Διάλεξη στη Χριστιανική Εστία για τα Θρησκευτικά

"EΛΕΥΘΕΡΙΑ",

Τρίτη, 30 Σεπτεμβρίου 2008, σελ. 18

"Οφείλουμε όλοι να δώσουμε το "παρών" μας..."

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΝΟΜΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ
Ανθίμου Γαζή 35, Λάρισα (ΤΚ 41222)
Τηλ. – Fax: 2410 – 618007
http://theologylar.blogspot.com/

Λάρισα, 29 Σεπτεμβρίου 2008

Προς: Toυς θεολόγους των Γυμνασίων, ΓΕ.Λ. και ΕΠΑ.Λ. του ν. Λάρισας

(Δια των κ.κ. Διευθυντών των Σχολικών Μονάδων)


ΘΕΜΑ: ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ *

Αγαπητοί συνάδελφοι,

καλή κι’ ευλογημένη σχολική χρονιά!


«Η αξία του μαθήματος των Θρησκευτικών στην εποχή της παγκοσμιοποίησης» είναι το λίαν επίκαιρο θέμα της διάλεξης που θα δώσει ο καθηγητής νευρολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ και θεολόγος κ. Σταύρος Μπαλογιάννης, σε εκδήλωση που διοργανώνει το παράρτημά μας, μ’ αφορμή τις γνωστές εξελίξεις (εγκύκλιοι για την απαλλαγή απ’ το μάθημα, κλπ.) και την αναστάτωση που αυτές προκάλεσαν στο χώρο των θεολόγων εκπαιδευτικών εξ αιτίας της έμμεσης αμφισβήτησης του μαθήματος.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Κυριακή, 5 Οκτωβρίου στις 6 μ.μ στην αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας (οδ. Ανθίμου Γαζή 35, απέναντι από το 1ο Γυμνάσιο).

Οφείλουμε όλοι να δώσουμε το "παρών" μας υπερασπίζοντας την αξία τόσο του μαθήματος, ως γνωστικού και μορφωτικού αγαθού, όσο και του παιδαγωγικού μας ρόλου. Εννοείται ότι είναι ευπρόσδεκτοι οι συνάδελφοι καθηγητές όλων των ειδικοτήτων, τόσο αυτοί που αγαπούν και στηρίζουν το μάθημα, όσοι και οι έχοντες μια κριτική στάση απέναντι σ’ αυτό. Τους καλούμε κι’ αυτούς να ρθούν. Πιστεύουμε ότι θα ωφεληθούν.

* Αγαπητοί συνάδελφοι, σας γνωρίζουμε ότι εδώ και ένα τρίμηνο έχει τεθεί σε δοκιμαστική λειτουργία ιστολόγιο («blog», http://theologylar.blogspot.com/ ), μέσω του οποίου αφ’ ενός παρέχεται διαρκής ενημέρωση για θέματα του κλάδου μας, αφ’ ετέρου δημοσιεύονται ανακοινώσεις επιστημονικών, συνδικαλιστικών φορέων και άρθρα διακεκριμένων πανεπιστημιακών καθηγητών με θεολογικό και ευρύτερο εκπαιδευτικό ενδιαφέρον. Περιμένουμε (στο e-mail: xaan62@gmail.com ) για δημοσίευση και το δικό σας άρθρο, τη δική σας παρέμβαση, τη δική σας άποψη για ότι σας απασχολεί, για ότι σας προβληματίζει σχετικά με το λειτούργημά μας.

Με εκτίμηση

Εκ μέρους της Διοικούσας Επιτροπής

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Βασ. Στεργιούλης
Επιτ. Λυκειάρχης

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Χάρης Ανδρεόπουλος
Καθηγητής του Γ/σιου Αρμενίου


-----------------------------

* ΔΙΑΒΙΒΑΣΘΗΚΕ με e-mail στις Σχολικές Μονάδες, μέσω της Δ/νσης B/θμιας Εκπ/σης ν. Λάρισας, τη Δευτέρα 29/09/2008

Απαραίτητος ο θρησκευτικός εγγραματισμός για τους νέους του 21ου αιώνα

Τα Θρησκευτικά πέρα

από τον κατηχητισμό *

Βασικός στόχος του υποχρεωτικού μαθήματος είναι ο θρησκευτικός εγγραμματισμός, απαραίτητος στους νέους του 21ου αιώνα

http://theology-xaris.blogspot.com/2008/09/21.html


* Ενα πολύ ενδιαφέρον άρθρο των θεολόγων Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κ.κ. Ολγας Γριζοπούλου και Πηγής Καζλάρη, στο ένθετο "Τέχνες και Γράμματα" της κυριακάτικης "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ" (28/09/2008, σελ. 7, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_28/09/2008_286112)

Διάλεξη για τα Θρησκευτικά

ΕΝΩΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ Ν. ΛΑΡΙΣΑΣ


Εκδήλωση για το μάθημα των Θρησκευτικών


«Η αξία του μαθήματος των Θρησκευτικών στην εποχή της παγκοσμιοποίησης» είναι το θέμα της διάλεξης που θα δώσει ο καθηγητής Νευρολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ και πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής κ. Σταύρος Μπαλογιάννης, σε εκδήλωση που διοργανώνει το παράρτημα ν. Λάρισας της Πανελλήνιας Ενωσης Θεολόγων (ΠΕΘ).

* Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Κυριακή, 5 Οκτωβρίου στις 6 το απόγευμα, στην αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας Λάρισας (οδ. Ανθίμου Γαζή 53, απέναντι από το 1ο Γυμνάσιο - Λύκειο).

Σε ανακοίνωση προς τα μέλη της η Ενωση Θεολόγων τονίζει ότι "οφείλουμε όλοι να δώσουμε το "παρών" μας υπερασπίζοντας την αξία τόσο του μαθήματος, ως γνωστικού και μορφωτικού αγαθού, όσο και του παιδαγωγικού μας ρόλου". Διευκρινίζεται δε ότι "εννοείται πως είναι ευπρόσδεκτοι οι συνάδελφοι καθηγητές όλων των ειδικοτήτων, τόσο αυτοί που αγαπούν και στηρίζουν το μάθημα, όσοι και οι έχοντες μια κριτική στάση απέναντι σ’ αυτό. Τους καλούμε κι’ αυτούς να ρθούν. Πιστεύουμε ότι θα ωφεληθούν".

ΠΕΘ: Aναγκαία μια (4η) διευκρινιστική εγκύκλιος!

ΠANEΛΛHNIOΣ ENΩΣIΣ ΘEOΛOΓΩN
Xαλκοκονδύλη 37 - 104 32 AΘHNA
Tηλ. 21052 24 180 FAX 21052 24 420
E-mail. 1. panenthe@otenet.gr . - 2. enosis@petheol.gr
Ιστοχώρος:www.petheol.gr Αθήνα 24-9-2008

Πρός Τόν άξιότιμον κύριον Ευριπίδην Στυλιανίδην Υπουργόν Εθνικής Παιδείας καί Θρησκευμάτων

Οδ. Ανδρέα Παπανδρέου 37 15180 ΜΑΡOΥΣΙ

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Επανερχόμαστε στό αίτημά μας, πού σάς είχαμε υποβάλλει μέ τήν επιστολή μας υπ' άριθμ. 157/5-9-2008, γιά τήν εκδοση νέας σαφούς καΙ ξεκάθαρα προσδιοριστικής εγκυκλίου τού ΥΠΕΠΘ πού νά ορίζει ότι γιά όλους τούς Ορθοδόξους μαθητές τό μάθημα τών θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό και δέν υπάρχει θέμα υποβολής απ' αυτούς ή τούς γονείς τους αιτήσεως απαλλαγής. Κύριε Υπουργέ, Εκφράζουμε τή λύπη μας και παρακαλούμε νά δεχθείτε τή νέα αυτή αιτησή μος

Την υποβάλλουμε γιά δυό πολύ σημαντικούς λόγους ( πού είχαμε άλλωστε προβλέψει), πού έγιναν ιδιαιτέρως πιεστικοί σήμερα:

α) Η υπ. αριθμ ΦI2/9771109744IΓI/26-8-2008 εγκύκλιός σας μέ θέμα "Απασχόληση μαθητών" δέν έχει φθάσει ακόμη στά Σχολεία κάποιων περιοχών καί κάποιων Διευθύνσεων. Πολύ θά θέλαμε νά μήν καθυστερεί σκοπίμως από όργανο τής εκπαιδευτικής Διοίκησης.

β) Σέ μερικά σχολεία έχει ήδη δημιουργηθεί ζήτημα μέ τήν αθρόα (μικρή ή μεγάλη) υποβολή αιτήσεων απαλλαγής από τό μάθημα τών θρησκευτικών. Κατά τις πληροφορίες μας τούτο συνέβη μέχρι σήμερα στήν Ηλεία, στήν Κώ, στή Ζάκυνθο, στή Μεσσηνία, στή Λακωνία, σέ κάποια σχολεία τήςΑθήνας καί αλλού Παρακαλούμε καί έλπίζουμε νά υπάρξει δική σας άμεση παρέμβαση καί κυρίως έκδοση νέας (τετάρτης) εγκυκλίου πού νά τακτοποιεί τελικώς τό θέμα

Μέ έξαιρετική έκτίμηση

Ο Πρόεδρος και

α.α ο Αντιπρόεδρος

Ηλίας Φραγκόπουλος

τ. Προϊστάμενος Γραφείου Δ.Ε.

Ο Γεν. Γραμματέας

Ηλίας Μπάκος

Δ.Ε. Δρ. θεολογίας-Φιλόλογος

Aπάντηση στην ΟΛΜΕ

Από τον συνάδελφο κ. Ιωάννη Μπεϊνά, εκ Πιερίας, λάβαμε και δημοσιεύουμε τη παρακάτω αρθρογραφική παρέμβαση - απάντηση στις θέσεις που εξέφρασε το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών:

"Με απέραντο θράσος και αναίδεια το ΔΣ της ΟΛΜΕ απέστειλε στα σχολεία της χώρας ένα κατάπτυστο κείμενο προϊόν φασιστικής νοοτροπίας και ιδεολογικής καθοδήγησης. Θέλοντας να επιβάλλουν στον ελληνικό χώρο ένα σχολείο άχρωμο, άοσμο και άθεο συνεχίζουν τον ύπουλο πόλεμο εναντίον της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης και του ελληνισμού. Με το πρόσχημα δήθεν της αθρόας προσέλευσης μεταναστών στην χώρα μας ζητούν το μάθημα των Θρησκευτικών να αλλάξει τον ορθόδοξο προσανατολισμό του και να γίνει θρησκειολογικό.

Και μάλιστα λόγω έλλειψης επιχειρημάτων επικαλούνται το 14ο άρθρο της σύμβασης των δικαιωμάτων του παιδιού των Ηνωμένων Εθνών για να στηρίξουν την απαρχαιωμένη κοσμοθεωρία τους. Και το κάνουν με τέτοιο ύπουλο και επιλεκτικό τρόπο που δεν καταλαβαίνουν πως αποκαλύπτουν και από ποιους καθοδηγούνται και ποιών κέντρων αποφάσεις προσπαθούν να επιβάλλουν. Ευτυχώς που στο ίδιο άρθρο στην παράγραφο 3 τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα που δεν επιδέχονται διαφορετικής ερμηνείας: «Η ελευθερία της δήλωσης της θρησκείας του (του παιδιού) ή των πεποιθήσεών του μπορεί να υπόκειται μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από το νόμο και που είναι αναγκαίοι για τη διαφύλαξη της δημόσιας ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας και των δημόσιων ηθών, ή των ελευθεριών των θεμελιωδών δικαιωμάτων των άλλων». Δεν είναι θεμελιώδες δικαίωμα του 90% των μαθητών του ορθόδοξου ελληνικού λαού να διδαχθεί την πίστη του; Με ποια αναλογική μέθοδο θα πρέπει να αλλάξει ο ορθόδοξος προσανατολισμός του μαθήματος και το 10% να επιβάλλει στο 90% των μαθητών την θρησκειολογία; Μήπως με την απλή αναλογική για την οποία τόσα χρόνια κόπτεσθε; Δεν καταλαβαίνετε πως αυτό είναι πέρα για πέρα φασιστικό και εντελώς αντίθετο με την υπάρχουσα κατάσταση στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη;

Στην Γερμανία π.χ. ο κάθε μαθητής την ώρα των Θρησκευτικών διδάσκεται το δικό του ομολογιακό μάθημα. Εφόσον το υπουργείο απαλλάσσει του μαθήματος των Θρησκευτικών όποιον μη ορθόδοξο το επιθυμεί, ας διαλέγει ο μαθητής το μάθημα ή το αντικείμενο που θα θέλει να παρακολουθεί και όχι να σουλατσάρει προκλητικά στην αυλή του σχολείου. Και σε ποιόν δημόσιο διάλογο συμμετέχετε αφού για την τοποθέτησή σας δεν ρωτήσατε ούτε λάβατε υπόψη τις διαμαρτυρίες των ενώσεων Θεολόγων από όλη την Ελλάδα; Μήπως εκπροσωπείτε μόνο τον κλάδο ΠΕ04 (7 από τα 11 μέλη του ΔΣ) και δεν το ξέραμε; Με ποιο δικαίωμα απαξιώνετε έναν ολόκληρο κλάδο ότι στερείται αντικειμενικότητας από την στιγμή που η ορθόδοξη Θεολογία είναι από μόνη της μια ξεχωριστή επιστήμη; Άραγε κάνατε τον κόπο να ρωτήσετε τους γονείς των μεταναστών αν θέλουν τα παιδιά τους να παρακολουθούν Θρησκευτικά; Γιατί σαν καθηγητές θεολόγοι εισπράττουμε το εντελώς αντίθετο. Και παρακολουθούν και συμμετέχουν και άριστοι μαθητές είναι πολλοί από αυτούς. Και μάλιστα πολλοί γονείς που δεν ξέρουν την ελληνική γλώσσα τόσο καλά όσο τα παιδιά τους, ρωτάνε τα ίδια τους τα παιδιά για να μάθουν την χριστιανική διδασκαλία που τους στέρησε η φασιστική απαγόρευση κάθε θρησκευτικής ελευθερίας των απολυταρχικών καθεστώτων των ανατολικών χωρών από τα οποία προέρχονται.

Το Σύνταγμα της Ελλάδος το λέει ξεκάθαρα και ρητά εδώ και τόσα χρόνια στο άρθρο 16 είτε σας αρέσει είτε όχι : «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική, και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και την διάπλασή τους σε ελεύθερους πολίτες». Η εκκλησία δεν υποχρεώνει κανέναν να βαπτίζει τα παιδιά του ορθόδοξα. Από την στιγμή όμως που το 90% των μαθητών είναι ορθόδοξοι έχουν το απόλυτο δικαίωμα να μάθουν και να διδαχθούν την πίστη τους. Αν δεν σας αρέσει ή αλλάξτε χώρα (μόνο στην Γαλλία δεν διδάσκονται Θρησκευτικά) ή περιμένετε μερικές δεκαετίες ακόμα μήπως μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες κάποτε αλλάξει το Σύνταγμα και αναθεωρήσουμε σαν έθνος και τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις. Ως τότε ισχύει η απλή αναλογική. 90% με 10% είτε σας αρέσει είτε όχι.

Με τιμή

Μπεϊνάς Ιωάννης

Θεολόγος - εκπαιδευτικός Ν. Πιερίας

Η σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού: http://www.unicef.gr/reports/symb.php#14

Το κείμενο του ΔΣ της ΟΛΜΕ (πλην ΔΑΚΕ): http://olme-attik.att.sch.gr/files/annolme/thriskeftika170908.pdf

Η θέση της ΔΑΚΕ: http://theologylar.blogspot.com/2008/09/h.html

(Β') Aναθέσεις μαθημάτων στους θεολόγους

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ

Αγαπητοί συνάδελφοι, σύμφωνα με την εγκύκλιο με Α.Π.: 118842/Γ2/17-9-08 της Διεύθυνσης Σπουδών του ΥΠΕΠΘ για τον κλάδο των Θεολόγων (ξανα-) δόθηκε ως δεύτερη ανάθεση η Ιστορία όλων των τάξεων του Γυμνασίου. Η νεώτερη εξέλιξη είναι ότι δόθηκε επίσης ως Β’ ανάθεση και το μάθημα «Αρχές Φιλοσοφίας» της Θεωρητικής Κατεύθυνσης Β΄ Λυκείου.

Σημειωτέον ότι, όπως πληροφορούμαστε από τον Σχολικό Σύμβουλο Θεολόγων Δυτικής Ελλάδας κ. Χρήστο Ζήκο, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο είχε εισηγηθεί στο ΥΠΕΠΘ να παίρνουμε με Β΄ανάθεση τα μαθήματα: Φιλοσοφία, Κοινωνιολογία και Ψυχολογία στο Λύκειο και Ιστορία στο Γυμνάσιο.

Eκδήλωση της Ενωσης Θεολόγων Λάρισας για την αξία του θρησκευτικού μαθήματος - Εκπομπή και στο Ρ/Σ της Ι. Μητρόπολης

ΕΝΩΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ Ν. ΛΑΡΙΣΑΣ


Εκδήλωση για το μάθημα

των Θρησκευτικών


«Η αξία του μαθήματος των Θρησκευτικών στην εποχή της παγκοσμιοποίησης» είναι το θέμα της διάλεξης που θα δώσει ο καθηγητής Νευρολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ και πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής κ. Σταύρος Μπαλογιάννης, σε εκδήλωση που διοργανώνει το παράρτημα ν. Λάρισας της Πανελλήνιας Ενωσης Θεολόγων (ΠΕΘ).

* Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη μεθεπόμενη Κυριακή, 5 Οκτωβρίου στις 6 το απόγευμα, στην αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας Λάρισας (οδ. Ανθίμου Γαζή 53, απέναντι από το 1ο Γυμνάσιο - Λύκειο).

ΚΑΙ ΣΤΟ Ρ/Σ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ

* Για το θέμα του θρησκευτικού μαθήματος θα μιλήσει, επίσης, τη Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008 και ώρα 6 μ.μ στην εκπομπή του Ρ/Σ της Ι. Μητρόπολης «Θεολογία και Κοινωνία» (96,3 FM) και στον δημοσιογράφο – θεολόγο κ. Χάρη Ανδρεόπουλο, ο κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, καθηγητής Παιδαγωγικής κ. Ιωαν. Κογκούλης.

Συζήτηση για τα Θρησκευτικά

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Eκδήλωση - συζήτηση

για τα Θρησκευτικά


Την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου, στις 8μμ, η Χριστιανική Εναλλακτική Κίνηση Εκπαιδευτικών οργανώνει εκδήλωση στα γραφεία της εφημερίδας ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ (Ακαδημίας 78Δ, 5ος όροφος, Αθήνα).

Η εκδήλωση περιλαμβάνει εισήγηση του θεολόγου, σχολικού συμβούλου Βορείου Αιγαίου, Ανδρέα Αργυρόπουλου, με θέμα: «Το μάθημα των θρησκευτικών και η πρόσφατη υπουργική εγκύκλιος». Μετά την εισήγηση θα ακολουθήσει ελεύθερη συζήτηση.

Τηλ. Επικοινωνίας:

2103811302, 6972321608

Email: xristianiki@xristianiki.gr

URL: http://www.xristianiki.gr/ , www.sitemaker.gr/xristianiki

H Xριστιανική Εναλλακτική Κίνηση για το μάθημα των Θρησκευτικών

XΡIΣTIANIKH ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ


Από την Χριστιανική Εναλλακτική Κίνηση Εκπαιδευτικών εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση για το μάθημα των Θρησκευτικών:

"Για άλλη μια φορά μέσα στις θερινές διακοπές το ΥΠΕΠΘ αιφνιδιάζει την εκπαιδευτική κοινότητα. Ο λόγος είναι οι περίφημες αποπροσανατολιστικές εγκύκλιοι για το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία οι οποίες προέκυψαν καθαρά από τη διοικητική αρχή χωρίς καν να ερωτηθούν ούτε οι παιδαγωγικοί και ερευνητικοί φορείς, που το ίδιο το υπουργείο έχει θεσπίσει ως αρωγούς του ( Π.Ι., Κ.Ε.Ε. ), ούτε οι σχολικοί σύμβουλοι των θεολόγων.

Μπροστά στα χαώδη εκπαιδευτικά μας πράγματα, έρχεται με αυτές, να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι θέλει να επιλύσει. Κυρίως έρχεται να χαϊδέψει τ’ αυτιά όσων χρόνια τώρα επιθυμούν μια ακόμα περισσότερο απρόσωπη και τεχνοκρατική παιδεία, προσανατολισμένη σε γνωσιοθηρικού χαρακτήρα εκπαίδευση, απαλλαγμένη από κάθε στοιχείο μέσα στο σχολικό περιβάλλον το οποίο, κάτω από προϋποθέσεις, οικοδομεί την αλληλεγγύη, την αίσθηση της κοινότητας και την ομορφιά στις σχέσεις όλων: μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων.

Η ιστορία όμως αρχίζει παλιότερα. Στις απαρχές του νεοελληνικού βίου και το σφιχταγκάλιασμα του κράτους με τη διοίκηση της Εκκλησίας ώστε να αποτελεί ιδεολογικό του δεκανίκι. Ανάμεσα στα άλλα πομπώδη και φανταχτερά (ορκωμοσίες, δοξολογίες, παρελάσεις κλπ.) στα οποία προεξάρχει ή συμμετέχει ο κλήρος, θεσμοθετείται και το μάθημα των Θρησκευτικών στο Σχολείο με ηθικοδιδακτικό περιεχόμενο διαστρέφοντας έτσι την εκκλησιαστική αλήθεια στην πνιγμονή της θρησκευτικής «αλήθειας» δηλαδή ακίνδυνης και θεραπαινίδας μάλιστα των εξουσιών του κόσμου τούτου.

Αναμφισβήτητα από τη δεκαετία του 90 έχουμε ριζική αλλαγή στη δομή και το περιεχόμενο, τόσο των αναλυτικών προγραμμάτων, όσο και των διδακτικών βιβλίων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην πρόσφατη έρευνα της ΟΛΜΕ, το νέο βιβλίο Θρησκευτικών της Β΄ Γυμνασίου απέσπασε την πρώτη θέση μεταξύ όλων των νέων βιβλίων σύμφωνα με την κρίση των εκπαιδευτικών.

Το μάθημα των Θρησκευτικών στις μέρες μας δεν είναι πλέον «μονοφωνικό» ή κατηχητικό ούτε αυστηρά ομολογιακό. Είναι ανοικτό και ανεκτικό προς τις άλλες θρησκείες και ομολογίες. Δεν είναι μάθημα προσηλυτισμού ούτε. Έχει χαρακτήρα γνωσιακό και παιδαγωγικό. Συμβάλλει με τον τρόπο του στην υπέρβαση των προκαταλήψεων, την άρση των παρεξηγήσεων, των αποκλεισμών και των στερεοτύπων στο χώρο του σχολείου.

Όμως παρά τις παραπάνω επισημάνσεις το μάθημα έχει ομολογιακά χαρακτηριστικά. Κανείς δεν μπορεί λοιπόν στις μέρες μας να αρνηθεί τη δυνατότητα κάθε μαθήτριας και μαθητή να απαλλαγεί από το συγκεκριμένο μάθημα για λόγους θρησκευτικής συνείδησης, όμως και κανείς δεν μπορεί να συμφωνήσει με τους επιπόλαιους και ανεύθυνους χειρισμούς του ΥΠΕΠΘ, χειρισμούς που φανερώνουν απουσία προγραμματισμού και σοβαρής αντιμετώπισης των ζητημάτων της παιδείας. Με τη στάση του το ΥΠΕΠΘ : α) απαξίωσε όχι απλά ένα μάθημα αλλά και τους χιλιάδες θεολόγους καθηγητές και καθηγήτριες. β) άνοιξε τους «ασκούς του Αιόλου» για απαλλαγές, για «λόγους συνείδησης» σε πολλά μαθήματα (ιστορία, κοινωνική και πολιτική αγωγή, αρχές οικονομίας, κλπ).

Προτού κυκλοφορήσει αυτή η εγκύκλιος έπρεπε να έχουν γίνει άλλα πράγματα:
Ή κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα να υπάρχει ένα παράλληλο μάθημα για τους μαθητές και τις μαθήτριες που επιλέγουν να μην παρακολουθήσουν το υπάρχον μάθημα. Το περιεχόμενό του θα μπορούσε να είναι η γνωριμία με τις διάφορες θρησκείες και τη συμβολή τους στο παγκόσμιο πολιτισμικό περιβάλλον.
Ή να διευρυνθεί και να αλλάξει το πλαίσιο του μαθήματος ώστε να αφορά όλους τους μαθητές του σχολείου οπότε δεν θα χρειαζόταν να εκδοθεί μια τέτοια εγκύκλιος.

Γνωρίζουμε ότι κορυφαίοι διανοητές (π.χ. Ντεμπρέ) και παιδαγωγοί ακόμη και σε χώρες που δεν υπάρχει καθόλου το μάθημα στο δημόσιο σχολείο (Γαλλία) έρχονται να συνηγορήσουν στην εισαγωγή του στο σχολικό περιβάλλον αφού κρίνεται παιδαγωγικά απαραίτητο και αναγκαίο όλοι οι μαθητές να γνωρίσουν το θρησκευτικό φαινόμενο και τις διάφορες επιδράσεις του στον ανθρώπινο βίο.

Αυτή τη στιγμή είναι αντισυνταγματικό και άδικο να υπάρχουν δυο λογιών μαθητές στο σχολείο. Αυτοί που έχουν μάθημα των Θρησκευτικών και βαθμολογούνται και αυτοί που δεν έχουν, δεν βαθμολογούνται και μάλιστα μπορεί να παρακολουθούν άλλο μάθημα ή … ενισχυτική διδασκαλία.

Η Χριστιανική Εναλλακτική Κίνηση Εκπαιδευτικών προτείνει τη συγκρότηση επιτροπής που θα απαρτίζεται από τους θεολόγους του Π.Ι., τους σχολικούς συμβούλους, εκπροσώπους του ΥΠΕΠΘ, κ.α. προκειμένου να μελετήσει το θέμα σε βάθος, έχοντας σαν σκοπό να προτείνει λύσεις που θα λαμβάνουν υπόψη τους το όλο παιδαγωγικό πλαίσιο, τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του μαθήματος, το σύνταγμα, το νόμο 1566/85, τις συστάσεις του συνηγόρου του πολίτη, καθώς επίσης και τα νέα δεδομένα στον ελλαδικό χώρο ( πρόσφυγες, μετανάστες, κα)".

22-9-2008

ΠΕΘ: "Ψαχνώμαστε... Ζητούμε 4η - διευκρινιστική - εγκύκλιο για την υποχρεωτική παρακολούθηση των Θρησκευτικών από τους Ορθοδόξους μαθητές"

ΠANEΛΛHNIOΣ ENΩΣIΣ ΘEOΛOΓΩN
Xαλκοκονδύλη 37 - 104 32 AΘHNA
Tηλ. 21052 24 180 FAX 21052 24 420
E-mail.1.: panenthe@otenet.gr . - 2: enosis@petheol.gr

Ιστοχώρος:www.petheol.gr

Αθήνα, 2-9-2008 Αριθμ. Πρωτ.144

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΘΕΜΑ: Απαλλαγή από τή διδασκαλία του μαθήματος τών Θρησκευτικών

*************************

Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων (ΠΕΘ) σημειώνει σήμερα μερικές παρατηρήσεις αναφερόμενες στήν τρίτη εγκύκλιο τή σχετική μέ τή διδασκαλία ή απαλλαγή τών μαθητών από τό μάθημα τών Θρησκευτικών , πού μέ θέμα: « Απασχόληση μαθητών» εξαπέλυσε τό Υπουργείο Εθνικής Παιδείας καί Θρησκευμάτων τήν 26-8-2008.

1. Κατ' αρχήν πρέπει νά σημειωθεί ότι η εγκύκλιος αυτή διορθώνει πράγματι τίς δυό προηγούμενες μέ τό νά ορίζει ότι η προηγουμένη εγκύκλιος αφορά στούς μή Ορθοδόξους μαθητές, όταν λέγει ότι « οι μή Ορθόδοξοι μαθητές, δηλ. οι αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι, οι οποίοι σύμφωνα μέ τήν υπ' αριθμ. 104071/Γ2/4-8-2008 εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ απαλλάσσονται από τό μαθημα τών Θρησκευτικών....». Κατά συνέπεια δέν απαλλάσσονται οι Ορθοδοξοι. Αυτοί θά διδάσκονται τό μάθημα. Καί οι μή Ορθόδοξοι «θά παρακολουθουν υποχρεωτικά τή διδασκαλία διαφορετικου διδακτικου αντικειμένου».

2. Σύμφωνα μέ τή διατύπωση αυτή καί εφ' όσον τηρηθεί η αρχή- η διασαφήνιση- αυτή, τό θέμα θά πρέπει νά θεωρηθεί ότι έληξε, καί απλώς καθορίζεται ότι τά παιδιά πού απαλλάσσονται (δηλαδή τά μή Ορθόδοξα) θά πρέπει νά απασχολουνται τίς συγκεκριμένες διδακτικές ώρες μέ άλλο μάθημα.

3. Εμείς βεβαίως θά προτιμούσαμε τό όποιο άλλο αυτό διδασκόμενο αντικείμενο νά διδασκόταν από καθηγητή του κλάδου μας. Αλλά δέν μένουμε σ' αυτό. ʼλλωστε καί τά μικροζητήματα διαφορών διδακτικής προσφοράς μπορουν νά τακτοποιηθουν από τήν υπηρεσία.

4. Τό σημαντικό στό σημείο αυτό είναι η σύγχυση πού δημιουργείται από τήν ισχύ τών δύο προηγουμένων εγκυκλίων καί τό γεγονός ότι τό σχολείο ( Ο Διευθυντής, ο Σύλλογος τών καθηγητών) θά πρέπει νά γνωρίζει ποιά παιδιά είναι Ορθόδοξα καί ποιά «μή Ορθόδοξα»,γιά νά μπορεί νά εφαρμόζεται η νέα εγκύκλιος τής 26-8-2008. Μά αυτό ακριβώς καθόριζε καί η παλαιότερη κατάσταση, η μέχρι τήν προηγούμενη σχολική χρονιά ισχύουσα. Καί όταν καί είναι γενικώς αποδεκτή. Γιατί λοιπόν έγιναν οι δύο νέες εφετεινές εγκύκλιοι; Αφου μέ τήν τελευταία- τήν τρίτη φετεινή- όποιος ζητήσει ( πατέρας ή μαθητής ενήλικος) νά απαλλαγεί από τό μάθημα θά πρέπει νά είναι γνωστό ( ή νά κάνει γνωστό) ότι δέν είναι Ορθόδοξος.

5. Η σύγχυση καί τό πρόβλημα θά δημιουργηθεί στά σχολεία, όταν προσέλθει γονέας καί ζητήσει νά απαλλαγεί τό παιδί του από τό μάθημα τών Θρησκευτικών, αρνούμενος νά δηλώσει ότι δέν είναι Ορθόδοξος, (σύμφωνα μέ τίς δύο πρώτες φετεινές εγκυκλίους), ενώ ο τίτλος εγραφής ( π.χ. τό Απολυτήριο του Δημοτικου Σχολείου ή του Γυμνασίου) πού είχε προσκομίσει γιά πρώτη εγγραφή, γράφει ότι είναι Χριστιανός Ορθόδοξος.

6. Εκείνο πού πέτυχε τό ΥΠΕΠΘ μέ τίς τρείς φετεινές εγκυκλίους είναι νά μάς κάνει μέσα στά σχολεία τής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης νά ψαχνώμαστε γιά τό ποιός είναι Χριστιανός Ορθόδοξος καί ποιός όχι. Αλλά πρέπει νά ξέρει ότι έτσι αρχίζουν οι διαιρέσεις καί ακολουθουν οι συγκρούσεις ( έστω καί μόνο φραστικές). ʼν αυτό επεδίωκε , τό πέτυχε. Μέχρι χθές ήμασταν ήσυχοι καί χωρίς τέτοιους προβληματισμούς. Τί θά γίνει- τί θά γίνεται από αύριο; Οι διοικητικές ρυθμίσεις που είναι ατυχείς, ενισχύουν τούς φανατισμούς.ʼς ελπίσουμε ότι αυτή τή φορά θά αντέξουμε όλοι οι ανήκοντες στή σχολική κοινότητα. Καί δέν θά παρασυρθουμε, σέ όποιες, χωρίς λόγο, αντιπαραθέσεις. Εμείς σάν κλάδος θά τό προσπαθήσουμε.

Τελος εκφράζουμε τήν ευχή καί παρακαλουμε τό Υπουργείο νά εκδώσει μία νέα, τέταρτη, σχετική εγκύκλιο, πού σαφώς καί ρητώς νά oρίζει ότι τά παιδιά πού είναι Ορθόδοξα διδάσκονται υποχρεωτικά τό μάθημα.

Ο Πρόεδρος

καί α.α.

Ο Αντιπρόεδρος Ηλίας Φραγκόπουλος,
τ. Προϊστάμενος Γραφείου Δ.Ε

O Γεν. Γραμματέας

Ηλίας Μπάκος,
Δρ. θεολογίας-Φιλόλογος

O καθηγητής του ΑΠΘ κ. Ι. Κογκούλης απαντά στην ΟΛΜΕ για τα Θρησκευτικά

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

_____________________________

Ο κοσμήτορας: Καθηγητής Ιωάννης Β. Κογκούλης


Θεσσαλονίκη 21.9.2008

Προς

Τον Πρόεδρο και τον Γ. Γραμματέα της Ο.Λ.Μ.Ε.
κ.κ. Κ. Μανιάτη και Θ. Κοτσιφάκη

Αθήνα

Κύριε Πρόεδρε, κύριε Γραμματέα,

Στα όσα εν μέσω καλοκαιριού έλαβαν χώρα σχετικά με το Μάθημα των Θρησκευτικών, εντάσσεται και το κείμενό σας στο διαδίκτυο με την επιγραφή «Για το μάθημα των Θρησκευτικών», το οποίο δεν με εξέπληξε. Και αυτό, γιατί ο καθένας διαπιστώνει την ύπαρξη μερίδας απογόνων των ηρωικών ραγιάδων που πολεμούν όχι απλά το πολύπαθο μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά την ελληνορθόδοξα προσανατολισμένη Παιδεία μας. Αρκετοί, ακολουθώντας την τακτική των θρησκευτικών μισσιοναρίων και των νεότερων και μάλιστα νεοεποχιτών μισσιοναρίων, στο όνομα του «εκσυγχρονισμού» φαίνεται να επιδιώκουν την μετάλλαξη της ταυτότητας και ιδιοπροσωπίας των απογόνων των ηρωικών ραγιάδων, ημών των σύγχρονων Ελλήνων, η οποία και καλλιεργείται ή πρέπει να καλλιεργείται στο χώρο της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και όχι μόνο.

Μέχρι τώρα φαινόταν να υλοποιείται το έργο της αποκοπής της Παιδείας μας από τις δικές μας ρίζες κατά τρόπο μυστικό. Για παράδειγμα στο χώρο της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αρκετοί δάσκαλοι, «εκσυγχρονιστές» -κατά την άποψή μου «της όπισθεν»-, διδάσκουν στην ώρα του μαθήματος των Θρησκευτικών άλλα μαθήματα, κατά την κρίση τους «σπουδαιότερα». Στα περισσότερα Παιδαγωγικά Τμήματα δεν υπάρχουν μέλη ΔΕΠ με γνωστικό αντικείμενο σχετικό με την κατάρτιση των φοιτητών στο μάθημα των Θρησκευτικών. Επίσης στην επιμόρφωση των δασκάλων (Μαράσλειο Διδασκαλείο της Αθήνας και στο Διδασκαλείο «Δημήτριος Γληνός» της Θεσσαλονίκης) δεν υπάρχουν αντικείμενα επιμόρφωσης των δασκάλων ως προς αυτό που ονομάζουμε Μάθημα των Θρησκευτικών.

Στα όσα, κύριε Μανιάτη και κύριε Κοτσιφάκη, αναφέρετε στο κείμενό σας, στο όνομα ενός καλόπιστου διαλόγου, θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής:
Οι «θρησκευτικές, όπως και πολιτικές πεποιθήσεις» δεν είναι απλά «υπόθεση αμιγώς προσωπική του κάθε πολίτη», όπως εσείς υποστηρίζετε, αλλά κυρίως κοινωνική. Και αυτό γιατί, σ’ αντίθεση με τη Δύση, όπου προβλήθηκε και εδραιώθηκε η ατομοκρατία, στο χώρο της Ανατολής, με τη συμβολή της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας, αναπτύχθηκε το κοινοτικό πνεύμα. Αυτό το κοινοτικό πνεύμα οι δάσκαλοι και καθηγητές των ελληνοπαίδων φέρουν την υποχρέωση να αναπτύξουν στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση μέσα από τα Αναλυτικά προγράμματα και τα διδακτικά σας βιβλία και μέσα από τη Διδακτική μεθοδολογία (Ομαδοσυνεργατική διδασκαλία, μέθοδος Project κ.λπ.).

Η τοποθέτησή σας, κύριε Μανιάτη και κύριε Κοτσιφάκη, για το ότι η «άσκηση του δικαιώματος δεν πρέπει να συνοδεύεται από την υποχρέωση αποκάλυψης, έστω και αρνητικά (λ.χ. <δεν είμαι χριστιανός ορθόδοξος>, των θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων των μαθητών και μαθητριών» είναι τουλάχιστον υποκριτική. Εξηγείστε, σας παρακαλώ, στους γονείς των μαθητών οι οποίοι στο όνομα της «δωρεάν παιδείας» ξοδεύουν τα μαλλιοκέφαλά τους στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα πώς επιτρέπεται με βάση την ποσόστωση σε Έλληνες μουσουλμάνους, με δήλωση του θρησκεύματός τους, να εισάγονται άνευ εξετάσεων στα Πανεπιστήμια; Επίσης, επιτρέπεται σε Έλληνες μουσουλμάνους και πάλι με ποσόστωση, χωρίς ΑΣΕΠ, να διορίζονται ως δημόσιοι υπάλληλοι; Πού είναι εδώ τα «προσωπικά δεδομένα»; Παράλληλα, γνωρίζετε πράγματι τι συμβαίνει σε ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως λ.χ. στη Γερμανία, σε σχέση με τα «προσωπικά δεδομένα» και το μάθημα των Θρησκευτικών;

Και μια που μιλάτε, κύριε Μανιάτη και κύριε Κοτσιφάκη, περί «άλλων πεποιθήσεων των μαθητριών και μαθητών», τοποθετηθείτε, παρακαλώ, δημόσια, ως εκπρόσωποι της Ο.Λ.Μ.Ε. στα εξής:

Ø Γιατί, αφού ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αφού φέρουμε την υποχρέωση να εφαρμόζουμε τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, να μην έχουμε στα δημόσια στα ελληνικά σχολεία Άγγλους, Γερμανούς, Γάλλους κ.λπ. φιλολόγους και άλλους δασκάλους και καθηγητές, οι οποίοι και να διδάσκουν τους μαθητές στη γλώσσα τους και μάλιστα μετά από συγκατάθεση των γονέων τους;

Ø Γιατί να στερούνται οι γονείς τού δικαιώματος, όταν το επιθυμούν, να μη μαθαίνουν στο δημόσιο ελληνικό σχολείο τα παιδιά τους την ελληνική, αλλά στην Αγγλική, ή και σε κάποια άλλη γλώσσα; Δεν είμαστε στην Ενωμένη Ευρώπη;

Ø Γιατί να στερούνται οι γονείς του δικαιώματος να δηλώνουν μέσα από ποια νεοελληνικά κείμενα επιθυμούν να μάθουν τα παιδιά τους την ελληνική γλώσσα; (Αρκετά από αυτά τα νεοελληνικά κείμενα φαίνεται να συμβάλουν στο «σχηματισμό οποιασδήποτε συνείδησης», στην οποία και αναφέρεστε).

Ø Γιατί να υποχρεώνονται κάποιοι μαθητές που οι ίδιοι και οι γονείς τους δεν συμφωνούν με τα περιεχόμενα του Αναλυτικού Προγράμματος του μαθήματος της Ιστορίας, της Βιολογία και γενικά με το περιεχόμενο των βιβλίων που εκφράζουν διαφορετική από τη δική τους ιδεολογική γραμμή;

Ø Γιατί οι μαθητές να υποχρεώνονται να παρακολουθούν τα Μαθηματικά τη Φυσική και τη Χημεία, κ.λπ. και μάλιστα όταν αυτά τα μαθήματα τούς δημιουργούν ψυχολογικά προβλήματα; Πόσοι έχοντας προβλήματα με τα εν λόγω μαθήματα διέκοψαν και διακόπτουν το σχολείο, ενώ θα μπορούσαν να διαπρέψουν ως επιστήμονες σε άλλους επιστημονικούς κλάδους;

Συμφωνούμε, κύριε Μανιάτη και κύριε Κοτσιφάκη, απόλυτα με το περιεχόμενο της Διεθνούς σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού και του ανθρώπου (άρθρο 16) που ζητάει από όλους «να σέβονται το δικαίωμα του παιδιού για ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας» και μάλιστα «κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του». Όμως η ελευθερία της σκέψης στο παιδί δε δημιουργείται σ’ αυτό αυτόματα, αλλά είναι έργο Παιδείας. Ούτε η ηθική και θρησκευτική συνείδηση αναπτύσσεται στο παιδί από μόνη της. Παράλληλα, η ηθική και θρησκευτική συνείδηση που το παιδί καλείται να αναπτύξει χρειάζεται να είναι υγιής. Αυτό που ως καθηγητές τονίζετε «για τον ελεύθερο σχηματισμό οποιασδήποτε συνείδησης», και μάλιστα το υπογραμμίζετε(!!!), είναι άκρως επικίνδυνο. Και τούτο, γιατί έτσι θα επιτρεπόταν στο σχολείο να αναπτύξει στα παιδιά και τη συνείδηση του εγκληματία, του απατεώνα του κλέφτη κ.λπ.

Ίσως, κύριε Μανιάτη και κ. Κοτσιφάκη, να μη λαμβάνετε υπόψη το γεγονός ότι οι μαχόμενοι στο χώρο της εκπαίδευσης δάσκαλοι και καθηγητές οφείλουν να προσφέρουν στα παιδιά μας πρωτίστως Παιδεία. Στο σημείο αυτό δε θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι ως δάσκαλοι και καθηγητές γνωρίζετε πολύ καλά πως είναι άχρηστο το σχολείο που απλά καθιστά τους μαθητές «ρεζερβουάρ» πληροφοριών και δεν προσφέρει σ’ αυτούς Παιδεία με την τρισυπόστατη διάστασή της ως εκπαίδευση, μόρφωση και ηθική καλλιέργεια. Σημειώνω επίσης πως δεν υπάρχει ουδέτερη γνώση, ενώ παράλληλα η άχρωμη ηθική οδηγεί τον νέο σε καταστάσεις ανασφάλειας, απάθειας και απροσάρμοστης συμπεριφοράς. Υπηρετούντες στο συνδικαλισμό γνωρίζετε πως η «αποκαθήλωση» της Ορθόδοξα προσανατολισμένης Παιδείας στο ελληνικό σχολείο ξεκίνησε με τη μετάλλαξη άλλων μαθημάτων. Συγκεκριμένα:

Ø Στα βιβλία «Η γλώσσα μου» στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση αποτυπώνεται μια παγκοσμιοποιημένη καθημερινότητα, η οποία όχι μόνο δεν συντελεί στην ηθική καλλιέργεια του μαθητή, αλλά δεν εγγυάται και τη σωστή εκμάθηση από αυτόν της ελληνικής γλώσσας, αφού απουσιάζουν από τα εν λόγω βιβλία λογοτεχνικά κείμενα.

Ø Από τα βιβλία των Νεοελληνικών του Γυμνασίου και του Λυκείου έχουν αφαιρεθεί τα

ποιοτικά κείμενα και μάλιστα όσα πρόσφεραν στους μαθητές Παιδεία. Στη θέση τους τοποθετήθηκαν «ρεαλιστικά», που φαίνεται να μη συντελούν στην πραγματική μόρφωση των νέων. Με λύπη παρατηρούμε να απουσιάζουν απ’ αυτά ο Εθνικός ύμνος και κείμενα του Παλαμά, του Κόντογλου, του Κρυστάλλη κ.λπ.

Ø Στα βιβλία της Ιστορίας φαίνεται να μη «διασφαλίζεται πλήρως η επιστημονική βάση και η αντικειμενικότητα», όπως το ζητάτε αυτό από τα βιβλία του πολύπαθου μαθήματος των Θρησκευτικών, και μάλιστα, για να μην «προκαλέσουν», την μεταλλάσσουν. Μετά από κάποια τελευταία δημοσιεύματα, ίσως μέσα από τα βιβλία της Ιστορίας, μελλοντικά επιδιωχθεί και η παρουσίαση της ελληνικής κοινωνίας ως πολυφυλετικής, αφού λ.χ. ο Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας με άρθρο του στην «Καθημερινή», 10.8.2008, αρνείται την ελληνικότητα ημών των βλαχόφωνων Ελλήνων στους οποίους, μεταξύ των άλλων, ανήκουν οι σύζυγοι του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Παιδείας.
Επειδή, κύριε Μανιάτη και κύριε Κοτσιφάκη, στο κείμενό σας αναφέρεστε «σε κατηχητικούς επηρεασμούς», χωρίς ίσως να γνωρίζετε το ακριβές περιεχόμενο της λέξης «κατήχηση», απλά αναφέρω πως εμείς μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών πληροφορούμε τους μαθητές για τη δική μας παράδοση και ζωή, προσφέροντάς τους προς τούτο σχετικές εμπειρίες. Αυτές οι γνώσεις και εμπειρίες παρεχόμενες πράγματι «με τέτοιο τρόπο, ώστε να διασφαλίζεται η επιστημονική βάση και η αντικειμενικότητά» τους, όπως ακριβώς το σημειώνετε στο κείμενό σας, θα βοηθήσουν στη συνέχεια τους μαθητές να προσεγγίσουν «κριτικά και επιστημονικά το φαινόμενο της θρησκείας» και μάλιστα μέσα από τις λοιπές θρησκείες.

Με απλά λόγια, κύριε Μανιάτη και κύριε Κοτσιφάκη, όπως συμβαίνει με τη γλώσσα όπου, όσο καλά γνωρίζει ο μαθητής τη μητρική του γλώσσα, τόσο τελειότερα μαθαίνει μια ξένη γλώσσα, έτσι όσο πιο καλά γνωρίζει τη θρησκεία του τόπου του τόσο καλύτερα κατανοεί τις άλλες θρησκείες. Η πρότασή σας, «να έχει χαρακτήρα θρησκειολογικό» το μάθημα των θρησκευτικών, μοιάζει σαν να υποχρεώνουμε τους μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να μαθαίνουν συγχρόνως με τη δική τους μητρική γλώσσα και άλλες εννέα.

Η πληροφόρηση για τη δική μας παράδοση και ζωή και η προσφορά στα παιδιά σχετικών μ’ αυτήν εμπειριών είναι αναγκαία για ΟΛΟΥΣ τους μαθητές που ζουν στον ελλαδικό χώρο. Έτσι, για παράδειγμα εδώ στη Θεσσαλονίκη, παράλληλα με το Φίλιππο και τον Μέγα Αλέξανδρο, για τη σωστή ένταξη των μαθητών, είναι αναγκαίο να γνωρίσουν τον άγιο Δημήτριο, τους αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο κ.λπ. Επίσης, παράλληλα με τη Βεργίνα, πρέπει να γνωρίσουν την Αχειροποίητο, την Παναγία Χαλκέων, την Αγία Σοφία.
Η παράδοση, κύριε Μανιάτη και κύριε Κοτσιφάκη, η οποία ως έννοια ενέχει τη δυναμική του σήμερα που γεννιέται από το χθες και περικλείει σπερματικά το αύριο, στη διδασκαλία της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας λειτουργεί ως ένα continuum, ως μια ζωντανή δυναμική πορεία προσώπων και κοινωνιών. Εδώ το παλαιό δεν αντιμετωπίζεται ως συντήρηση από την οποία απουσιάζει η ζωή. Η παράδοση αποτελεί ένα από τα υποστασιακά στοιχεία του κάθε ανθρώπου και της κοινωνικής διαφορετικότητας των μελών μιας κοινωνικής ομάδας. Τη γνώση και την εμπειρία αυτής της παράδοσης από τους μαθητές φαίνεται πως διάφοροι ζητούν να εξαφανίσουν από το χώρο του σχολείου. Όμως η παράδοση δίδει το δικό της προσανατολισμό στην Παιδεία κάθε κοινωνίας. Προσφέροντας, μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών και όχι μόνο, στους μαθητές την εν λόγω παράδοση, δεν κάνουμε «πλύση εγκεφάλου». Το αν και πότε αυτή η προσφορά πληροφόρησης και εμπειρίας καρποφορήσει είναι έργο Άλλου, ο οποίος σέβεται την αποδοχή ή απόρριψή της από το υποκείμενο της αγωγής, και ασφαλώς όχι του προσφέροντος στους μαθητές την εν λόγω πληροφόρηση και εμπειρία.

Ο όλος προβληματισμός του κειμένου σας, κύριε Μανιάτη και κύριε Κοτσιφάκη, καταλήγει στην πρόταση πως «επιβάλλεται άμεσα να προχωρήσει ο χωρισμός εκκλησίας και πολιτείας». Αυτός φαίνεται να είναι ο καημός σας και δευτερευόντως ή σχεδόν καθόλου το μάθημα των Θρησκευτικών. Δυστυχώς είναι γεγονός πως κάποιοι απόγονοι των ηρωικών ραγιάδων που έχουν πρόσβαση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης επιδιώκουν να παραγνωρίζονται, να αποσιωπούνται ή να διαστρεβλώνονται οι θυσίες και η προσφορά της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας στο Γένος. Παράλληλα στα πλαίσια της ιδεολογικής υποδούλωσης και μετάλλαξης της πατρίδος μας και στο όνομα του «εξευρωπαϊσμού» μας, αρκετοί, που έχουν λόγο στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, επιχειρούν να επηρεάσουν τη σκέψη και τη συνείδηση των παιδιών μας. Εδώ απλά θα ήθελα να επαναλάβω:

Ø Υπάρχουμε ως Γένος, γιατί υπήρξε η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία, η οποία έσωσε το λήμμα, τους λιγοστούς ηρωικούς ραγιάδες, πατεράδες και παππούδες μας. Αυτήν θέλουμε με «δημοκρατικό» τρόπο να περιθωριοποιήσουμε.

Ø Οι ηρωικοί ραγιάδες πατεράδες και παππούδες μας, των οποίων είμαστε απόγονοι, προτίμησαν να περάσουν τα πάνδεινα και να μην ακολουθήσουν τον εύκολο δρόμο των περισσοτέρων, οι οποίοι, προτιμώντας την άνετη ζωή, εξισλαμίστηκαν(οι αρχαίοι έλληνες, εκ των οποίων ασφαλώς έλκουμε την καταγωγή, είναι οι μακρινοί προππαπούδες μας).

Ø Κάποιες δυνάμεις, θέλουν και εμάς, τους απογόνους των ηρωικών ραγιάδων, να μεταλλάξουν.

Αφού, κύριε Μανιάτη και κύριε Κοτσιφάκη, πιστεύετε στη Δημοκρατία και αφού φαίνεται να δέχεστε πως η πατρίδα μας έχει λύσει όλα τα άλλα προβλήματα και απομένει «ο χωρισμός εκκλησίας και πολιτείας» (γνωρίζουν οι περισσότεροι περί τίνος πρόκειται;) ζητήσετε για το θέμα αυτό να αποφασίσει Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΛΑΟΣ και να διενεργηθεί ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Ο κυρίαρχος ελληνικός λαός πρέπει γι’ αυτό και γι’ άλλα πολλά με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ να μπορεί να αποφασίζει και όχι κάποιοι άλλοι με «δημοκρατικά» τερτίπια να παίρνουν κρίσιμες αποφάσεις γι’ αυτόν, χωρίς αυτόν. Αν κάποτε οι εξωγενείς και ενδογενείς δυνάμεις καταφέρουν να πραγματοποιηθεί «ο χωρισμός εκκλησίας και πολιτείας» αυτό που θα πληγωθεί βαρύτατα και θα υποστεί ανεπανόρθωτη μετάλλαξη θα είναι το Γένος μας. Η Εκκλησία θα παραμείνει αλώβητη.

Με τιμή

Ο Κοσμήτορας

Ιωάννης Β. Κογκούλης
Καθηγητής Πανεπιστημίου

Κοινοποίηση:

Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος
Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ε. Στυλιανίδη
Κοσμητεία Θεολογικής Σχολής Αθηνών
Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων
Ημερήσιο και Περιοδικό τύπο

Περί αναθέσεων στο μάθημα της Ιστορίας - Η διδασκαλία του μαθήματος από θεολόγους

Μ’ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΩΝ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ - ΜΕΣΩ Β’ ΑΝΑΘΕΣΗΣ - ΑΠΟ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ


Περί αναθέσεων στο μάθημα

της Ιστορίας και άλλων τινών *


* Νέοι πίνακες αναθέσεων των μαθημάτων Γυμνασίου, Γενικού Λυκείου, ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ στους καθηγητές, με χθεσινή εγκύκλιο του υπ. Παιδείας

Tου Χάρη Ανδρεόπουλου *
xaan@theo.auth.gr



Το θέμα με τις αναθέσεις διδασκαλίας των μαθημάτων στους διαφόρους κλάδους των καθηγητών – ένα θέμα πράγματι πολύ σοβαρό και κρίσιμο για την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης – μας απασχόλησε προ 3ετίας, σχεδόν, όταν τον Ιανουάριο του 2006 δημοσιοποιήθηκε η πρόθεση του υπ. Παιδείας να προχωρήσει στην επανασύσταση του κλάδου «ΠΕ 04 Φυσικών», δια της θεσμικής διαφοροποιήσεως των καθηγητών, οι οποίοι καίτοι είχαν διαφορετική ειδικότητα «συνωστίζονταν» χωρίς καμμία επιστημονική διάκριση στον ίδιο κλάδο (ΠΕ 04): φυσικοί, χημικοί, φυσιογνώστες, βιολόγοι, γεωλόγοι, όλοι επί τω αυτώ (!). Για νά’ ρθει η ρύθμιση με την οποία θεσμοθετήθηκε η απαραίτητη και αναγκαία διάκριση των καθηγητών κατά ειδικότητα, ήτοι ΠΕ 04.01 Φυσικών, ΠΕ 04.02 Χημικών, ΠΕ.04.03 Φυσιογνωστών, ΠΕ 04.04 Βιολόγων και ΠΕ 04.05 Γεωλόγων, μια διάκριση η οποία αυτονοήτως συνεπάγεται, πλέον, όχι την κατά κλάδο, γενικώς, αλλά την κατά ειδικότητα ανάθεση διδασκαλίας των μαθημάτων για τους ανήκοντες στο συγκεκριμένο κλάδο.

Τότε, λοιπόν, σε σχετικό άρθρο μας, στην εφημερίδα «Νέος Αγών» της Καρδίτσας, όπου τότε (στο Γ/σιο και το ΤΕΕ Παλαμά) υπηρετούσαμε, και συγκεκριμένα στο φ. της 11ης/1/2006, σελ.7, είχαμε εκφράσει την ικανοποίηση γι’ αυτήν την εξέλιξη, αλλά και τον προβληματισμό μας γιατί αυτή η επιβεβλημένη διάκριση των καθηγητών κατά ειδικότητα δεν επεκτάθηκε και σε άλλους κλάδους, όπου εξακολουθούν να συνυπάρχουν εκπαιδευτικοί διαφορετικών ειδικοτήτων, όπως π.χ. στο κλάδο «ΠΕ 02». Μας (ξανα-) ήλθε στο μυαλό αυτός ο προβληματισμός εξ αφορμής του - υπό τον τίτλο «Φιλόλογοι σε «αχρηστία»...» - ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε τη περασμένη εβδομάδα στη «Ε» (12/9/2008, σελ. 9), μέσω του οποίου, εκ μέρους του προέδρου του Συνδέσμου Φιλολόγων Λάρισας κ. Θωμά Ψύρρα, διατυπώθηκε η καταγγελία και εκφράσθηκε η διαμαρτυρία για «αναθέσεις διδασκαλίας φιλολογικών μαθημάτων σε άσχετες ειδικότητες». Σε ιδιαίτερη αναφορά του για τη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων διαμαρτυρήθηκε ότι «τα τελευταία χρόνια παρατηρείται, ως φαινόμενο, η πρακτική να ανατίθεται το μάθημα της Ιστορίας του γυμνασίου και σε ξενόγλωσσους κυρίως καθηγητές, αλλά και σε καθηγητές άλλων ειδικοτήτων, όπως θεολόγοι, οικονομολόγοι, κλπ., για συμπλήρωση ωραρίου. Η πρακτική αυτή», υποστηρίζει ο κ. Ψύρρας, «έχει επεκταθεί, πλέον, και στα λύκεια, όπου το μάθημα της Ιστορίας διδάσκεται και από καθηγητές αγγλικών, γαλλικών, τεχνολόγους, οικονομολόγους, ή θεολόγους και ότι άλλο περισσεύει από άλλες ειδικότητες για να συμπληρωθεί το πρόγραμμα και να πούνε όλοι ότι όλα βαίνουν καλώς». Τέλος ζήτησε «την Ιστορία να τη διδάσκουν αποκλειστικά Ιστορικοί», εννοώντας, προφανώς, ότι επιθυμεί να ισχύσει ότι ακριβώς ισχύει για τη Φυσική, την οποία (μετά την προαναφερθείσα ρύθμιση του 2006) διδάσκουν, ως Α’ ανάθεση, αποκλειστικά οι Φυσικοί της ειδικότητας ΠΕ 04.01 και όχι οι λοιπές ειδικότητες του εν λόγω κλάδου.

ΝΕΕΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ

Το θέμα αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον από το γεγονός ότι χθες εκδόθηκε νέα εγκύκλιος με νέους πίνακες αναθέσεων μαθημάτων, περιέχουσα μικρές αλλαγές που αφορούν αναβαθμίσεις ρόλου σε τεχνικές, κυρίως, ειδικότητες, καθώς και συμπληρωματική (νέα) εγκύκλιος με «Οδηγίες» σχετικά με την ορθή εφαρμογή της εγκυκλίου. Η εγκύκλιος με τις «Οδηγίες» περιέχει μια νέα διάταξη που κινείται προς τη κατεύθυνση ξεκαθαρίσματος ρόλων των ειδικοτήτων στους πολυσυλλεκτικούς κλάδους, όπως ο ΠΕ 02, αλλά μέσω μιας διαδικασίας που φαντάζει μάλλον άτολμη.

Ας πάρουμε, λοιπόν, τα επιμέρους ζητήματα ένα – ένα:

1) Θεωρούμε ότι ο προβληματισμός του κ. Ψύρρα δίνει την αφορμή για έναν δημιουργικό διάλογο που μπορεί ν’ αποβεί ωφέλιμος για όλες τις ειδικότητες της Β/θμιας εκπαίδευσης, προς τη κατεύθυνση της επιζητούμενης απ’ όλους μας ποιοτικής αναβάθμισης της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Συμβολή σ’ αυτόν τον διάλογο επιθυμούν ν’ αποτελέσουν και οι παρακάτω σκέψεις και απόψεις, οι οποίες, φυσικά, δεν διεκδικούν το ...αλάθητο, αλλά, αντιθέτως (όπως γράψαμε και σ’ άλλο, πρόσφατο άρθρο μας στην «Ε», 17/8/2008, σελ. 6, για το μάθημα των Θρησκευτικών) επιδιώκουν τον αντίλογο και την – κατά τον αείμνηστο δάσκαλο όσων αποφοιτήσαμε απ’ το Θεολογικό τμήμα του ΑΠΘ, Νίκο Ματσούκα - δημιουργική αντιπαράθεση, σύμφωνα με την ορθή, εννοιολογικά, σημασία της λέξεως, δηλαδή, «όχι με την έννοια της σύγκρουσης, αλλά της σύγκρισης απόψεων», όπως εξηγούσε και ερμήνευε αυθεντικά την «αντιπαράθεση» ο αείμνηστος δάσκαλος.

2) Το θέμα των αναθέσεων ρύθμιζαν μέχρι χθές οι υπ’ αριθ. πρωτ. 69598/Γ2/10-7-2006 και 82154/Γ2/11 - 08 – 2006 εγκύκλιοι του υπ. Παιδείας και από σήμερα το ρυθμίζουν οι αντίστοιχες 118842/Γ2/17-09-2008 και 119052/Γ2/17-09-2008 (οι οποίες δημοσιεύονται, ολόκληρες, στο ιστολόγιο της τοπικής Ενωσης Θεολόγων, http://theologylar.blogspot.com/2008/09/17-2008.html).

ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΟΙ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ

Βάσει των ανωτέρω, δικαίωμα διδασκαλίας στην Ιστορία του Γυμνασίου, ως Β’ ανάθεση, έχουν οι κλάδοι ΠΕ 01 (θεολόγοι), ΠΕ 05- 06 – 07 (ξενόγλωσσοι) και ΠΕ 13 (νομικών και πολιτικών επιστημών). Για το Λύκειο το δικαίωμα διδασκαλίας με Β’ ανάθεση εξακολουθούν να το διατηρούν οι ξενόγλωσσοι και οι των πολιτικών επιστημών, ενώ εξαιρείται ο κλάδος των θεολόγων (!). Τι κι’ αν στα Θεολογικά τμήματα διδάσκεται επί τέσσερα (4) ολόκληρα εξάμηνα το μάθημα της Ιστορίας, ενώ στα ξενόγλωσσα και στα των πολιτικών επιστημών το πολύ ένα (1) – δύο (2) εξάμηνα; Πρόκειται (μιλάμε για την εξαίρεση των Θεολόγων από τη διδασκαλία, με Β’ ανάθεση, της Ιστορίας στο Λύκειο) για καταφανή αδικία σε βάρος των θεολόγων, η οποία υπήρχε στη προπερυσινή εγκύκλιο και συνεχίζει να υπάρχει και στη φετεινή, αδικία η οποία θα πρέπει να αρθεί το συντομότερον.

3) Αναφέρει ο κ. Ψύρρας ότι οι αναθέσεις σε καθηγητές άλλων ειδικοτήτων του μαθήματος της Ιστορίας γίνονται με το «κόλπο» της δεύτερης και τρίτης ανάθεσης. Θα μας επιτρέψει να διαφωνήσουμε τόσο με τη ορολογία όσο και με τη ουσία: οι αναθέσεις γίνονται με βάση νομοθετική ρύθμιση η οποία σε γενικές γραμμές λαμβάνει υπόψη της τη συνάφεια των ειδικοτήτων με τα διδασκόμενα μαθήματα για να εξυπηρετήσει, ως μέτρο, τις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων. Υπό ποία έννοια, π.χ., μπορεί να θεωρηθεί «κόλπο» η Β’ ανάθεση της Χημείας (ΠΕ 04.02) στους Φυσικούς (ΠΕ 04.01);.. Και αν θεωρείται, π.χ., «κόλπο» η Β’ ανάθεση της Ιστορίας στους Θεολόγους (που διδάσκονται επί 4 εξάμηνα Ιστορία στο παν/μιο), τότε το γεγονός ότι με βάση την ίδια εγκύκλιο μπορούν να διδάσκουν Ιστορία - και μάλιστα με Α’ ανάθεση - καθηγητές που ούτε βδομάδα (!) δεν διδάχθηκαν Ιστορία στο τμήμα αποφοίτησής τους («ΦΠΨ»), αυτό τι, άραγε, θεωρείται: «κόλπο» στο ...τετράγωνο;...

* Eννοείται ότι θεωρούμε απολύτως δίκαιη – και επιστημονικά επιβεβλημένη - τη πρόταξη στη διδασκαλία της Ιστορίας (με Α’ ανάθεση), όχι γενικώς και αορίστως για τον πολυσυλλεκτικό από άποψη ειδικοτήτων κλάδο των «Φιλολόγων ΠΕ 02» , αλλά ειδικά και συγκεκριμένα για τους πτυχιούχους των Ιστορικών τμημάτων των Φιλοσοφικών, ή άλλων Σχολών Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών.

4) Για το θέμα της διδασκαλίας γνωστικού αντικειμένου διαφορετικού από τo πτυχίο του κλάδου διορισμού: Το δικαίωμα αυτό το έχει μόνο μια κατηγορία καθηγητών και συγκεκριμένα οι έχοντες δεύτερο πτυχίο ή μεταπτυχιακό (M.Sc. ή διδακτορικό) και το δικαίωμα που τους παραχωρείται είναι να μπορούν για συμπλήρωση του ωραρίου τους να διδάξουν μαθήματα της ειδικότητας τους δεύτερου πτυχίου τους. Συγκεκριμένα, βάσει και της παλαιάς αλλά και της νέας (χθεσινής) εγκυκλίου, με την οποία παρέχονται ««Οδηγίες για την εφαρμογή των πινάκων αντιστοιχίας διδασκομένων μαθημάτων του Γυμνασίου και του Γενικού Λυκείου και κλάδων και ειδικοτήτων εκπαιδευτικών", για το θέμα της διδασκαλίας γνωστικού αντικειμένου διαφορετικού από τον κλάδο στον οποίο διορίσθηκαν, αναφέρεται ότι: «Όταν στην αρμοδιότητα του ΠΥΣΔΕ υπηρετούν μόνιμοι εκπαιδευτικοί που έχουν επιπλέον του τυπικού προσόντος διορισμού και άλλο πτυχίο διορισμού ή μετάταξης και δεν συμπληρώνουν το υποχρεωτικό τους ωράριο, μπορούν να διδάξουν, εφόσον το επιθυμούν, για συμπλήρωση ωραρίου, μαθήματα της ειδικότητας του δεύτερου πτυχίου, σε Α’ και Β’ ανάθεση...».

ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΤΥΧΙΟ

Αυτό σημαίνει πρακτικά, ότι αν κάποιος καθηγητής π.χ. οικονομολόγος, μηχανολόγος, κοινωνιολόγος, κλπ., έχει και δεύτερο πτυχίο στην Ιστορία, στη Θεολογία, στα Μαθηματικά, κλπ. δικαιούται και εκ του νόμου (και εκ της λογικής...) να διδάσκει Ιστορία, Θρησκευτικά, Μαθηματικά. Αν κάποιος φιλόλογος έχει δεύτερο πτυχίο μηχανικού μπορεί να διδάξει Τεχνολογία, κ.ο.κ. Πιστεύουμε ότι η διάταξη είναι ορθότατη γιατί, συν τους άλλοις, έχει αμιγώς ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αν συμβαίνει, όμως, να διδάσκουν το μάθημα της Ιστορίας καθηγητές άλλης ειδικότητας οι οποίοι δεν έχουν τα προσόντα (συναφές δεύτερο πτυχίο, ή μεταπτυχιακό, ή διδακτορικό) που προβλέπει η παραπάνω ρύθμιση, τότε, πράγματι, υπάρχει (και τυπικό και ουσιαστικό) πρόβλημα. Και έχει κάθε δίκιο να διαμαρτύρεται ο Σύνδεσμος Φιλολόγων.

5) Στη (νέα) εγκύκλιο των Οδηγιών υπάρχει, για πρώτη φορά, μια διάταξη (η υπ. αριθμ. 9) που επιχειρεί να βάλει σε τάξη κλάδους που συνεχίζουν να υφίστανται περιλαμβάνοντας στο εσωτερικό τους διαφορετικές ειδικότητες, όπως ο κλ. ΠΕ 02. Τι λέει: «Οι εκπαιδευτικοί, απόφοιτοι διαφορετικών πανεπιστημιακών τμημάτων ή τμημάτων ΤΕΙ που εντάσσονται στον ίδιο κλάδο ή ειδικότητα, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής πράξης και η ποιότητα του διδακτικού τους έργου, προτείνεται, εφόσον υπάρχει η σύμφωνη γνώμη τους, να αναλαμβάνουν μαθήματα σχετικά με την ιδιαίτερη εξειδίκευση που απέκτησαν ως πτυχιούχοι διαφορετικών τμημάτων». Που σημαίνει ότι θα πρέπει οι αναθέσεις να γίνονται βάσει της ειδικότητας και όχι γενικώς και αορίστως βάσει του κλάδου. Εκτιμούμε ότι η εν λόγω διάταξη, λόγω του ....«εθελοντικού» χαρακτήρα της, αποτελεί ημίμετρο και θ’ αποβεί στη πράξη αλυσιτελής. Η καθαρή λύση είναι μία: θεσμοθετημένη διάκριση διδακτικών ρόλων βάσει ειδικότητας και στον κλάδο ΠΕ 02, όπως έγινε πρόσφατα με τον (τέως ενιαίο) κλάδο των Φυσικών (ΠΕ 04). Οπως ισχύει από παλαιότερα με τον κλάδο των μηχανικών ΠΕ 12 (όπου άλλο οι πολιτικοί μηχ/κοί ως ΠΕ 12.01, άλλο οι αρχιτέκτονες ΠΕ 12.02, άλλο οι τοπογράφοι ΠΕ 12.03, άλλο οι μηχανολόγοι ΠΕ 12.04, κ.ο.κ.), των υγειονομικών (οι γιατροί ΠΕ 14.01, οι οδοντίατροι ΠΕ 14.02, οι φαρμακοποιοί ΠΕ 14.03), κλπ.

6) Για να επιβληθεί το «αυτονόητο» της «διδασκαλίας της Ιστορίας από ιστορικούς», δεν χρειάζονται προσφυγές στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, όπως προαναγγέλει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων ν. Λάρισας. Αρκεί μια ρύθμιση παρόμοια με την προαναφερθείσα του κλάδου των Φυσικών (ΠΕ 04), έτσι ώστε η κάθε ειδικότητα στο εσωτερικό του («ενιαίου», ακόμη) κλάδου ΠΕ 02 να αποκτήσει τη δική της ξεχωριστή επιστημονική υπόσταση και οντότητα και ν’ αρχίσει έτσι η εφαρμογή του αυτονόητου για τη διδασκαλία της Ιστορίας μέσα απ’ τον ίδιο τον κλάδο ΠΕ 02. Ετσι θα σταματήσουν φαινόμενα του τύπου να διδάσκει Ιστορία ο απόφοιτος του παιδαγωγικού – φιλοσοφικού, νέα ελληνικά ο απόφοιτος του ιστορικού, αρχαία ελληνικά ο απόφοιτος του ...εθνολογικού (!), αλλά θα διδάσκει Ιστορία ο απόφοιτος του ιστορικού, αρχαία ελληνικά ο απόφοιτος του τμήματος κλασσικής φιλολογίας, νέα ελληνικά ο απόφοιτος του τμήματος νεοελληνικής φιλολογίας, κ.ο.κ.

ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ

Ενδεικτικά, θα μπορούσε ο κλάδος ΠΕ 02 να απαρτίζεται από τις ειδικότητες: ΠΕ 02.01 κλασσικής φιλολογίας, ΠΕ 02.02 νεοελληνικής φιλολογίας, ΠΕ 02.03 ιστορίας, ΠΕ 02.04 φιλοσοφίας, παιδαγωγικής και ψυχολογίας (ΦΠΨ), στις οποίες θα δοθούν και οι αντίστοιχες Α’ και Β’ αναθέσεις. Ειδικά στη ειδικότητα ΠΕ 02.04 θα μπορούσε να ανατεθεί και η διδασκαλία - εφαρμογή του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΣΕΠ) , λόγω της εξειδικευμένης επιστημονικής κατάρτισης που παίρνουν οι απόφοιτοι του τμήματος ΦΠΨ σε θέματα ψυχολογίας και συμβουλευτικής. Νομίζουμε ότι μέσα από ένα τέτοιο ορθολογικό ξεκαθάρισμα διδακτικών ρόλων στο εσωτερικό (και) του κλάδου ΠΕ 02 το αυτονόητο «να διδάσκεται η Ιστορία από ιστορικούς» μπορεί κάλλιστα να γίνει πράξη για το μάθημα της Ιστορίας – και όχι μόνο.

* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι δημοσιογράφος – θεολόγος ΑΠΘ, συνεργάτης του Ρ/Σ της Ι. Μητρόπολης Λάρισας (96,3 FM), καθηγητής Β/θμιας εκπ/σης (Γ/σιο Αρμενίου και Γ/σιο Καλαμακίου) και Γεν. Γραμματέας της Ενωσης Θεολόγων ν. Λάρισας.

* AΡΘΡΟ στην "Ελευθερία" (20/09/2008, σελ. 8,
http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=2424&pid=19&CategoryID=19)

"Μεταξύ παράδοσης και εκσυγχρονισμού"

Θρησκευτικά:

Μεταξύ «παράδοσης» και «εκσυγχρονισμού» *

Του Γεωργίου Μάλφα, θεολόγου

malfasg@gmail.com


Για πολλοστή φορά η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί υπομονετικά μαθήματα «παράδοσης» και «εκσυγχρονισμού» με αφορμή το δημόσιο διάλογο για το μάθημα των θρησκευτικών. Σύμφωνα με τα μέχρι πρότινος ισχύοντα, υπήρχε η δυνατότητα απαλλαγής μαθητών από το μάθημα των θρησκευτικών με την υποβολή από τον κηδεμόνα υπεύθυνης δήλωσης (61723/Γ2/13-06-2002 Εγκ. ΥΠΕΠΘ). Στη δήλωση αυτή έπρεπε να αναφέρεται ότι ο/η μαθητής/τρια δεν είναι Χριστιανός/η Ορθόδοξος/η, χωρίς να είναι υποχρεωτική η αναφορά του θρησκεύματος στο οποίο ανήκει.

Μετά την έκδοση των τριών πρόσφατων εγκυκλίων (10-07-2008, 04-08-2008 και 26-08-2008) δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα έχει κάθε μαθητής με την υποβολή υπεύθυνης δήλωσης εκ μέρους του ιδίου αν είναι ενήλικος ή του κηδεμόνα του αν είναι ανήλικος «στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία της απαλλαγής, χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής».

Εκ πρώτης όψεως μια τέτοια εκπαιδευτική επιλογή φαίνεται παιδαγωγικά, πολιτικά και ηθικά ως αυτονόητη εφόσον κατοχυρώνει τον απόλυτο σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας και συνείδησης, αφού κανείς στο εξής δεν θα υποχρεώνεται άμεσα ή έμμεσα, θετικά ή αρνητικά να αποκαλύψει τις όποιες θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Η συγκεκριμένη απόφαση παρουσιάστηκε μάλιστα ως αναγκαία διοικητική πράξη εναρμόνισης του εκπαιδευτικού μας συστήματος με τις οδηγίες διαφόρων «Ανεξάρτητων» Αρχών οι οποίες τώρα παρεμβαίνουν άμεσα και στην άσκηση της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Μελετώντας όμως κανείς προσεκτικότερα τα κείμενα των νέων εγκυκλίων και αναλύοντας με διάκριση τις συνέπειες εφαρμογής τους στη λειτουργία του σχολείου μπορεί να αντιληφθεί τον αποσπασματικό, αντιφατικό και προσχηματικό τους χαρακτήρα. Εύλογα και καλόπιστα προκύπτουν τα παρακάτω ερωτήματα:

α. Πώς θεραπεύεται αλήθεια, ο θρησκευτικός διαχωρισμός και στιγματισμός των μαθητών με βάση το νέο πλαίσιο απαλλαγών; Μήπως επιτείνεται αντί να μειώνεται το φαινόμενο των διακρίσεων αφού θα έχουμε στο εξής (σε μεγαλύτερη ένταση σε σχέση με το παρελθόν) τον κάθετο διαχωρισμό των μαθητών μας, ανάμεσα σ’ αυτούς που θα παρακολουθούν το μάθημα (οι «πιστοί»!) και σ’ αυτούς που θα έχουν απαλλαγή από αυτό (οι «άθρησκοι, αλλόθρησκοι, ετερόδοξοι, αδιάφοροι» κ.λπ.);

β. Μεταπίπτουν ή όχι τα θρησκευτικά de facto από μάθημα υποχρεωτικό γενικής παιδείας σε μάθημα προαιρετικό ή επιλογής παρά τις υποκριτικά καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του υπουργείου; Τι συνέπειες μπορεί να έχει μια τέτοια αλλαγή για το όραμα διεκδίκησης ενός ενιαίου και καθολικού σχολείου στο άμεσο μέλλον; Ποια θα είναι στο εξής η νομιμοποιητική βάση της διδασκαλίας μιας σειράς άλλων μαθημάτων (κυρίως κοινωνικής και ανθρωπιστικής κατεύθυνσης) αν αποδεχθούμε σήμερα αδιακρίτως και επιλεκτικώς την άσκηση του δικαιώματος της γενικευμένης απαλλαγής για λόγους «συνείδησης»; Τι θα γίνει στην περίπτωση που αλλοδαποί μαθητές μας απαιτήσουν με ανάλογο σκεπτικό την απαλλαγή τους από το μάθημα της («ελληνοκεντρικής») Ιστορίας ή της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών ή ακόμη και της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας; Γιατί θα πρέπει μαθητές διαπαιδαγωγημένοι από την οικογένειά τους με αναρχικά πολιτικά ιδεώδη να υποχρεώνονται να παρακολουθούν μαθήματα όπως αυτό της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, της Κοινωνιολογίας, της Εισαγωγής στο Δίκαιο και τους Πολιτικούς θεσμούς κ.α.; Πώς θα ανταποκριθούμε τέλος, στο αίτημα μαθητών φονταμενταλιστικής χριστιανικής αγωγής που θα απαιτήσουν αύριο για «λόγους συνείδησης» την απάλειψη της κλασικής μας αρχαιοελληνικής παράδοσης ως «ειδωλολατρικής»; Ας αναρωτηθούμε λοιπόν, ποιων τις επιδιώξεις θα εξυπηρετούσε μια τέτοιου είδους «εκπαίδευση à la carte»…

γ. Πώς θα διαχειριστεί η σχολική κοινότητα υπεύθυνα και παιδαγωγικά το ζήτημα των επιπλοκών και των δυσλειτουργιών που θα προκληθούν εξαιτίας της ενδεχόμενης μαζικής απαίτησης απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών, ειδικά στις περιπτώσεις εκείνες όπου η επίκληση «λόγων συνείδησης» θα είναι ευκαιριακά και επιπόλαια κραυγαλέα προσχηματική; Πόσο λειτουργική και εφαρμόσιμη είναι η τελευταία (τρίτη) εγκύκλιος που ρυθμίζει τα της «απασχόλησης των μαθητών» που έχουν απαλλαγεί από το μάθημα όταν (χωρίς να καταργεί τις δύο προηγούμενες εγκυκλίους) κάνει ξανά λόγο για «μη Ορθόδοξους μαθητές δηλ. αλλόθρησκους ή ετερόδοξους»; Ποιος, γιατί και με ποιο τρόπο θα πιστοποιήσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των μαθητών προκειμένου να τους εντάξει σε πρόγραμμα «απασχόλησης»; Υποκρισία, ανικανότητα, προχειρότητα ή όλα αυτά μαζί;

Θεωρώ ότι οι τελευταίες αλλαγές δεν είναι βήματα προόδου και εκσυγχρονισμού του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Όχι μόνο δεν επιλύουν τις υπάρχουσες δυσχέρειες αλλά αντιθέτως τις πολλαπλασιάζουν. Οι συνέπειές τους στο άμεσο μέλλον, δεν πλήττουν μόνο το μάθημα των θρησκευτικών και το εργασιακό καθεστώς των καθηγητών θεολόγων αλλά ανοίγουν διάπλατα το δρόμο σε μια σειρά αλλαγών που θα σβήσουν και τα τελευταία ίχνη κοινωνικού, πολιτιστικού και ανθρωπιστικού χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης. Ας είμαστε έτοιμοι λοιπόν, να ζήσουμε την ελληνική εκδοχή της εκπαίδευσης της αμάθειας που θα προετοιμάσει τους «δίχως συλλογική ταυτότητα, παραδόσεις και ιστορική μνήμη υπερεξειδικευμένους ηλίθιους του μέλλοντος». Μας περιμένουν «άδειες μέρες, στραγγισμένοι ουρανοί» και στον ορίζοντα ξεδιπλώνονται ήδη οι προτάσεις του Ε.ΣΥ.Π. (εκπαίδευση δεξιοτήτων για τις ανάγκες της αγοράς). Τα θρησκευτικά ήταν μόνον η αρχή…

Αναφορικά με τις νέες ρυθμίσεις για το μάθημα των Θρησκευτικών είναι επίσης προφανής ο κίνδυνος διαμόρφωσης μέσα στο σχολείο συνθηκών ακραίας «θρησκευτικής ομοσπονδιοποίησης». Επιδίωξη του υπουργείου Παιδείας, της «Δεξιάς του Κυρίου» και των ακραίων συντηρητικών κύκλων είναι η κατοχύρωση ενός αυστηρά ομολογιακού-κατηχητικού χαρακτήρα μαθήματος θρησκευτικών έστω και προαιρετικού! Μάθημα «καθαρό», «κλειστό» και πλήρως ελεγχόμενο από τη διοικούσα Εκκλησία η οποία θα διεκδικεί αποκλειστικά λόγο και άποψη για το περιεχόμενο, τα βιβλία και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος. Γιατί όχι και για την επιλογή των διδασκόντων; Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα στις Μουφτείες της Δυτικής Θράκης με την πρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων ως «ιεροδιδασκάλων» για το διορισμό των οποίων απαιτείται «βεβαίωση του οικείου Μουφτή για την επάρκεια διδασκαλίας του Κορανίου» (sic)! Ας αναλογιστούμε σοβαρά το ενδεχόμενο λοιπόν, σε λίγο καιρό, κάθε θρησκευτική κοινότητα να αξιώνει το δικό της μάθημα θρησκευτικής αγωγής μέσα στο δημόσιο σχολείο και ας κρίνουμε τις επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης.

Αν συμφωνούμε (οι περισσότεροι τουλάχιστον) πια σήμερα, στη σημασία και την αναγκαιότητα της κριτικής μελέτης και παρουσίασης του θρησκευτικού φαινομένου, το οποίο χαρακτηρίζεται από παγκοσμιότητα και διαχρονικότητα και της εγχώριας θρησκευτικής μας παράδοσης (νοηματοδότησης) εθιμικής ή βιωματικής, θα πρέπει να τοποθετηθούμε με σαφήνεια απέναντι στο εξής πολύ συγκεκριμένο ζήτημα: Θέλουμε μάθημα θρησκευτικών κλειστό, ομολογιακό, κατηχητικό, μονοφωνικό για τα παιδιά κάθε θρησκευτικής κοινότητας ξεχωριστά (επομένως και προαιρετικό) ή μάθημα θρησκευτικών ανοικτό, γνωσιακό, πολιτισμικό, θρησκειολογικό και ενιαίο για όλα τα παιδιά (επομένως και υποχρεωτικό);

Για λόγους επιστημολογικούς, παιδαγωγικούς και θεολογικούς ταυτίζομαι ανεπιφύλακτα με ένα ενιαίο μάθημα που χωρά (δίχως διακρίσεις) όλα τα παιδιά μας, σε ένα σχολείο ενιαίο στο οποίο η έννοια της απαλλαγής δεν θα ’χει πια κανένα νόημα. Προς αυτή την κατεύθυνση, στο πλαίσιο του μαθήματος των θρησκευτικών έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σημαντικά βήματα προόδου και είναι άδικο να τα υποτιμούμε (νέα αναλυτικά προγράμματα σπουδών, νέα βιβλία Γυμνασίου, νέες γενιές θεολόγων κ.α.). Γι αυτό αξίζει να προσπεράσουμε τα μανιχαϊστικά διλήμματα των «παραδοσιακών» από τη μια (που διεκδικούν το μονοπώλιο της πίστης και της πατρίδας και … τη λίμνη Βιστωνίδα) και των «εκσυγχρονιστών» από την άλλη (που «ξεπουλούν» τα πάντα στο όνομα ενός χυδαίου και αγοραίου κοσμοπολιτισμού) και να ανοίξουμε έναν άλλο δρόμο, αυτόν του «εκσυγχρονισμού της παράδοσής» μας.

Πάτρα, 16.09.08


* Πηγή: Iστοσελίδα "alfavita.gr":

http://www.alfavita.gr/artra/art19_9_08_1907.php

Πρόταση για διέξοδο

Εκπαιδευτική Παρέμβαση Αχαΐας *

(Μέλος του Δικτύου των Παρεμβάσεων):


Τα Θρησκευτικά, οι τρείς

εγκύκλιοι και η διέξοδος


Το μάθημα των θρησκευτικών, ο χαρακτήρας του και η φυσιογνωμία του είναι αποτέλεσμα μιας ερμαφρόδιτης ιδεολογίας - του «ελληνοχριστιανισμού» - η οποία ουσιαστικά ελάχιστη σχέση έχει με τον διαχρονικό πολιτισμό στην ανατολική Μεσόγειο. Το (ομολογιακό) μάθημα των θρησκευτικών είναι δημιούργημα των δυτικών χριστιανικών «ομολογιών», γι’ αυτό και προωθήθηκε αμέσως με τη δημιουργία τού βαυαρικού κράτους στη χώρα μας, μετά την επανάσταση του ‘21.

Στη σημερινή φάση που τα εθνικά κράτη περνούν στην «Ευρωπαϊκή – καπιταλιστική – ολοκλήρωση», τέτοιες ιδεολογίες δεν έχουν νομιμοποιητική βάση. Έτσι ερμηνεύεται η «επίθεση» που δέχεται και το μάθημα με τις συνεχόμενες εγκυκλίους περί απαλλαγών από το 2000 και εξής. Τρία σημαντικά συνέδρια θεολόγων έχουν αναδείξει το ζήτημα (άνοιξη 1999 έως άνοιξη 2000) με στόχο ένα ενιαίο μάθημα άλλου τύπου (μη μονοφωνικό - μη κατηχητικό), έτσι ώστε να μην έχει νόημα το δικαίωμα της απαλλαγής για λόγους «θρησκευτικής συνείδησης». Η άποψη αυτή έχει πολλούς υποστηρικτές στο χώρο της εκπαίδευσης και της θεολογίας, αλλά και πολλούς πολέμιους από μια φονταμενταλιστική σκοπιά.

Οι τρεις τελευταίες εγκύκλιοι προήλθαν από μια κυβέρνηση η οποία ξάφνιασε ακόμα και αυτούς ακόμα τους ψηφοφόρους της. Μελετώντας κανείς προσεκτικότερα τις πρόσφατες εγκυκλίους (10-07-2008, 04-08-2008 και 26-08-2008) και αναλύοντας τις συνέπειές τους στη λειτουργία του σχολείου, μπορεί να αντιληφθεί τον αποσπασματικό και προσχηματικό τους χαρακτήρα. Οι εγκύκλιοι όμως είναι και οι τρεις παρούσες, αλληλοσυμπληρούμενες και δημιουργούν μαζί τοπίο σύγχυσης, το οποίο σύντομα μπορεί να εξελιχθεί σε εκρηκτικό, αν στο μεταξύ δεν υπάρξει άμεση στρατηγική για ένα ενιαίο μάθημα θρησκευτικών (α) και οι απαιτούμενες προσωρινές διορθώσεις (β).

Ποια προβλήματα προκαλούν οι τρεις εγκύκλιοι:

α) Θέτουν θέμα απαλλαγής «για λόγους συνείδησης» και όχι «θρησκευτικής συνείδησης». Επομένως ανοίγουν «τον ασκό του Αιόλου» για την απαίτηση στο δικαίωμα της απαλλαγής και από άλλα μαθήματα, όπως Ιστορία, Γλώσσα, Κοινωνική & Πολιτική Αγωγή, Αρχαία Ελληνικά, κλπ. Στο σημείο αυτό ας συνυπολογίσουμε και τις συνέπειες των πρόσφατων προτάσεων του ΕΣΥΠ (κατάργηση δευτερευόντων μαθημάτων).

β) Η τρίτη εγκύκλιος υποχρεώνει τους απαλλασσόμενους μαθητές (ετερόδοξους και αλλόθρησκους) να παρακολουθούν άλλα μαθήματα, π.χ. νέα ελληνικά, εμπλέκοντας σχεδόν όλες τις ειδικότητες σε επικοινωνιακού τύπου «ενισχυτική διδασκαλία» και τους καθηγητές σε περίεργες «συμπληρώσεις ωραρίου» ή υπερωρίες! Αφήνει όμως χωρίς «ενισχυτική» τους άθρησκους, άθεους, αδιάφορους, κλπ, αλλά και τους τυπικά, πολιτισμικά ή ουσιαστικά ορθόδοξους μαθητές, που δύνανται να ζητήσουν απαλλαγή χωρίς αιτιολόγηση.

γ) Ρίχνει «στάχτη στα μάτια» σε όσους θέλουν να βλέπουν το ποτήρι «μισογεμάτο», συναδέλφους, γονείς, μαθητές, κλπ. Ουσιαστικά αναθέτει ένα δύσκολο έργο ερμηνείας των εγκυκλίων στους διευθυντές των σχολείων, εάν κάποιοι μαθητές/γονείς ζητήσουν απαλλαγή και δεν θέλουν «ενισχυτική διδασκαλία». Επίσης υποχρεώνουν σε έμμεση υποχρεωτική αποκάλυψη της θρησκευτικής τους ταυτότητας σε όσους μαθητές θελήσουν να παρακολουθήσουν το μάθημα.

Τρεις δρόμοι για το μάθημα

Στην παρούσα φάση και λόγω της ανάπτυξης πολυπολιτισμικών χαρακτηριστικών στην ελληνική κοινωνία «ευρωπαϊκού τύπου», τρεις δρόμοι ανοίγονται για το μάθημα:
α) ένα μη μονοφωνικό – μη κατηχητικό μάθημα σε τέτοιο βαθμό, που να μη τίθεται ζήτημα απαλλαγής και θα είναι υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά (πρόταση θεολογικού τμ. ΑΠΘ, ΔΣ ΟΛΜΕ, κ. α)

β) ένα κλειστό, ομολογιακό, κατηχητικό, μονοφωνικό μάθημα για τα παιδιά κάθε θρησκευτικής κοινότητας ξεχωριστά, άρα και προαιρετικό (χώρες Δυτ. Ευρώπης).

γ) η πλήρης κατάργηση του μαθήματος, πρόταση που έχει υποστηριχθεί δημόσια μέχρι τώρα μόνο από το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών.

Προτείνουμε

Εμείς στο πλαίσιο ενός ενιαίου σχολείου (όπου πιθανά δεν θα υπάρχει η σημερινή μορφή των μαθημάτων) προτείνουμε τη σπουδή στον πολιτισμό του θρησκευτικού φαινομένου και θρησκειών εν γένει, αλλά και ειδικότερα στην αισθητική, την κοινωνιολογία, τη φιλοσοφία και θεολογία των βιβλικών θρησκειών της ευρύτερης περιοχής μας.

Ειδικότερα:

1. Για όσο καιρό θα υφίσταται η φύση των ξεχωριστών μαθημάτων, θεωρούμε ότι το μάθημα πρέπει να είναι υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά και να έχει μια ενιαία μορφή «πολιτισμικής θρησκειολογίας»: «…το οποίο θα προσεγγίζει κριτικά και επιστημονικά το φαινόμενο της θρησκείας στην κοινωνιολογική, ιστορική, αισθητική, πολιτιστική και πολιτική του διάσταση…». Το μάθημα θα πρέπει να λαμβάνει κεντρικά υπόψη την ηλικία των μαθητών, το θρησκευτικό πολιτισμό της ευρύτερης περιοχής της ανατολικής Μεσογείου, της Ευρώπης, την ιστορική εξέλιξη του φαινομένου, την ύπαρξη μεταναστών, προσφύγων, μειονοτήτων, κλπ.

2. Για φέτος προσωρινά και μέχρι να πάμε σε νέο αναλυτικό πρόγραμμα, να υπάρξει 4η εφ’ όλης της ύλης εγκύκλιος, όπου:

α) Οι όποιες απαλλαγές θα γίνονται για λόγους «θρησκευτικής συνείδησης».

β) Οι απαλλαγέντες να παρακολουθούν προσωρινό μάθημα πολιτισμικής θρησκειολογίας με
ειδικό αναλυτικό πρόγραμμα.

3. Τίθεται με επίταση το ζήτημα του ριζικού διοικητικού διαχωρισμού του αστικού καπιταλιστικού κράτους από τη θεσμική εκκλησία, με ό,τι βεβαίως αυτό συνεπάγεται.

Πάτρα 18-09-2008

* http://paremvasi-axaias.org/

"ΠΑΜΕ" εκπαιδευτικών: "Nα καταργηθούν τα Θρησκευτικά"

"ΠΑΜΕ" ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ *:

«Να απαλλαγεί το σχολείο

από τον ανορθολογισμό»

Ανακοίνωση, με αφορμή τη διαβούλευση για το μάθημα των θρησκευτικών:

"Την ανάγκη να απαλλαχτεί το σχολείο από τον ανορθολογισμό και τις κάθε λογής ανιστόρητες - αντιεπιστημονικές απόψεις, που καθορίζουν την ιδεολογική του λειτουργία, τονίζει για μια ακόμα φορά το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, με αφορμή τη συζήτηση για το μάθημα των Θρησκευτικών και ζητά να καταργηθεί το συγκεκριμένο μάθημα.

Οπως επισημαίνουν οι ταξικές δυνάμεις στους εκπαιδευτικούς, «το σχολείο κατηχητικό, το σχολείο πρόναος και αίθουσα της εκκλησίας με τις δογματικές και τις μεταφυσικές δοξασίες και συμπιεστικές θρησκευτικές τελετουργίες, συνυπάρχει με την κύρια ιδεολογική επιλογή της αστικής τάξης στη χώρα μας που είναι ο κοσμοπολιτισμός και η διαμόρφωση της "ευρωπαϊκής ταυτότητας". Παρά τις αντιστάσεις των προοδευτικών εκπαιδευτικών, η κατάσταση δεν άλλαξε, γιατί πάνω από όλα το μάθημα των θρησκευτικών και οι τελετουργίες καλλιεργούν τη μαζική κουλτούρα υποταγής στην παντοδυναμία του Θεού, και κατά συνέπεια στην εξουσία του οικονομικά ισχυρού και στο σύστημα».

Σε ό,τι αφορά την πρόσφατη απόφαση του υπουργείου, με την οποία οι μαθητές επιλέγουν αν θα κάνουν θρησκευτικά, το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών επισημαίνει ότι σε αυτή «διαφαίνεται η προοπτική να γίνουν τα θρησκευτικά μάθημα επιλογής» και ότι «ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για την εκκλησία να διαμαρτύρεται, να παρεμβαίνει, να διεκδικεί τα πάντα, περιουσίες, θρησκευτικά σχολεία κλπ., αφού διστάζει (σ.σ. η απόφαση) και δε ζητάει κάθετα την κατάργηση του μαθήματος στη βάση του διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους.
Η επιστημονική ερμηνεία του κόσμου δεν μπορεί να συνυπάρξει με μυθοπλασίες και δόγματα από τα οποία συσκοτίζεται και αναιρείται. Γι' αυτό η κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών είναι επιτακτική ανάγκη του εδώ και του τώρα, μακριά από τα σκουριασμένα "πρέπει και μη" μαζί με την ταυτόχρονη απόσυρση των νέων βιβλίων, στα οποία κυριαρχεί το αντιεπιστημονικό πνεύμα και η μυθολογία της αγοράς», τονίζει το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, απαιτώντας:

«Τον άμεσο χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. Το θέμα της θρησκευτικής συνείδησης και επιλογής είναι ατομική και οικογενειακή υπόθεση και δεν έχει καμία σχέση με το σχολείο και την εκπαίδευση. Η ελληνική κοινωνία και εκπαίδευση πρέπει να πάψουν να θεοκρατούνται.
Την κατάργηση της πρωινής προσευχής και του υποχρεωτικού εκκλησιασμού των σχολείων που στηρίζεται σε βασιλικά διατάγματα μετεμφυλιακά και κατάργηση κάθε είδους θρησκευτικής τελετουργίας στους σχολικούς χώρους. Την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών. Η γνώση των όρων και διαδικασιών που επιδρούν, διαμορφώνουν και καθορίζουν την κοινωνική συνείδηση, όπως η θρησκευτική, μέσα στην ανθρώπινη Ιστορία είναι ένα ζήτημα, το οποίο μπορεί να συντελείται με επιστημονικό μόνο τρόπο μέσα στο σχολείο και συγκεκριμένα με τα μαθήματα της Ιστορίας, της κοινωνιολογίας και της φιλοσοφίας, στα οποία πρέπει να εξετάζεται το φαινόμενο της θρησκείας στις ιστορικές, κοινωνικές και φιλοσοφικές αφετηρίες και παραμέτρους».

ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, σελ. 19, Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη 2008

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4725712&publDate=18/9/2008

* Πρόκειται για συνδικαλιστική παράταξη προσκείμενη στο ΚΚΕ

H ΔΑΚΕ καθηγητών για τα Θρησκευτικά

Η ΔΑΚΕ Καθηγητών για το μάθημα

των θρησκευτικών στο Δημόσιο σχολείο


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Αθήνα 17 Σεπτεμβρίου 2008

Με αφορμή τις εγκυκλίους του καλοκαιριού του Υπ.Ε.Π.Θ. περί της απαλλαγής απ’ το θρησκευτικό μάθημα έχει ξεκινήσει ένας δημόσιος διάλογος για τα θέματα της διδασκαλίας των θρησκευτικών και της φυσιογνωμίας του μαθήματος στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στο διάλογο αυτό θέλει και η ΔΑΚΕ Καθηγητών Δ.Ε. να καταθέσει τις δικές τις απόψεις και προτάσεις.
H πρώτη εγκύκλιος του Υπ.Ε.Π.Θ. (91109/Γ2/10-7-2008), στην προσπάθειά της να υιοθετήσει μια απλή σύσταση της Αρχής του Συνηγόρου του Πολίτη, δημιούργησε ποικίλα προβλήματα, με κάποιες λεκτικές αλλαγές σε ένα καθαρά γραφειοκρατικό έγγραφο. Θεωρούμε πως η κίνηση αυτή έγινε ερήμην της εκπαιδευτικής κοινότητας (και των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης), καθώς αυτή κλήθηκε να αντιμετωπίσει τα λειτουργικά – και όχι μόνο- προβλήματα.

Η ΔΑΚΕ Καθηγητών θεωρεί ότι οι δύο πρώτες εγκύκλιοι αντανακλούν ένα πνεύμα υποβάθμισης του μαθήματος υπό το πρόσχημα των προσωπικών δεδομένων, ενώ η τρίτη κατά σειρά αποσαφηνίζει ότι οι προηγούμενες δύο δεν καταργούν την εγκύκλιο του 2002, ( «η απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών ισχύει για τούς μαθητές που είναι αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι», (61723/Γ2/13.6.2002). Το γεγονός δε ότι ο ίδιος ο κ. Υπουργός Παιδείας έκρινε ότι δημιουργήθηκε η ανάγκη να δηλώσει ρητώς σε γνωστό τηλεοπτικό σταθμό ότι δεν καταργείται ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του μαθήματος των Θρησκευτικών για τους ορθόδοξους μαθητές, μας οδήγησε στην απόφαση να εκφράσουμε την ανησυχία μας για το μέλλον του μαθήματος των θρησκευτικών, και τη συρρίκνωση των επαγγελματικών οριζόντων των συναδέλφων καθηγητών.

Η απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών εσφαλμένα θεωρείται ως προστασία της συνειδήσεως και της ανεξιθρησκίας των μαθητών. Αυτό συμβαίνει επειδή στο μυαλό πολλών ανθρώπων, λανθασμένα, ταυτίζεται το μάθημα των θρησκευτικών με την εκκλησιαστική κατήχηση που γίνεται στις ενορίες. Το μάθημα των θρησκευτικών είναι μάθημα ενταγμένο στο πλαίσιο του ελληνικού σχολείου και εκπληρώνει παιδαγωγικούς και όχι εκκλησιαστικούς σκοπούς. Η ελληνική κοινωνία, μέσω των εκπροσώπων της, που νομοθετούν, επιθυμεί να διδάσκονται τα παιδιά, ανάμεσα στα άλλα γνωστικά αντικείμενα και το φαινόμενο της θρησκείας, με ιδιαίτερη βαρύτητα στη θρησκευτική παράδοση της χώρας, δηλ. στα δόγματα και στη ζωή της Ορθοδοξίας.
Θεωρούμε ότι η ορθόδοξη πίστη και εκκλησία αποτελεί μια βασική διάσταση της εθνικής μας ταυτότητας. Γι' αυτόν τον λόγο ανεξάρτητα με το αν κανείς πιστεύει η όχι, η γνώση των βασικών ουσιαστικών στοιχείων της ορθοδοξίας, της ιστορικής εξέλιξης της εκκλησίας και του ρόλου που αυτή έπαιξε στη διαμόρφωση της νεοελληνικής κοινωνίας και πολιτισμού αποτελεί βασική προϋπόθεση για να καταλάβουμε ποιοι είμαστε και πως λειτουργούμε στον χώρο και χρόνο. Η ΔΑΚΕ πιστεύει ότι το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να είναι υποχρεωτικό για τους μαθητές για τους παρακάτω λόγους.

Το μάθημα έχει εν μέρει βιωματική διάσταση, καθώς έχει ως επίκεντρο τη θρησκευτική παράδοση της χώρας αλλά, κατά βάση και κυρίαρχα έχει γνωσιολογικό χαρακτήρα, με ευρύτερη παιδευτική αξία, αφού και για τις λοιπές χριστιανικές ομολογίες και τ’ άλλα θρησκεύματα ενημερώνει (σε Γυμνάσιο – Λύκειο, αλλά από πέρυσι και στην ΣΤ’ Δημοτικού!) και αποβλέπει γενικότερα στην ενημέρωση των μαθητών για το θρησκευτικό φαινόμενο και ειδικότερα στη κατανόηση της θρησκευτικής διάστασης των επιμέρους θεμάτων της ζωής, καθώς και για τις επιδράσεις του θρησκευτικού πιστεύω στα μνημεία του πολιτισμού.

Σχετικά τώρα με τους αλλόθρησκους και αλλόδοξους μαθητές θα πρέπει να δούμε, για λόγους εναρμόνισης με τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, τι συμβαίνει σε άλλες χώρες (π.χ. Φινλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Γερμανία, Πορτογαλία, Ισπανία), με παρόμοιο σύστημα εκπαίδευσης. Οι χώρες αυτές έχουν θεσπίσει στη θέση τού μαθήματος των «θρησκευτικών» (όποιας μορφής και περιεχομένου) εναλλακτικό μάθημα (Ηθική, Φιλοσοφία, Κοινωνική Παιδεία κ.λπ.) υποχρεωτικό για όσους μαθητές ζητήσουν απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών.

Στο πλαίσιο αυτό, η ΔΑΚΕ Καθηγητών προτείνει, όσοι απαλλάσσονται να παρακολουθούν υποχρεωτικά σε παράλληλο τμήμα μάθημα συναφές με αυτό των θρησκευτικών (Θρησκειολογία ή Ηθική ή Στοιχεία Θρησκευτικού Πολιτισμού ή άλλο), το οποίο θα διδάσκεται από καθηγητή της ειδικότητας ΠΕ01. Για το λόγο αυτό το Υπ.Ε.Π.Θ. θα πρέπει να συνεργαστεί με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ώστε να αναβαθμιστεί ακόμη περισσότερο το μάθημα των Θρησκευτικών, και να εμπλουτιστούν τα αναλυτικά σχολικά προγράμματα με μαθήματα κοινωνικής ηθικής ή ιστορίας των θρησκευμάτων.

Όσον αφορά δε την ανακοίνωση της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ για το μάθημα των θρησκευτικών η ΔΑΚΕ Καθηγητών Δ.Ε. τονίζει ότι βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με την πλειοψηφία του εκπαιδευτικού κόσμου αλλά και της κοινωνίας γενικότερα. Με τη στάση της αυτή εξυπηρετούνται νεοταξικοί σκοποί που στοχεύουν στην αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας, πλήττοντας ένα από τα σημαντικότερα θεμέλιά της, όπως είναι η ορθόδοξη πίστη και παράδοση.

http://www.dakeme.gr/Anakoinoseis/THRISKEYTIKA.doc

ΥΠΕΠΘ: Oι αναθέσεις μαθημάτων σε Γ/σιο, ΓΕ.Λ., ΕΠΑ.Λ και οι οδηγίες εφαρμογής της εγκυκλίου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ &
ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ & ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ

Mαρούσι, 17 Σεπτεμβρίου 2008, Αριθ. πρωτ. 118842/Γ2

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΜΗΜΑ Δ΄

Ταχ. Δ/νση : Α. Παπανδρέου 37, 151 80 ΜΑΡΟΥΣΙ
Τηλέφωνο : 210-3443010-2227
FAX: 210-3442365
an. 43
Πληροφορίες: Α. Νικολόπουλος



ΘΕΜΑ: Αναθέσεις μαθημάτων Γυμνασίου, Γενικού Λυκείου, ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ.

Έχοντας υπόψη:

1. Το άρθρο 7, παρ. 2 του Ν. 2817/2000 (78 Α΄) περί «Εκπαίδευσης των ατόμων με ειδικές ανάγκες και άλλες διατάξεις».
2. Το άρθρο 18, παρ. 1, περ. στ. του Ν. 3475/2006 (ΦΕΚ 146 Α΄) περί «Οργάνωσης και λειτουργίας της δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις».
3. Τις υπ’ αριθμ. 21/30-07-2008 (θέμα 2), 26-08-2008 (θέμα 7), 27/01-09-2008 (θέμα 2) και 28/2008 (θέμα 2) πράξεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Π.Ι.) με τις προτάσεις του για τις αναθέσεις των μαθημάτων του Γυμνασίου, του Γενικού Λυκείου, του ΕΠΑ.Λ. και των ΕΠΑ.Σ.
4. Τις διατάξεις του άρθρου 29 Α του Ν.1558/1985 και του άρθρου 27 του Ν.2081/1992 (154 Α΄), όπως αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 1 παρ. 2 του Ν. 2469/1997 (38 Α΄).
5. Το γεγονός ότι από την παρούσα απόφαση δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.
6. Την υπ’ αριθμ. 108009/ΣΤ5/01-10-2007 (1950 Β΄) απόφαση του πρωθυπουργού και της Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων «Καθορισμός αρμοδιοτήτων Υφυπουργών του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων»,

Αποφασίζουμε:

Αναθέτουμε τη διδασκαλία των μαθημάτων του Γυμνασίου, του Γενικού Λυκείου, του ΕΠΑ.Λ. και των ΕΠΑ.Σ. στους εκπαιδευτικούς Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σύμφωνα με τους παρακάτω πίνακες:

Οι νέοι πίνακες με τις αναθέσεις διδασκαλίας των μαθημάτων σε Γ/σιο, Γενικό Λύκειο, ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ.:


http://www.alfavita.gr/OdigosEkpaideytikou/od18_09_08_1411.php



ΟΙ ΟΔΗΓΙΕΣ:
---------------


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

Μαρούσι, 17 Σεπτεμβρίου 2008, Αριθ, πρωτ. 119052/Γ2

1. Περιφερειακές Διευθύνσεις
Εκπαίδευσης όλης της χώρας
2. Διευθύνσεις και Γραφεία Δ. Ε.
όλης της χώρας
Γραφεία Σχολικών Συμβούλων
όλης της χώρας
Σχολεία Δ. Ε. όλης της χώρας
(μέσω των Δ/νσεων & Γραφείων Δ.Ε.)

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ & ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ
ΤΜΗΜΑ Δ΄

Ταχ. Δ/νση : Α. Παπανδρέου 37,151 80 ΜΑΡΟΥΣΙ
Τηλέφωνο : 210-3443010-2227 ΠΡΟΣ:
FAX: 210-3442365
an. 51
Πληροφορίες: Α. Νικολόπουλος


ΘΕΜΑ: "Οδηγίες σχετικά με τις αναθέσεις μαθημάτων στους εκπαιδευτικούς Δ.Ε.".

Με την υπ’ αριθμ. 118842/Γ2/17-09-2008 Υ.Α. (ΦΕΚ Β΄) καθορίζονται οι αναθέσεις μαθημάτων του Γυμνασίου, του Γενικού Λυκείου, του Επαγγελματικού Λυκείου και των Επαγγελματικών Σχολών στους εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σε Α΄ και Β΄ ανάθεση.


1. Με την παρούσα εγκύκλιο παρέχονται οδηγίες για την καλύτερη και ορθότερη εφαρμογή της ανωτέρω απόφασης.

2. Η σύνταξη των πινάκων αντιστοιχίας διδασκόμενων μαθημάτων και κλάδων και ειδικοτήτων εκπαιδευτικών στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έγινε με κύριο στόχο την άριστη λειτουργία της εκπαιδευτικής πράξης, τη βελτίωση της ποιότητας του διδακτικού τους έργου κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την ορθή διαχείριση του υπάρχοντος εκπαιδευτικού προσωπικού σε επίπεδο ΠΥΣΔΕ και την αξιοποίησή του κατά κλάδο και ειδικότητα στο μέγιστο βαθμό.

3. Τα κενά για το διορισμό και τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών υπολογίζονται από τα μαθήματα πρώτης (Α΄) ανάθεσης, σύμφωνα με την εγκύκλιο για τον υπολογισμό των κενών και πλεονασμάτων του εκπαιδευτικού προσωπικού της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που εκδίδεται για το σκοπό αυτό κάθε φορά .

4. Το Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΥΣΔΕ) είναι αρμόδιο, σύμφωνα με το άρθρο 12 του Π.Δ. 1/2003 και την υπ’ αριθμ. Φ.353.1./324/105657/Δ1/08-10-2002 Υ.Α. (ΦΕΚ 1340 Β΄), όπως συμπληρώθηκε, τροποποιήθηκε και ισχύει, για την εύρυθμη λειτουργία των Σχολείων και αποφασίζει, μετά από εισήγηση του προέδρου του, για τις αποσπάσεις και τις διαθέσεις των εκπαιδευτικών, προκειμένου να καλυφθούν οι λειτουργικές ανάγκες.

5. Είναι σκόπιμο να μην προσλαμβάνεται αναπληρωτής ή ωρομίσθιος εκπαιδευτικός, όταν υπάρχουν στο σχολείο ή σε σχολεία του ίδιου ΠΥΣΔΕ μόνιμοι εκπαιδευτικοί που μπορούν να καλύψουν τις λειτουργικές διδακτικές ανάγκες σε μαθήματα πρώτης (Α΄) και δεύτερης (Β΄) ανάθεσης, εφόσον οι γεωγραφικές συνθήκες το επιτρέπουν.


6. Σε καμία περίπτωση δεν δίνεται υπερωρία, αν υπάρχει εκπαιδευτικός με ελλιπές ωράριο, ο οποίος μπορεί να διδάξει το μάθημα.

7. Όταν στην αρμοδιότητα του ΠΥΣΔΕ υπηρετούν μόνιμοι εκπαιδευτικοί που έχουν επιπλέον του τυπικού προσόντος διορισμού και άλλο πτυχίο διορισμού ή μετάταξης και δεν συμπληρώνουν το υποχρεωτικό τους ωράριο, μπορούν να διδάξουν, εφόσον το επιθυμούν, για συμπλήρωση ωραρίου, μαθήματα της ειδικότητας του δεύτερου πτυχίου, σε Α΄ και Β΄ ανάθεση, με την προϋπόθεση ότι έχει ολοκληρωθεί η κατανομή των μαθημάτων Α΄ ανάθεσης στους άλλους συνυπηρετούντες εκπαιδευτικούς.

8. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν έχουν εξεταστεί όλες οι περιπτώσεις της Β΄ ανάθεσης μαθημάτων και αφού παραμένουν αδιάθετες μέχρι 6 ώρες μαθήματος, μπορούν να διατεθούν για συμπλήρωση ωραρίου σε εκπαιδευτικό που κατέχει δεύτερο πτυχίο, μεταπτυχιακό ή διδακτορικό τίτλο, εφόσον υπάρχει η συνάφεια προς το διδακτικό αντικείμενο.

9. Οι εκπαιδευτικοί, απόφοιτοι διαφορετικών πανεπιστημιακών τμημάτων ή τμημάτων ΤΕΙ που εντάσσονται στον ίδιο κλάδο ή ειδικότητα, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής πράξης και η ποιότητα του διδακτικού τους έργου, προτείνεται, εφόσον υπάρχει η σύμφωνη γνώμη τους, να αναλαμβάνουν μαθήματα σχετικά με την ιδιαίτερη εξειδίκευση που απέκτησαν ως πτυχιούχοι διαφορετικών τμημάτων.

10. Κατά την ανάθεση των μαθημάτων καταβάλλεται προσπάθεια, ώστε οι εκπαιδευτικοί να συμπληρώνουν ωράριο στο σχολείο τους ή στην ίδια ομάδα σχολείων με μαθήματα πρώτης (Α΄) και δεύτερης (Β΄) ανάθεσης. Η μετακίνηση του εκπαιδευτικού σε άλλο σχολείο γίνεται μόνο σε περίπτωση αδυναμίας συμπλήρωσης του υποχρεωτικού του ωραρίου.

11. Θα πρέπει να λαμβάνεται ιδιαίτερη μέριμνα, ώστε οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί να συμπληρώνουν το υποχρεωτικό τους ωράριο στο κανονικό ημερήσιο πρόγραμμα σε σχολείο της ίδιας ή όμορης ομάδας σχολείων του ίδιου Δήμου. Όταν αυτό είναι αντικειμενικά αδύνατο, μπορούν να συμπληρώνουν το ωράριό τους υπηρετώντας διάφορους υποστηρικτικούς θεσμούς (Ενισχυτική διδασκαλία, τάξεις υποδοχής, φροντιστηριακά τμήματα κ.λ.π.). Ειδάλλως, κατ’ απόλυτη προτεραιότητα, ανατίθενται οι ώρες αυτών σε ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς.

12. Σε περίπτωση που τουλάχιστον δύο (2) εκπαιδευτικοί του ίδιου κλάδου ή ειδικότητας δεν συμπληρώνουν το ωράριό τους στο ίδιο σχολείο και οι ώρες που υπολείπονται για συμπλήρωση του ωραρίου τους είναι ως άθροισμα μέχρι τρεις (3) και εφόσον δεν υπάρχει σχολείο της ίδιας ή όμορης ομάδας σχολείων για να συμπληρώσει το ωράριό του ο τελευταίος τοποθετηθείς, τότε παραμένουν στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ.

13. Για τη λειτουργία των ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ. ισχύουν επιπλέον των ανωτέρω οδηγιών και τα εξής, σχετικά με τη διδασκαλία των εργαστηριακών μαθημάτων που διεξάγονται στα εργαστήρια κατεύθυνσης των ΣΕ ή ΣΕΚ, όπως αυτά προβλέπονται από την υπ’ αριθμ. Γ2/6098/13-11-2001 Υ.Α. του ΥΠΕΠΘ (ΦΕΚ 1588 Β΄):

α. Η διδασκαλία των εργαστηριακών μαθημάτων και το εργαστηριακό μέρος των μικτών μαθημάτων σε τμήμα με αριθμό παρακολουθούντων μαθητών μέχρι και δώδεκα (12) διεξάγεται από έναν (1) εκπαιδευτικό κλάδου ΠΕ, ενώ σε τμήμα με αριθμό παρακολουθούντων μαθητών από δεκατρείς (13) και άνω διεξάγεται από δύο (2) εκπαιδευτικούς, εκ των οποίων ο πρώτος θα είναι κλάδου ΠΕ και ο δεύτερος κατά προτεραιότητα κλάδου ΤΕ01, με την προϋπόθεση ότι έχει την ιδιότητα του μονίμου εκπαιδευτικού και δεν παραβιάζονται οι διατάξεις των Π.Δ. 50/1996 και 100/1997. Ελλείψει αυτού, ο δεύτερος εκπαιδευτικός θα είναι κλάδου ΠΕ.

Στα δυσπρόσιτα σχολεία και σε σχολεία με γεωγραφικές - συγκοινωνιακές συνθήκες που δυσκολεύουν τη μετάβαση των εκπαιδευτικών ή σε ολιγομελή τμήματα που η λειτουργία τους έχει εγκριθεί από τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης, η διδασκαλία των εργαστηριακών μαθημάτων και το εργαστηριακό μέρος των μικτών μαθημάτων μπορεί να διεξαχθεί από δύο (2) εκπαιδευτικούς, εκ των οποίων ο πρώτος θα είναι κλάδου ΠΕ και ο δεύτερος κλάδου ΤΕ01, εφόσον έχει την ιδιότητα του μονίμου εκπαιδευτικού και είναι υπεράριθμος.

Στις παραπάνω κατηγορίες σχολείων με ολιγομελή τμήματα δύναται να διδάξει μόνον ένας εκπαιδευτικός κλάδου ΠΕ ή κλάδου ΤΕ01, ελλείψει εκπαιδευτικών του ενός ή του άλλου κλάδου αντίστοιχα.

β. Στα εργαστηριακά μαθήματα του τομέα της Πληροφορικής ο δεύτερος εκπαιδευτικός διατίθεται σε τμήμα με αριθμό παρακολουθούντων μαθητών από δεκαεπτά (17) και άνω.

γ. Η διδασκαλία των σχεδιαστικών μαθημάτων των τομέων των ΕΠΑ.Λ. και των ειδικοτήτων των ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ. σε τμήμα με αριθμό παρακολουθούντων μαθητών μέχρι και δεκαεπτά (17), διεξάγεται από έναν (1) εκπαιδευτικό κλάδου ΠΕ, ενώ σε τμήμα με αριθμό παρακολουθούντων μαθητών από δεκαεπτά (17) και άνω διεξάγεται από δύο (2) εκπαιδευτικούς, εκ των οποίων ο πρώτος θα είναι κλάδου ΠΕ και ο δεύτερος κατά προτεραιότητα κλάδου ΤΕ01, με την προϋπόθεση ότι έχει την ιδιότητα του μονίμου εκπαιδευτικού και δεν παραβιάζονται οι διατάξεις των Π.Δ. 50/1996 και 100/1997. Ελλείψει αυτού, ο δεύτερος εκπαιδευτικός θα είναι κλάδου ΠΕ.
Η διδασκαλία όμως των σχεδιαστικών μαθημάτων του Γενικού Λυκείου και της Α΄ τάξης του ΕΠΑ.Λ. διεξάγεται από έναν (1) εκπαιδευτικό, ανεξάρτητα από τον αριθμό των μαθητών του τμήματος.

14. Ο εκπαιδευτικός που επιστρέφει από μακροχρόνια άδεια επανέρχεται στην οργανική του θέση.

Κάθε προηγούμενη σχετική εγκύκλιος παύει να ισχύει.

Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ

Α. Θ. ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟΣ


Εσωτερική Διανομή:
1. Γραφείο Υφυπουργού κ. Α. Θ. Λυκουρέντζου
2. Γραφείο Γενικού Γραμματέα κ. Δ. Πλατή
3. Γραφείο Ειδικού Γραμματέα κ. Γ. Γούση
4. Διεύθυνση Προσωπικού Δ. Ε.
Τμήματα Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄
5. Διεύθυνση Σπουδών Δ. Ε.
Τμήματα Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄.

"Αγωγή ψυχής το μάθημα των Θρησκευτικών"

"Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι αγωγή της ψυχής", τονίζει στο μήνυμά του με την ευκαιρία της νέας σχολικής χρονιάς ο Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων των ν. Λάρισας και Μαγνησίας κ. Απ. Ποντίκας:

---------------------------------

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΚΠ/ΣΗΣ
ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ
Τηλ. 2410 – 619433
Λάρισα, 26-08-2008, Αρ. πρωτ. 786

Προς τους Θεολόγους Γυμνασίων – Λυκείων,
ΕΠΑΛ, Ιδιωτικών Σχολείων Ν. Λάρισας – Μαγνησίας


Αγαπητοί συνάδελφοι,

Με την ευκαιρία της έναρξης του νέου σχολικού έτους, εύχομαι ο Μεγαλοδύναμος Θεός να μας χαρίζει υγεία και δύναμη για το θεολογικό και παιδαγωγικό έργο που επιτελούμε. Το μάθημα των Θρησκευτικών έχει βιωματική, ανθρωπιστική και ηθοπλαστική διάσταση, είναι αγωγή της ψυχής, με κέντρο την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία και παράδοση. Αλλά, έχει και γνωσιολογικό χαρακτήρα, όπως φαίνεται από το περιεχόμενο των νέων διδακτικών βιβλίων. Τελευταία ορισμένοι προσδίδουν «πολιτιστικό χαρακτήρα», μέσα από την πολυπολιτισμικότητα.

Αρκετοί αλλόθρησκοι και αλλοεθνείς μαθητές κατέκλυσαν τα σχολεία μας. Ετσι οφείλουμε να αγκαλιάσουμε όλους τους μαθητές ανεξαρτήτως φυλής και θρησκευτικής ετερότητας και όσοι απ’ αυτούς παρακολουθούν με τη θέλησή τους το μάθημα, ελεύθερα να βγάλουν το συμπέρασμα για τον πανανθρώπινο χαρακτήρα του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας.


Με συναδελφική αγάπη

Απόστολος Ποντίκας

Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων

ΟΛΜΕ: "Nα έχει θρησκειολογικό χαρακτήρα το μάθημα"

Ο.Λ.Μ.Ε.
Ερμού & Κορνάρου 2
ΤΗΛ: 210 32 30 073 – 32 21 255
FAX: 210 32 27 382
www.olme.gr
e-mail: olme@otenet.gr
Αθήνα, 16/9/08


ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Με αφορμή το δημόσιο διάλογο για το χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών στην εκπαίδευση και τη δυνατότητα απαλλαγής από την υποχρέωση παρακολούθησής του, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ επισημαίνει τα εξής.

Οι θρησκευτικές, όπως και οι πολιτικές πεποιθήσεις, είναι υπόθεση αμιγώς προσωπική κάθε πολίτη και κανένας δεν πρέπει να υποχρεώνεται να «ομολογεί» ή να δηλώνει τις πεποιθήσεις του σε τρίτους. Το Σύνταγμα εξάλλου θεωρεί την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης κάθε πολίτη απαραβίαστη (άρθρο 13). Ακόμη και η διάταξη του άρθρου 16 του Συντάγματος που αναφέρεται στην καλλιέργεια και της θρησκευτικής συνείδησης δεν οδηγεί σε υποχρέωση παροχής από τα σχολεία θρησκευτικής αγωγής προσανατολισμένης σε συγκεκριμένο θρησκευτικό δόγμα ή θρήσκευμα. Κάτι τέτοιο είναι έργο και ευθύνη της οικογένειας και της Εκκλησίας, και όχι της Πολιτείας. Η εξέταση του θρησκευτικού φαινομένου ως ιστορικής και παρούσας πραγματικότητας είναι αυτό που πρέπει να αποτελεί οντολογικό στοιχείο του σχολικού προγράμματος.

Θεωρούμε αναγκαίο, στην παρούσα φάση, να γίνεται η υπεύθυνη δήλωση απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, και μάλιστα χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής, όπως προβλέπεται από την αρ. πρωτ. 91109/Γ2/10.7.2008 πρόσφατη εγκύκλιο του Υπ. Παιδείας. Η άσκηση αυτού του δικαιώματος δεν πρέπει να συνοδεύεται από την υποχρέωση αποκάλυψης, έστω και αρνητικά (λ.χ. με δήλωση του τύπου «δεν είμαι χριστιανός ορθόδοξος»), των θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων των μαθητών και μαθητριών, όπως άλλωστε αποφάνθηκε πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Γενικότερα, η άποψή μας είναι ότι πρέπει να εξεταστεί συνολικά το ζήτημα του χαρακτήρα και του περιεχομένου του μαθήματος των Θρησκευτικών, ώστε η διδασκαλία του να μην αντιστρατεύεται τα δικαιώματα του παιδιού και του ανθρώπου γενικότερα. Σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (άρθρο 14), τα κράτη -μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα- που έχουν αποδεχτεί και συνυπογράψει τη Διεθνή Σύμβαση «… σέβονται το δικαίωμα του παιδιού για ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας», και μάλιστα «… κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του.» Όπως προσθέτουν έγκριτοι νομικοί κύκλοι, ο αμυντικός χαρακτήρας του δικαιώματος αυτού δεν υποχρεώνει το κράτος μόνο σε απλή αποχή από κατηχητικούς επηρεασμούς, αλλά επιτρέπει και μάλιστα επιτάσσει τη δημιουργία του νομικού πλαισίου και τη διαμόρφωση της κοινωνικής πραγματικότητας που καθιστούν δυνατή την άσκηση των παραπάνω ελευθεριών. Επιβάλλει, δηλαδή, τη λήψη θετικών μέτρων εκ μέρους του Κράτους όχι για το σχηματισμό μιας συγκεκριμένης συνείδησης αλλά ακριβώς για τον ελεύθερο σχηματισμό οποιασδήποτε συνείδησης. Συνάγεται, επίσης, η υποχρέωση του κράτους να παρέχει τη δυνατότητα απαλλαγής του παιδιού από τη θρησκευτική εκπαίδευση, όταν αυτή έχει κατηχητικό και όχι θρησκειολογικό χαρακτήρα και περιεχόμενο.

Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να εξεταστεί το όλο ζήτημα του χαρακτήρα και του περιεχομένου του σχετικού μαθήματος με τέτοιο τρόπο, ώστε να διασφαλίζεται πλήρως η επιστημονική βάση και η αντικειμενικότητά του, δηλαδή να έχει χαρακτήρα θρησκειολογικό. Σε αυτή την περίπτωση διασφαλίζεται η απρόσκοπτη συμμετοχή όλων των μαθητών/-τριών σε αυτό. Ένα τέτοιο μάθημα μπορεί να προσεγγίζει κριτικά και επιστημονικά το φαινόμενο της θρησκείας στην κοινωνιολογική, ιστορική, αισθητική, πολιτιστική και πολιτική ή άλλες διαστάσεις του. Με αυτό τον τρόπο κατοχυρώνονται ταυτόχρονα και τα εργασιακά δικαιώματα των θεολόγων εκπαιδευτικών.

Στο περιεχόμενο των βιβλίων Θρησκευτικών που διδάσκονται σήμερα υπάρχουν κάποια στοιχεία μετατόπισης προς μια πιο «ανοικτή» προσέγγιση των σχετικών ζητημάτων. Σε καμία περίπτωση όμως δεν διαθέτουν τα χαρακτηριστικά του πλουραλισμού, της αντικειμενικότητας και της ισότιμης μεταχείρισης των διαφορετικών θρησκειών και θρησκευτικών δογμάτων.

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές στη χώρα μας. Στα σχολεία μας φοιτούν σε μεγάλα ποσοστά ετερόδοξοι ή αλλόθρησκοι μαθητές/-τριες, ενώ υπάρχουν και οι θρησκευτικά αδιάφοροι. Δεν μπορεί, λοιπόν, παρά να αλλάξει και ο χαρακτήρας του μαθήματος, ώστε να υπηρετεί τη νέα πραγματικότητα.

Τέλος, επιβάλλεται άμεσα να προχωρήσει ο χωρισμός εκκλησίας και πολιτείας, εξέλιξη που θα είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές, να κατοχυρωθεί στην πράξη η θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους και συνακόλουθα , να θεσμοθετηθεί και να λειτουργήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα σέβεται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις όλων των παιδιών και των γονέων τους.

Για το Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος Κώστας Μανιάτης

Ο Γ. Γραμματέας Θέμης Κοτσιφάκης