλείας του ρωμαιοκαθολικού Οθωνος και αντιβασιλείας του προτεστάντου Μάουρερ», αναφέρει ο εκπαιδευτικός κ. Χάρης Ανδρεόπουλος, γενικός γραμματέας της Ενωσης Θεολόγων Λάρισας, ο οποίος ανήκει στους υποστηρικτές της κατάργησης του θρησκευτικού όρκου. «Στόχος του νεοσύστατου κράτους ήταν να «αξιοποιήσει» τη θρησκευτική συνείδηση των διαδίκων, των μαρτύρων και εν γένει των διοικουμένων για τους δικούς του σκοπούς», σημειώνει ο κ. Ανδρεόπουλος. Ο καθηγητής Κοινωνιολογίας του Χριστιανισμού Γ. Μαντζαρίδης, στο βιβλίο του «Χριστιανική Ηθική» (εκδ. Πουρναρα, 1995) σημειώνει πως εξαιτίας των επιδιώξεων της βαυαροκρατίας προκλήθηκε η έντονη διαμάχη ανάμεσα στους ιερείς Κωνσταντίνο Οικονόμο εξ Οικονόμων και τον Θεόκλητο Φαρμακίδη. Ο Οικονόμος υποστήριξε ότι οι χριστιανοί δεν πρέπει να ορκίζονται, ενώ ο Φαρμακίδης θεώρησε τον όρκο επιτρεπτό, ιδίως όταν επιβάλλεται από την πολιτεία. Σε εγκύκλιο σημείωμα που εξέδωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1849 «Προς τους απανταχού Ορθοδόξους» και υπογράφεται και από τους Πατριάρχες Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων στηλιτεύεται η θέση του Φαρμακίδη ότι η χριστιανική πίστη δεν απαγορεύει τον όρκο Με την συνέντευξή του στην «Κ» o Αρχιεπίσκοπος ανέδειξε τη θεολογική διάσταση του θέματος με αποτέλεσμα να διαλύσει τη σύγχυση και τους μύθους», τονίζει ο κ. Ανδρεόπουλος.
- Η χρήση του θρησκευτικού όρκου έφερε κατά καιρούς σε δύσκολη θέση την ελληνική πολιτεία, η οποία πρόσφατα καταδικάσθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Στη συγκεκριμένη υπόθεση το ΕΔΔΑ έκρινε πως υπήρξε παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας ενός 32χρονου δικηγόρου γιατί εξαναγκάστηκε να αποκαλύψει δημόσια τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις κατά τη διάρκεια ορκωμοσίας του ενώπιον του δικαστηρίου.
- Το 1998 το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) με την υπ' αριθμ. 2601 απόφασή του, έκρινε νόμιμο το δικαίωμα να αρνηθεί να ορκισθεί εκείνος που επικαλείται κώλυμα για λόγους θρησκευτικής συνείδησης. Με την απόφαση δικαιώθηκε απόφοιτος του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ο οποίος προσέφυγε κατά της πράξεως του προέδρου του τμήματος που επέβαλλε υποχρεωτικά θρησκευτικό όρκο.
- Το 2005 το στρατοδικείο Θεσσαλονίκης δικαίωσε αξιωματικό ο οποίος είχε αρνηθεί να δώσει θρησκευτικό όρκο, προκειμένου να αναλάβει τα καθήκοντά του ως στρατοδίκης, δηλώνοντας ότι του το απαγορεύει το ορθόδοξο δόγμα που πιστεύει. Το δικαστήριο δέχθηκε να δώσει διαβεβαίωση, επικαλούμενος την τιμή και τη συνείδηση του.
* Ρεπορτάζ στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" της Κυριακής (4/1/2009, σελ. 1 και 8, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100071_04/01/2009_298193)
«Οχι» στον όρκο λένε
και οι μητροπολίτες*
* Με την πρόταση του Aρχιεπισκόπου Ιερώνυμου φαίνεται να συντάσσεται η συντριπτική πλειονότητα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας
Tου Νίκου Παπαχρήστου
Αίσθηση, προβληματισμό και έντονες συζητήσεις προκάλεσε στο εσωτερικό της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος -και όχι μόνον- η τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερώνυμου, στη συνέντευξη που παραχώρησε την περασμένη Κυριακή στην «Κ», σχετικά με τον θρησκευτικό όρκο και το ενδεχόμενο κατάργησής του.
Ηταν η πρώτη φορά που Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας δήλωνε δημόσια πως «η κατάργηση του θρησκευτικού όρκου δεν δημιουργεί πρόβλημα στην Εκκλησία», υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα πως ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός απαγόρευσε κάθε είδους όρκο με την εντολή Του, «μη ομόσαι όλως». Ετσι, ο κ. Ιερώνυμος έδειξε πως η όποια μελλοντική διευθέτηση του συγκεκριμένου ζητήματος, που κατά το παρελθόν και μόνο η ανακίνησή του αποτελούσε casus belli για την Ιεραρχία, αφορά την Πολιτεία, η οποία άλλωστε καθιέρωσε αυτή τη μορφή ορκοδοσίας. Με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο φαίνεται να συντάσσεται η συντριπτική πλειονότητα της Ιεραρχίας, με εξαίρεση ίσως τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμο, που εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για τη χρονική στιγμή που «άνοιξε» ένα τόσο σημαντικό θέμα. H «Κ» φιλοξενεί ενδεικτικές τοποθετήσεις μητροπολιτών.
Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος
"Πολύ σημαντικό ζήτημα"
«Προσωπικά δεν διαφωνώ με την τοποθέτηση του μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου, πολύ περισσότερο όταν αναφέρεται στις εντολές του Κυρίου που είπε να μην ορκιζόμαστε καθόλου. Αλλά όμως στην όλη τοποθέτηση του ζητήματος και σε μια στιγμή που δεν έχει τεθεί από καμία άλλη πλευρά, νομίζω ότι δεν μπορούμε να το απλουστεύσουμε γιατί είναι πολύ σημαντικό και για την ίδια την Πολιτεία. Εάν δεν ήταν σημαντικό, θα το είχε ήδη καταργήσει», δηλώνει στην «Κ» ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος. Ο ιεράρχης σημειώνει ότι «η χρήση του όρκου είναι υπόθεση 2.000 χρόνων, με αναφορές στην Παλαιά αλλά και στην Καινή Διαθήκη» και αναγνωρίζει ότι στην πρακτική του μορφή, είτε ως βεβαιωτικός είτε ως υποσχετικός, αφορά την Πολιτεία, όπως για παράδειγμα «στη διάκριση αξιόπιστων ή μη μαρτύρων στη Δικαιοσύνη». Ωστόσο ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης απέφυγε να δώσει μια σαφή απάντηση στο ερώτημα γιατί οι ιεράρχες μετά την εκλογή τους δίνουν διαβεβαίωση και όχι θρησκευτικό όρκο ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας. «Βάζουμε το χέρι στην καρδιά. Δεν μπορούμε επί του ιερού Ευαγγελίου γιατί είναι η ζωή και η αναπνοή μας», υποστηρίζει και ερωτηθείς εάν η εφαρμογή της «διαβεβαίωσης» για τους αρχιερείς -που επί της ουσίας είναι πολιτικός «όρκος»- συνδέεται με την υποχρέωσή τους να είναι συνεπείς με το «μη ομόσαι όλως» του Χριστού, δηλώνει: «Νομίζω ότι είναι μια διάκριση για τους αρχιερείς λόγω του αξιώματος και της θέσεώς τους και έχει εξευρεθεί αυτός ο τρόπος διαβεβαιώσεως που είναι υποσχετικός όρκος όταν λέει ότι θα τηρήσουμε το Σύνταγμα. Επίσης επειδή ο όρκος των οργάνων της Πολιτείας δίδεται ενώπιον των αρχιερέων, δεν μπορεί ο ίδιος (ο ιεράρχης) να είναι και αυτοορκιζόμενος επί του ιερού Ευαγγελίου». Πάντως ο κ. Ανθιμος εκτιμά πως μια ενδεχόμενη κατάργηση του θρησκευτικού όρκου δεν θα διαταράξει τις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας.
Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος
"Ορθή επανεξέταση"
Απόλυτα σύμφωνος με τις θέσεις που διατύπωσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, δηλώνει στην «Κ» ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, τακτικός καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών. «Ο θρησκευτικός όρκος επεβλήθη κάτω από ένα πολιτειοκρατικό σχήμα και εφαρμόζεται υπό την προοπτική της υποχρεωτικής του διάστασης. Θεωρώ ότι δεν μπορεί να είναι υποχρεωτικός για κανέναν. Ειδικότερα για τους ανθρώπους της Εκκλησίας και ιδιαίτερα της Ορθόδοξης, όπου η ορκοδοσία είναι απαγορευτική, επιβάλλεται να επανεξετάσουμε με ορθά εκκλησιολογικά δεδομένα την αναθεώρηση αυτής της υποχρέωσης», τονίζει ο κ. Χρυσόστομος: «Μια τέτοια ορκοδοσία υπάρχει επειδή το επιβάλλει ένας νόμος και προβλέπεται από μια συνταγματική διάταξη. Η αναζήτηση πολιτικού τρόπου για την εφαρμογή ενός όρκου σε πολιτειακό επίπεδο είναι θέμα της Πολιτείας. Η αναθεώρηση τέτοιων διατάξεων δεν επηρεάζει τις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας».
Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος
"Δεν μας προσδίδει κανένα κύρος"
Την επανεξέταση του ζητήματος του θρησκευτικού όρκου είχε υποστηρίξει πριν από μερικά χρόνια, μαζί με άλλους αρχιερείς, ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος. Συνάντησαν, ωστόσο, την άρνηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και πολλών μητροπολιτών που δεν ήθελαν να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση. «Είναι πολύ σοβαρή η άποψη που διατύπωσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Η Πολιτεία καλείται να κρίνει εάν και κατά πόσο αυτό τη διευκολύνει. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ζούμε σε μια εκκοσμικευμένη εποχή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τίθενται θέματα που αφορούν τις σχέσεις της Εκκλησίας με την Κοινωνία και της Εκκλησίας με την Πολιτεία. Η Εκκλησία θα πρέπει να αντιληφθεί ότι έχει ένα καθαρά πνευματικό, ποιμαντικό και κοινωνικό ρόλο να διαδραμματίσει σε αυτή την Κοινωνία. Χρειάζεται από την πλευρά μας ιεραποστολή και κατήχηση. Δηλαδή να έχουμε πλήρη ταύτιση με τον αληθινό ρόλο που καλούμαστε να αναλάβουμε σήμερα. Δεν νομίζω ότι αποκτά κανένα κύρος ούτε ωφελείται σε τίποτα το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας μας από τέτοιες διαδικασίες όπως είναι ο όρκος», επισημαίνει στην «Κ».
Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος
"Σωστά το έθεσε πρώτος"
Ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας που έχει προσλάβει σήμερα η ελληνική κοινωνία αποτελεί για τον μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομο έναν από τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος. «Αλλωστε, όπως πολύ σωστά δήλωσε στην «Κ» ο Αρχιεπίσκοπος, ο Χριστός δεν προέβλεψε αλλά απαγόρευσε τον όρκο. Από την άλλη πλευρά δεν είναι σωστό να δεχόμαστε κάποιοι να μας κοροϊδεύουν και να μας εμπαίζουν όταν ορκίζονται σε κάτι που δεν πιστεύουν, με το οποίο δεν έχουν καμία σχέση και επομένως αυτά που θα πουν δεν έχουν νόημα, δεν τους δεσμεύουν. Ολα αυτά κάποια στιγμή θα αλλάξουν, θα τροποποιηθούν. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να ορκίζονται στο Ευαγγέλιο (σ.σ. βουλευτές, και υπουργοί) ότι θα τηρήσουν το Σύνταγμα και να το παραβαίνουν. Πολύ σωστά ο Αρχιεπίσκοπος έθεσε πρώτος το θέμα, ότι δεν χρειάζεται ο όρκος».
Η ορκοδοσία επιβλήθηκε από τους Βαυαρούς
«Διαβεβαιούμαι επί τη Αρχιερωσύνη μου ότι θα εκπληρώ τη θεία χάριτι τα αρχιερατικά μου καθήκοντα μετά πάσης σπουδής και δυνάμεως, τηρών απαρασαλεύτως τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς Κανόνας και τας ιεράς Παραδόσεις, διαδηλώ δε υπακοήν εις το Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους».
Αυτή είναι η διαβεβαίωση που δίνουν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αμέσως μετά την εκλογή τους οι νέοι μητροπολίτες και ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Στην πραγματικότητα είναι η μοναδική πολιτικού χαρακτήρα διαβεβαίωση που προβλέπεται με νόμο του ελληνικού κράτους -αντί του καθιερωμένου θρησκευτικού όρκου- και αφορά αποκλειστικά τους λειτουργούς της επικρατούσης θρησκείας. Αντιθέτως, όλοι οι υπόλοιποι πολίτες, μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και οι βουλευτές, όταν απαιτηθεί δίνουν τον θρησκευτικό όρκο, θέτοντας μάλιστα την παλάμη του δεξιού τους χεριού, εφόσον είναι χριστιανοί, επί του ιερού Ευαγγελίου. Η εξαίρεση των κληρικών από τον θρησκευτικό όρκο συνδέεται ευθέως με την υποχρέωσή τους να είναι συνεπείς με τον λόγο του Χριστού, ο οποίος απαγόρευσε κάθε μορφή ορκοδοσίας.
«Την ορκοδοσία δεν την επέβαλε η Εκκλησία αλλά το «ανορθόδοξο» νεοσύστατο ελληνικό κράτος την εποχή της βαυαροκρατίας, δηλαδή επί βασιλείας του ρωμαιοκαθολικού Οθωνος και αντιβασιλείας του προτεστάντου Μάουρερ», αναφέρει ο εκπαιδευτικός κ. Χάρης Ανδρεόπουλος, γενικός γραμματέας της Ενωσης Θεολόγων Λάρισας, ο οποίος ανήκει στους υποστηρικτές της κατάργησης του θρησκευτικού όρκου. «Στόχος του νεοσύστατου κράτους ήταν να «αξιοποιήσει» τη θρησκευτική συνείδηση των διαδίκων, των μαρτύρων και εν γένει των διοικουμένων για τους δικούς του σκοπούς», σημειώνει ο κ. Ανδρεόπουλος. Ο καθηγητής Κοινωνιολογίας του Χριστιανισμού Γ. Μαντζαρίδης, στο βιβλίο του «Χριστιανική Ηθική» (εκδ. Πουρναρα, 1995) σημειώνει πως εξαιτίας των επιδιώξεων της βαυαροκρατίας προκλήθηκε η έντονη διαμάχη ανάμεσα στους ιερείς Κωνσταντίνο Οικονόμο εξ Οικονόμων και τον Θεόκλητο Φαρμακίδη. Ο Οικονόμος υποστήριξε ότι οι χριστιανοί δεν πρέπει να ορκίζονται, ενώ ο Φαρμακίδης θεώρησε τον όρκο επιτρεπτό, ιδίως όταν επιβάλλεται από την πολιτεία. Σε εγκύκλιο σημείωμα που εξέδωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1849 «Προς τους απανταχού Ορθοδόξους» και υπογράφεται και από τους Πατριάρχες Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων στηλιτεύεται η θέση του Φαρμακίδη ότι η χριστιανική πίστη δεν απαγορεύει τον όρκο Με την συνέντευξή του στην «Κ» o Αρχιεπίσκοπος ανέδειξε τη θεολογική διάσταση του θέματος με αποτέλεσμα να διαλύσει τη σύγχυση και τους μύθους», τονίζει ο κ. Ανδρεόπουλος.
- Η χρήση του θρησκευτικού όρκου έφερε κατά καιρούς σε δύσκολη θέση την ελληνική πολιτεία, η οποία πρόσφατα καταδικάσθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Στη συγκεκριμένη υπόθεση το ΕΔΔΑ έκρινε πως υπήρξε παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας ενός 32χρονου δικηγόρου γιατί εξαναγκάστηκε να αποκαλύψει δημόσια τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις κατά τη διάρκεια ορκωμοσίας του ενώπιον του δικαστηρίου.
- Το 1998 το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) με την υπ' αριθμ. 2601 απόφασή του, έκρινε νόμιμο το δικαίωμα να αρνηθεί να ορκισθεί εκείνος που επικαλείται κώλυμα για λόγους θρησκευτικής συνείδησης. Με την απόφαση δικαιώθηκε απόφοιτος του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ο οποίος προσέφυγε κατά της πράξεως του προέδρου του τμήματος που επέβαλλε υποχρεωτικά θρησκευτικό όρκο.
- Το 2005 το στρατοδικείο Θεσσαλονίκης δικαίωσε αξιωματικό ο οποίος είχε αρνηθεί να δώσει θρησκευτικό όρκο, προκειμένου να αναλάβει τα καθήκοντά του ως στρατοδίκης, δηλώνοντας ότι του το απαγορεύει το ορθόδοξο δόγμα που πιστεύει. Το δικαστήριο δέχθηκε να δώσει διαβεβαίωση, επικαλούμενος την τιμή και τη συνείδηση του.
* Ρεπορτάζ στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" της Κυριακής (4/1/2009, σελ. 1 και 8, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100071_04/01/2009_298193)
2 σχόλια:
Συμφωνώ ότι ο όρκος δεν είναι επιτρεπτός από το Ευαγγέλιο. Άρα η κατάργησή του δεν θίγει καθόλου την ευαγγελική αλήθεια. Ωστόσο είναι λάθος του Αρχιεπισκόπου να θέτει αυτό το ζήτημα, το οποίο εύκολα (και ο ίδιος άλλωστε το είπε) μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντιεκκλησιαστικό μέτρο. Αντί για την κατάργηση του όρκου θα μπορούσε να προτείνει την κατάργηση του Συμφώνου Πορνικής Συμβίωσης ή την απόσυρση των εγκυκλίων για τα θρησκευτικά. Επιλέγει να μιλήσει για κάτι που μάλλον ενθαρρύνει το ΣΥΡΙΖΑ παρά επιβάλλει τη χριστιανική κατά του όρκου διδασκαλία. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την πρόταση του Αρχιεπισκόπου εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ με δήλωσή του συμφώνησε και πάλι με τον Αρχιεπίσκοπο! (Είχε υπάρξει συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ - Αρχιεπισκόπου και ως προς τις αιτίες εξέγερσης των νέων! ! !)
Όσο για τη συμφωνία επισκόπων με τον Αρχιεπίσκοπο για διαβάστε και αυτή την ενδιαφέρουσα ανάρτηση:
http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2009/01/blog-post_03.html
Σε πρόσφατο άρθρο μας ( http://theologylar.blogspot.com/2008/12/blog-post_349.html )
μ' αφορμή τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου, επισημάναμε το "απόλυτο δίκιο" που έχει ο κ. Ιερώνυμος, επισημαίνονταις ότι
«η προσπάθεια της κατάργησης του θρησκευτικού όρκου, έτσι όπως επιδιώκεται σήμερα, δεν υποκρύπτει ενδιαφέρον για συνέπεια και ειλικρίνεια, αλλά έχει γίνει κι’ αυτή ένα αντιθρησκευτικό ιδεολόγημα».
Νομίζουμε ότι με την επισήμανση αυτή γίνεται σαφέσταση η διαφορά ανάμεσα στις (ορθόδοξες θεολογικές)απόψεις του Μακαριωτάτου και στις ιδεολογικοπολιτικές των εκφραστών του λεγομένου "κοσμικού κράτους" (etat laique).
Διαβάσαμε την (αξιόλογη, πράγματι) ιστοσελίδα την οποία μας προτείνετε, ωστόσο δεν θα μπούμε στο πειρασμό - για λόγους αρχής - να σχολιάσουμε τις εκεί καταγραφόμενες απόψεις τινών αρχιερέων. Αυτό μπορούν να το κάνουν οι αναγνώστες μας, όπως π.χ. το πράττετε σεις με τα γραφόμενα στο ημέτερο ιστολόγιο -και Σας ευχαριστούμε θερμά γι΄αυτό, για τον κόπο στον οποίο μπήκατε να μας γράψετε.
Σας ευχόμαστε νά' ναι το 2009 για Σας και την οικογένεια σας μια Καλή και Ευλογημένη Χρονιά!
Δημοσίευση σχολίου