ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΒΙΒΛΙΚΟΥΣ
ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ
"Εφυγε"
ο Σάββας
Αγουρίδης
* Εφημερίδα "Ελευθερία" (17/02/2009, σελ. 8)
-------------------------------
Το Τμήμα Θεολογίας του
ΑΠΘ αποχαιρετά το δάσκαλο
Σε μένα, τον έσχατο των ακαδημαϊκών μαθητών του αειμνήστου δασκάλου μας, έλαχε ο κλήρος και η τιμή να εκφωνήσω ως Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας, εξ ονόματος και κατ’ εντολή των συναδέλφων μου ολόκληρης της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, ένα σύντομο κατευόδιο, σεβόμενος την επιθυμία της οικογένειάς του.
Με απόφαση του Δ. μας Σ. στο πολυσχιδές του έργο και την συγκλονιστική του συμβολή στην κοινωνία, την εκκλησία, τη θεολογία και την επιστήμη, θα αναφερθούμε εκτενέστερα εν ευθέτω χρόνω σε ειδικό για το σκοπό αυτό φιλολογικό μνημόσυνο.
Ο μακαριστός πλέον καθηγητής Σάββας Αγουρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921. Τελείωσε αριστούχος τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1943. Έγινε διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Duke, της Β. Καρολίνας, U.S.A. το 1950 και στο Πανεπιστημίου Αθηνών το 1954. Τα αμέσως επόμενα χρόνια εργάσθηκε στη Χ.Α.Ν. Αθηνών και στη «Διεθνή Κοινωνική Υπηρεσία για την αποκατάσταση Προσφύγων», και το 1956 εξελέγη στην Αθήνα υφηγητής στην έδρα της Κ. Διαθήκης, τη ίδια χρονιά έκτακτος καθηγητής (και μετά τρία χρόνια) τακτικός στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εκεί έλαμψε το επιστημονικό, κοινωνικό και θεολογικό άστρο, κι εκεί άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του μέχρι το 1968, οπότε και μετεκλήθη στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου και παραιτήθηκε το 1985, μετά πολυετή πανεπιστημιακή θητεία.
Διετέλεσε μέλος της Studiorum Novi Testamenti Societas, δις αντιπρόεδρος των «Ηνωμένων Βιβλικών Εταιρειών», Πρόεδρος της «Κίνησης Πολιτών κατά του Ρατσισμού», επί πολλά χρόνια Πρόεδρος του Εκπαιδευτικού και Φιλανθρωπικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής», αντιπρόεδρος της Academie Internationale des Sciences Religieuses (Διεθνής Ακαδημία Θρησκευτικών Επιστημών), ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ορθοδόξων Βιβλικών Θεολόγων, της ετήσιας σύναξης επιστημονικής μελέτης του έργου του αποστόλου Παύλου με τον χαρακτηριστικό τίτλο Paulinum, και μέλος της Κυβερνητικής Επιτροπής Βιοηθικής.
Το 1996 εξελέγη επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Κραϊόβα (Ρουμανία) και το 2003 της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστόνης (ΗΠΑ). Δίδαξε σε πολλά θεολογικά και οικουμενικά ιδρύματα και μετέσχε σε πολλά Συνέδρια της ειδικότητάς του, καθώς και στις Γενικές Συνελεύσεις της Κεντρικής Επιτροπής του Π.Σ.Ε. Συγγραφέας μεγάλου αριθμού βιβλικών, θεολογικών και γενικότερα επιστημονικών μελετών και υπομνημάτων, υπήρξε από τους εισηγητές της εσχατολογικής διάστασης του χριστιανικής θεολογίας και της προφητικής χριστιανικής μαρτυρίας, με συνακόλουθα την κοινωνική και ηθική ευθύνη των χριστιανών.
Το επιστημονικό, κοινωνικό και θεολογικό άστρο του Αγουρίδη έλαμψε κυρίως στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εκεί άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του και εκεί έβαλε τις βάσεις της εσχατολογικής διάστασης του χριστιανικής θεολογίας και της προφητικής παραμέτρου της χριστιανικής μαρτυρίας, με αυτονόητο επακόλουθο την επιμονή του για την κοινωνική και ηθική ευθύνη των χριστιανών.
Το τμήμα Θεολογίας αλλά και ολόκληρη η Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, ευτύχησαν να συγκαταλέγουν στις τάξεις τους μαθητές του μακαριστού δασκάλου πρώτης και δεύτερης γενιάς, και θεωρούν τιμή τους ότι από πολλούς χαρακτηρίζονται ότι ανήκουν στη Σχολή «Αγουρίδη». Μελετώντας και αναλύοντας το έργο του και την γένει συμβολή του διαπιστώνουμε όλο και περισσότερο ότι ο εκλιπών δάσκαλός μας προπορεύονταν κατά πολύ της εποχής του. Γι’ αυτό και το έργο του θα το αναγνωρίσουν καλύτερα οι επόμενες γενιές.
Μακαριστέ μας διδάσκαλε. Πριν 18 ακριβώς χρόνια, σαν τούτες τις μέρες, κατά τη διάρκεια επιστημονικού συμποσίου που διοργανώσαμε στο ΑΠΘ προς τιμή σου για τα 70κοστά σου γενέθλια, είχαμε την ευλογία να ακούσουμε από το στόμα σου μια συγκλονιστική εξομολόγηση. μια εξομολόγηση που έκανε λόγο για τρία «αστέρια» που σελάγησαν πάνω στο φουρτουνιασμένο πέλαγος στο μεγάλο πνευματικό ταξίδι της ζωής σου. Το αστέρι του Χριστού, της πίστης δηλαδή και του ευαγγελίου του, το αστέρι της επιστήμης, της μάθησης δηλαδή, της γνώσης και της αλήθειας, και το αστέρι της παγκόσμιας δικαιοσύνης, της αναγκαιότητας δηλαδή της κοινωνική δράσης και της προς τον έξω κόσμο ηθικής και κοινωνικής προφητικής χριστιανικής μαρτυρίας. Αν ο κόσμος χωρίς Χριστό, μας έλεγες, γίνεται σκοτάδι, έτσι και χωρίς την αλήθεια της επιστήμης, ο κόσμος μετατρέπεται σε ψέμα, υποκρισία και βαρβαρότητα. Κι αν η δικαιοσύνη των Προφητών της Π.Δ. και το ριζοσπαστικό για κάθε εποχή κήρυγμα του Ιησού αποτελούν το sine qua non της χριστιανικής πίστης και διδασκαλίας, η νέα μεγάλη ευθύνη για το μέλλον μας, η νέα προσευχή της καρδιάς σου όπως έλεγες, είναι η παγκόσμια δικαιοσύνη. Γιατί η δικαιοσύνη μόνον όταν είναι παγκόσμια είναι δικαιοσύνη.
Μακαριστέ, μεγάλε μας δάσκαλε. Μας εγκαταλείπεις σε μια εποχή που το άδικο σε βάρος των αδυνάτων παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, που τόσο πεισματικά αγνόησε τις περί δικαιοσύνης επιταγές του Ναζωραίου, καταρρέει. Σου υποσχόμαστε, οι συνάδελφοί μου κι εγώ, και πιστεύω και οι νεώτερες γενιές των θεολόγων, να ακολουθούμε όσο μπορούμε πιο πιστά τα μονοπάτια που τα τρία αυτά αστέρια φώτισαν το διάβα της ζωής σου.
Καλό κατευόδιο, δάσκαλε, και καλή ανάσταση.
Πέτρος Βασιλειάδης,
Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας
--------------------------------------------------------------
Eνας μαθητής* του Σάββα Αγουρίδη, γράφει:
ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ,
Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΦΗΒΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
Μόλις πληροφορήθηκα πως δε βρίσκεται πια ανάμεσά μας ο δάσκαλος μας Σάββας Αγουρίδης, ο αιώνιος έφηβος της θεολογίας. Ήταν από αυτούς που μας έκαναν υπερήφανους που σπουδάζαμε θεολογία. Πιστεύω πως μαζί με τον Χρήστο Ανδρούτσο, τον Παναγιώτη Τρεμπέλα και τον Νίκο Νησιώτη ήταν οι κορυφές της ελληνικής θεολογίας κατά τον 20ο αιώνα. Κρίμα που δεν έγινε ακαδημαϊκός, γιατί το άξιζε και με το παραπάνω.
Τα μαθήματά του ήταν αξεπέραστα. Παρακολουθούσαμε την ερμηνεία που έκανε στην Επιστολή προς Κορινθίους και λέγαμε πως αξίζει που έχουμε εισαχτεί σε αυτή τη σχολή. Προσιτός και αγαπητός σε όλους είχε πάντα έναν καλό λόγο και ένα χαμόγελο. Όταν του έστειλα ένα πρωτόλιο, μία εργασία μου γεμάτη λάθη, για να τη δει, όχι μόνο δεν την αγνόησε, αλλά μου έστειλε τις συμβουλές του, πολύτιμες όπως πάντα, και βιβλία από την προσωπική του βιβλιοθήκη για να ενημερωθώ για το θέμα.
Τα έργα του αποτελούν σημαντικό υλικό για κάθε διανοούμενο, όπως του άρεσε να αποκαλεί τους αναγνώστες των έργων του, τιμώντας τους με αυτό τον τρόπο. Σταχυολογώ μερικά από αυτά που μου έρχονται στο μυαλό: Ιστορία των Χρόνων της Καινής Διαθήκης, Υπόμνημα στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, Υπόμνημα στην Αποκάλυψη, στις Ιωάννειες επιστολές, Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος και πάρα πολλά ακόμη.
Ήταν ένας μεγάλος επιστήμονας. Απεχθάνονταν το συντηρητισμό, την παραδοσιαρχία και τους δήθεν. Ευθύς άνθρωπος, έλεγε πάντα με παρρησία τη γνώμη του, γνωρίζοντας πως υπηρετεί την αλήθεια. Δάσκαλε καλό ταξίδι! Θα είσαι πάντα μέσα στις καρδιές μας.
* Νίκος Παύλου, Θεολόγος - ιστορικός, Λάρισα
http://simeion.blogspot.com/
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Eπίσης, ένας άλλος μαθητής ** του Σάββα Αγουρίδη, μας γράφει:
Προσέφερε πολλά στην επιστήμη
Ο Θεός να τον ελεήσει τον μακαρίτη Αγουρίδη, υπήρξε και καθηγητής μου, πρόσφερε πολλά στις Βιβλικές σπουδές αλλά και αστόχησε με την πρακτική του σε αρκετά θέματα (οικουμενιστικές κινήσεις κ.α ) και εσκανδάλισε συντηρητικούς ανθρώπους! Στην επιστήμη πάντως πρόσφερε πολλά. Θυμάμαι μια αποστροφή από μια παράδοσή του, το 1981. Έλεγε:
Και στην Κόρινθο είχαμε τις ομάδες Κηφά και Απολλώ, τις ανεχόταν η Εκκλησία. Αυτό προτείνει ο Παύλος. Πότε καταδικάζονται αυτές οι ομάδες; μόνον όταν διδάσκουν ότι μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια και την ορθοτόμηση της πίστεως! Έτσι και τώρα οι <<παραεκκλησιαστικές>> οργανώσεις οφελούν όταν τίθενται στην υπηρεσία της Εκκλησίας και διακονούν με πολλαπλότητα προσφοράς. Αδικούν και είναι καταδικαστέες όταν χρησιμοποιούνται από μερικούς οργανωσιακούς ως εφαλτήρια εξουσίας εκκλησιαστικής και πολιτικής, ως το εγγύς παρελθόν απέδειξε.
Μια απάντησή του σχετικά με τις οργανώσεις, όταν σχολιάζαμε το αντίστοιχο χωρίο του Απ. Παύλου, στο Β΄ έτος.
Άς πάει στο συγχώριο....
** Γεώργιος Κομιώτης,
Πρόεδρος της ΠΕΘ ν. Ηλείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου